Γιατί παραπονιόμαστε για την τυπολατρία και γραφειοκρατία στο Δημόσιο αν οι λειτουργοί του είναι δικαστικώς υπόλογοι για «γνώμη και ψήφο»;
Γράψαμε και χθες για την τροπολογία που θα προκαλούσε γέλιο σε κάθε πολιτισμένη χώρα του κόσμου. Ομως στην Ελλάδα της ανελευθερίας του λόγου, σε μια χώρα όπου ακόμη και βουλευτές διώκονται για κάτι που είπαν στη Βουλή, ήταν αναγκαίο να διασφαλιστούν τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού, της Επιτροπής Αντιμετώπισης Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας από λοιμογόνους παράγοντες και της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών από κακόβουλες μηνύσεις. Ετσι, έγινε νόμος του κράτους ότι τα μέλη αυτών των επιτροπών «δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, στο πλαίσιο της λειτουργίας των ως άνω επιτροπών».
Η κυβέρνηση νομοθέτησε το αυτονόητο. Αποτελεί το άκρον άωτον του παραλογισμού να καλούνται επιστήμονες έστω προς εξέταση από τις δικαστικές αρχές, πόσο δε μάλλον να διώκονται, για γνώμη που διατύπωσαν διά λόγου ή ψήφου, όταν ακριβώς γι’ αυτόν τον σκοπό καλούνται στις επιτροπές. Αλλά στην Ελλάδα ζούμε, όπου διάφοροι «ψεκασμένοι» μηνύουν εκπαιδευτικούς λειτουργούς διότι εφαρμόζουν μέτρα πρόληψης κατά του κορωνοϊού, κι επομένως τέτοια νομοθετήματα είναι αναγκαία, και ας συνωμοσιολογεί ο βουλευτής (τώρα) του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιάννης Ραγκούσης ότι «η τροπολογία αυτή δεν καταλαμβάνει μόνο την επιστημονική επιτροπή λοιμωξιολόγων, καταλαμβάνει και κυβερνητικά και υπηρεσιακά στελέχη. Από πού και ώς πού; Δηλαδή παίζανε με τη ζωή των ανθρώπων, εκατομμυρίων Ελλήνων; Αν χρειαστεί να δώσουν εξηγήσεις την οποιαδήποτε στιγμή, καλόπιστες εξηγήσεις γιατί πήραν την άλφα ή τη βήτα απόφαση, επειδή τώρα αποκαλύφθηκε ότι ουσιαστικά εν μέρει καθοδηγείτο η άποψή τους από τις υπουργικές παρεμβάσεις που εξελίσσονταν μέσα στις συνεδριάσεις της Επιτροπής, τι θα πούνε; Οτι έχουν την απόλυτη προστασία αυτής της τροπολογίας;» (22.4.2021).
Δεν καταλάβαμε πώς η επίμαχη τροπολογία «καταλαμβάνει και κυβερνητικά και υπηρεσιακά στελέχη», αφού ρητώς αναφέρεται ότι περιλαμβάνει τα μέλη των τριών επιτροπών. Ας υποθέσουμε ότι ο κ. Ραγκούσης έχει δίκιο· έτσι κι αλλιώς χρημάτισε υπουργός και κάτι παραπάνω θα ξέρει από τα κρυφά νοήματα των τροπολογιών. Τι πρόβλημα υπάρχει αν κυβερνητικά και υπηρεσιακά στελέχη «δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν» από τη Δικαιοσύνη; Δεν θέλουμε τα στελέχη του κράτους να διατυπώνουν ελεύθερα τη γνώμη τους, να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες δίχως να φοβούνται ότι θα τους «τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί»; Γιατί παραπονιόμαστε για την τυπολατρία και γραφειοκρατία στο Δημόσιο αν οι λειτουργοί του είναι δικαστικώς υπόλογοι για «γνώμη και ψήφο»; Οι κατά Ραγκούση «καλόπιστες εξηγήσεις γιατί πήραν την άλφα ή τη βήτα απόφαση» δίδονται στη Βουλή και όχι στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Βεβαίως, για Δημόσιο μιλάμε και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος διαφθοράς. Πίσω από την ελεύθερη από δικαστικό έλεγχο «γνώμη και ψήφο» μπορεί να κρύβονται λαδώματα. Αυτό όμως είναι διαφορετικό, και αν υπάρχουν άλλες ενδείξεις τότε παρεμβαίνει η Δικαιοσύνη. Αν οι δικαστές παρεμβαίνουν γιατί διατυπώθηκε η α΄ ή β΄ γνώμη, τότε το κράτος τελματώνει, η χώρα μετατρέπεται σε ένα απέραντο δικαστήριο και άνθρωποι που κάνουν το καθήκον τους ταλαιπωρούνται αδίκως και επί δεκαετίες στα δικαστήρια. Οπως, π.χ., ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 25.4.2021