Ο λαϊκισμός, που ενίσχυσαν υπέρμετρα οι σημερινοί κυβερνώντες, δεν θα ηττηθεί μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από μια άποψη έχει δίκιο να φωνασκεί ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ότι όλα τα ’χει η Μαριωρή η συνταγματική αναθεώρηση της έλειπε. «Δεν υπάρχει πολιτικό και θεσμικό περιβάλλον κατάλληλο για αναθεώρηση όταν το κύριο πρόβλημα είναι ο εκβιασμός των θεσμών, η έκπτωση των εγγυήσεων του κράτους δικαίου, η καταρράκωση της διάκρισης των εξουσιών, η προσβολή της εξωτερικής και εσωτερικής ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης…» («Σύνταγμα χωρίς ιστορική μνήμη δεν υπάρχει», «Τα Νέα» 26.3.2018).
Από την άλλη, όμως, έχει δίκιο και ο κ. Νίκος Αλιβιζάτος, ο οποίος επισημαίνει ότι επειδή ακριβώς υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα «προτού είναι αργά, χρειάζεται να αναληφθούν έξυπνες και ρεαλιστικές πρωτοβουλίες (…) Πολύ περισσότερο, όταν είναι φανερό ότι το αίτημα να διορθωθούν τα πιο κραυγαλέα δικαιοκρατικά ελλείμματα του πολιτικού μας συστήματος έχει καταστεί πάνδημο» («Αναθεώρηση του Συντάγματος: 5+1 προτάσεις για τα βασικά», «Καθημερινή» 24-25.3.2018).
Ας εξαιρέσουμε το «+1», δηλαδή την «αναθεώρηση του τρόπου αναθεώρησης του Συντάγματος (…), για να προβλεφθεί η δυνατότητα ολοκλήρωσης της αναθεώρησης από μία Βουλή». Αυτό θέλει πολλή κουβέντα επειδή μπορεί να γίνει δίκοπο μαχαίρι αν πέσει στα χέρια λαϊκιστών. Τα υπόλοιπα πέντε όμως (Νόμος περί ευθύνης υπουργών, βουλευτική ασυλία, επιλογή προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και ανεξάρτητων αρχών, μη διάλυση της Βουλής για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) γιατί να μην συζητηθούν αν υπάρχει πολιτική συναίνεση;
Η ιστορική εμπειρία, όπως την παραθέτει ο κ. Βενιζέλος, δείχνει πως με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δύσκολα γίνεται χωριό: «Η συναινετική στάση της αντιπολίτευσης τον Αύγουστο του 2015 ευτελίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η υπεύθυνη και συναινετική στάση κομμάτων και προσώπων της αντιπολίτευσης στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, απαντιέται από την κυβέρνηση με χυδαιότητες ή με μικροκομματικές σκοπιμότητες σε σχέση με τα παιχνίδια μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων». Συνεπώς, κατά τον κ. Βενιζέλο αλλά και μεγάλο κομμάτι της Κεντροαριστεράς, πρέπει να είμαστε μακριά και τσακωμένοι.
Υπάρχουν όμως δύο προβλήματα σε αυτή την τακτική. Το πρώτο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί μεν στις εκλογές, αλλά δεν θα συντριβεί. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί, έστω μετεκλογικώς, ένα modus vivendi. Το δεύτερο και βασικότερο είναι πως ο λαϊκισμός, που ενίσχυσαν οι σημερινοί κυβερνώντες, δεν θα ηττηθεί μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα επανεμφανιστεί πιθανότατα αργότερα και με ακροδεξιό προσωπείο. Μπορεί να χρειαστεί συστράτευση όλου του δημοκρατικού τόξου για να θωρακιστεί η Δημοκρατία. Με προσοχή, διότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδείχτηκαν μπαγαποντάκοι, όπως λέει ο κ. Βενιζέλος, αλλά «προτού είναι αργά» που λέει ο κ. Αλιβιζάτος…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27.3.2018