Ο οργασμός τροπολογιών και τα συνακόλουθα ρουσφέτια έχει τη ρίζα του στο μεγάλο και συγκεντρωτικό κράτος που χτίσαμε μετά τον εμφύλιο.
Είχαν ενδιαφέρον οι 92 τροπολογίες που κατέθεσαν στο παρά πέντε των εκλογών βουλευτές όλων των κομμάτων. Και το ενδιαφέρον δεν έγκειται μόνο στη ρουσφετολογική φύση πολλών εξ αυτών. Υπάρχει πίσω της και η μεγάλη εικόνα. Ο κατάλογος αυτός απεικονίζει ένα συγκεντρωτικό κράτος που θέλει να νομοθετήσει για τα πάντα· από το ύψος των εισιτηρίων που θα έχουν τα καζίνο (τροπολογία της κ. Αικ. Φαρμάκη-Γκέκη), μέχρι την τακτοποίηση δοκίμων και μονίμων υπαλλήλων του καταργηθέντος ΝΠΔΔ του ΟΕΕΚ» (Τάσος Κουράκης) και μέχρι το Ξενία Bella Vista (Ε. Τσουρή, Κ. Μουσουρούλης).
Η βουλευτής του ΚΚΕ κ. Βέρα Αποστολίδου κατέθεσε δύο τροπολογίες «προς διασφάλιση ακριβώς των κάθε δικαιωμάτων (sic) των εργαζομένων της Αχαϊκής Συν. Π.Ε., Λαμίας Συν. Π.Ε. και Λέσβου – Λήμνου Συν. Π.Ε.». Τι περισσότερο ή λιγότερο έχουν οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι από τους υπόλοιπους και πρέπει να φτιαχτεί ειδικός νόμος για τη «διασφάλιση των δικαιωμάτων τους»; Κανείς δεν ξέρει. Το θέμα είναι η διαρκής νομοθέτηση των εξαιρέσεων, έτσι που να μη βρίσκει κανείς άκρη τι ισχύει τελικά, αλλά και το γεγονός ότι το εθνικό κοινοβούλιο αντί να ασχολείται με συνολικές πολιτικές εργασίες ασχολείται με το μερικό· ανά επιχείρηση ή ανά συνεταιρισμό.
Από την άλλη ο κ. Γρηγόρης Αποστολάκος ζητεί τη «συνέχιση λειτουργίας της εταιρείας “Αμιγής Επιχείρηση Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας”». Ας μην εκπλαγούμε από το ενδιαφέρον ενός βουλευτή Λακωνίας για το τι γίνεται 1.000 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο εκλογής του. Ετσι γίνονται οι δουλειές στο κοινοβούλιο: ο ένας καταθέτει τα ρουσφέτια του άλλου και κανείς δεν εκτίθεται. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι το ανώτατο πολιτειακό όργανο της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να ασχοληθεί και με μια επιχείρηση στη Δυτική Μακεδονία. Αντί η συγκεκριμένη επιχείρηση να απασχολεί αποκλειστικά τα περιφερειακά όργανα, φτάνει στο εθνικό κοινοβούλιο, λες κι αυτό δεν έχει άλλη δουλειά, αλλά να εξετάζει αν και κατά πόσο χρειάζεται η «Αμιγής Επιχείρηση» κάποιας περιφέρειας.
Η νομοθέτηση έχει φτάσει σε επίπεδα ιλαρότητας. Ο βουλευτής κ. Νίκος Καντερές ζήτησε από την εθνική αντιπροσωπεία να διευθετήσει το «ζήτημα της κατοχής του υπ’ 490 τεμαχίου (αγροτεμαχίου) του αγροκτήματος “Ξυλοκέριζα” Νέας Μάκρης Αττικής». Ολα τα σφάζει, όλα τα διευθετεί το εθνικό μας κοινοβούλιο.
Αυτός ο οργασμός τροπολογιών και τα συνακόλουθα ρουσφέτια έχει τη ρίζα του στο μεγάλο και συγκεντρωτικό κράτος που χτίσαμε μετά τον εμφύλιο. Η δομή αυτή είναι συνταγή αποτυχίας. Οχι μόνο διότι έτσι χάνει ο βουλευτής την τροπολογία και ο λαός τους νόμους. Κυρίως διότι η ψήφιση μιας τροπολογίας που μπορεί να χρειάζεται η Λέσβος έχει γενική ισχύ και επηρεάζει π.χ. τη Σάμο, που πιθανώς χρειάζεται το αντίθετο. Μετά από λίγο καιρό ψηφίζεται μια άλλη τροπολογία για την Σάμο, που όμως και αυτή έχει γενική ισχύ και χαλάει τα της Λέσβου. Κι έτσι αρχίζει το μέγα μπάχαλο με την πολυνομία και τις αντιφάσεις της. Στο τέλος οι νόμοι αποκτούν την εξής μορφή: «η υποπερίπτωση ii της περίπτωσης γ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 2 ν. 2525/1997 (Α΄ 188) η οποία προστέθηκε με την παράγραφο 11β του άρθρου 59 ν. 3966/2011 (Α΄ 188) αντικαθίσταται…». Αυτό δεν είναι ανέκδοτο, είναι επίσημα κατατεθειμένη τροπολογία του υπουργού Παιδείας κ. Γ. Μπαμπινιώτη στη Βουλή. Αλληλούια…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 8.4.2012
