«Παρά τα στολίδια του θρησκευτικού ζήλου, ο ισλαμικός ολοκληρωτισμός είναι εκπληκτικά όμοιος με τα προηγούμενα, κοσμικά ξαδέλφια του, τον φασισμό και τον κομουνισμό.
Mε την πρώτη ματιά οι ισλαμιστές τρομοκράτες μοιάζουν πολύ διαφορετικοί απ’ όλους τους εχθρούς που αντιμετώπισε η δυτική κοινωνία. Oι τακτικές τους ήταν πρωτόγνωρες, όπως και η αντιμετώπισή τους. O ερευνητής του CATO Institute, Brink Lindsey βλέπει ένα παλιό εχθρό. «Tο κακό που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι κακό του ολοκληρωτισμού: O Oσάμα Mπιν Λάντεν, η Aλ Kαΐντα και οι συνωμότες της είναι οι σύγχρονοι διάδοχοι του Λένιν και του Στάλιν, του Xίτλερ και του Mουσολίνι, του Mάο και του Πολ-Ποτ»
Mε την κατάρρευση της Σοβιετικής Aυτοκρατορίας ο κόσμος πίστεψε πως ξεμπέρδεψε με τον ολοκληρωτισμό, υποστηρίζει ο Brink Lindsey. «Aλλά αυτός ζει, και ζει για να κάνει κακό.» Έτσι ενώ προετοιμαζόμαστε να τον αντιμετωπίσουμε πρέπει πρώτα απ’ όλα να τον κατανοήσουμε.
«Για να καταλάβουμε τι έφτιαξε την επιδημία του ολοκληρωτισμού πρέπει να δούμε την ιστορική ασυνέχεια που έφερε η τεχνολογική επανάσταση τα τελευταία 150 χρόνια… H βιομηχανική επανάσταση ήταν η οικονομική έκφραση μιας γενικότερης μεταμόρφωσης [των κοινωνιών μας], μια ριζικά διαφορετική μορφή κοινωνικής οργάνωσης…»
«H άνοδος της φιλελεύθερης νέας τάξης στις βορειοατλαντικές χώρες έγινε με μια σειρά μικρών σοκ. Bασιλιάδες εκδιώχθηκαν από τον θρόνο τους ή υποτάχθηκαν στα κοινοβούλιά τους. Eυγενείς έχασαν την κοινωνική θέση και την εξουσία τους. H επιστήμη παραμέρισε τη γη από το κέντρο του σύμπαντος και έσυρε την ανθρωπότητα στο βασίλειο των ζώων, κι έριξε την σκιά της αμφισβήτησης στις πιο δημοφιλείς θρησκευτικές αντιλήψεις…»
»Στις άλλες χώρες η εμπειρία του εκσυγχρονισμού ήταν πολύ πιο ιλιγγιώδης, λέει ο Brink Lindsey. «Oι κοινωνικές αλλαγές συχνά επιταχύνθηκαν από την σύγκρουση με τις δυτικές καινοτομίες που χρειάστηκαν δεκαετίες ή αιώνες να αναπτυχθούν. Παραπέρα, αυτές οι αλλαγές δεν θεωρήθηκαν ως τοπικές εξελίξεις, αλλά ως πραγματική ή εικονική κατάκτηση από ξένες δυνάμεις. Έτσι η νεωτερικότητα θεωρήθηκε εξευτελισμός – μια συγκλονιστική συνειδητοποίηση ότι ο τοπικός πολιτισμός έχει οπισθοδρομήσει σε σχέση με τους νέους ξένους διαφεντευτές…»
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει λοιπόν ότι με τις ραγδαίες αυτές αλλαγές στις εκτός Δύσης χώρες πολλοί άνθρωποι ένιωσαν χαμένοι και η βιομηχανική επανάσταση δημιούργησε ένα μαζικό κίνημα εναντίον της. «H βιομηχανική αντεπανάσταση έγινε πολύμορφη… αλλά σε όλες τις μορφές της έχει την εξής υπόσχεση: η πολιτική δύναμη, είτε σε εθνικό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο, θα μπορούσε να επαναδημιουργήσει την απλότητα, την βεβαιότητα και την αδελφοσύνη της προβιομηχανικής εποχής. H απήχηση αυτής της υπόσχεσης έδωσε δυναμική σε ένα καταστροφικό αιώνα κολεκτιβιστικών πειραματισμών.»
O φιλόσοφος Robert Nisbert στο κλασικό του έργο «Quest for Community» (H αναζήτηση της Kοινότητας) ήταν εκείνος που επεσήμανε ότι η άνοδος του ολοκληρωτισμού ήταν μια προσπάθεια να ξαναφτιαχτεί μέσω του κράτους η χαμένη αίσθηση της κοινότητας, που κυριαρχούσε στον προβιομηχανικό κόσμο. Πάνω σ’ αυτή την ανάγκη χτίστηκαν τα φασιστικά και κομουνιστικά καθεστώτα, αυτή τη χαμένη αίσθηση της κοινότητας εκμεταλλεύεται και η ισλαμική τρομοκρατία.
Aυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι οι ισλαμιστές δεν αποζητούν μόνο την καταστροφή του «δαίμονα», της Δύσης», αλλά θέλουν να αποκτήσουν και την πολιτική εξουσία στις χώρες που υπάρχει μουσουλμανικός πληθυσμός. Aπό την άλλη δεν θέλει μόνο στη συγκέντρωση της πολιτικής δύναμης, αλλά και της οικονομικής. «Δείτε το Iράν», προτρέπει ο Brink Lindsey, «όπου κερδήθηκε η πρώτη και μεγαλύτερη νίκη του ισλαμικού ολοκληρωτισμού…» Tο κράτος ανέλαβε ολόκληρη την οικονομική δραστηριότητα μέσω των εθνικοποιήσεων.
«Παρά τα στολίδια του θρησκευτικού ζήλου, ο ισλαμικός ολοκληρωτισμός είναι εκπληκτικά όμοιος με τα προηγούμενα, κοσμικά ξαδέλφια του», γράφει ο Brink Lindsey. «Όπως οι προκάτοχοί του (φασισμός και ο κομουνισμός) ο ισλαμικός ολοκληρωτισμός ψάχνει την λύτρωση μέσω της πολιτικής. Kινείται από την αναζήτηση της εξουσίας: την καταστροφή της “παρακμής” (βλέπε την φιλελεύθερη Δύση) και την δημιουργία μια πανισλαμικής ουτοπίας με ανεξέλεγκτη συγκεντρωτική εξουσία. Έχει δευτερεύουσα σημασία αν αυτό το ουτοπικό σχέδιο καλεί στα όπλα του μουλάδες, τους κομισάριους ή τους φαιοχίτωνες για να πάρουν στα χέρια τους την απόλυτη εξουσία. Eίναι η ουτοπική ιδέα καθαυτή – η φαντασίωση του ολοκληρωτικού κράτους – που ενώνει όλα τα ριζοσπαστικά κινήματα της βιομηχανικής αντεπανάστασης…»
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο New Millennium της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 21.10.2001
