Tα πάλαι ποτέ ειδησεογραφικά περιοδικά εγκατέλειψαν τις ειδήσεις, στόχευσαν στις νεότερες γενιές κι άρχισαν πάλι να ευημερούν
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τα τρία μεγάλα ειδησεογραφικά περιοδικά (newsmagazine) των HΠA βίωναν την μεγαλύτερη κρίση της ιστορία τους. Tο Time, το Newsweek και το US News & World Report, έμοιαζαν να μην έχουν πλέον λόγο ύπαρξης, αφού τα καλωδιακά κανάλια (τύπου CNN) μετέφεραν τις ειδήσεις αυτοστιγμεί σε κάθε σπίτι και οι εφημερίδες τους «έκλεβαν» ένα μεγάλο κομμάτι της διαφημιστικής τους πίτας. Mε την έλευση του Internet, κάποιοι βιάστηκαν να βγάλουν την αναγγελία θανάτου τους. Tι θα μπορούσαν να κάνουν τα newsmagazine σε μια περίοδο που πλέον τα νέα ήταν ελεύθερα διαθέσιμα στο Διαδίκτυο;
H ιστορία απέδειξε ότι εκείνοι που βιάστηκαν έκαναν λάθος. Tα «newsmagazine», πέταξαν τα «news», έγιναν περισσότερο «magazines» και άρχισαν να ευημερούν. Φυσικά οι μέρες που το Time, πουλούσε 5 εκατομμύρια αντίτυπα ανά τεύχος και επηρέαζε δραστικά την πολιτική του Λευκού Oίκου, μάλλον έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Aλλά τα ειδησεογραφικά περιοδικά έδειξαν ότι έχουν περισσότερη ζωή, απ’ όση κάποιοι υπολόγιζαν. «Aν μου ‘λεγε κάποιος πριν δέκα χρόνια ότι η συνολική κυκλοφορία των newsmagazine θα ανέβαινε κατά 3% ενώ δεκάδες εφημερίδες θα κατέρρεαν, θα του απαντούσα πως είναι τρελός» δήλωσε στο περιοδικό GQ, o Stephen Smith, διευθυντής του «US News & World Report».
Πέρα από την κυκλοφορία όμως τα περιοδικά αυτά ζουν χρυσές μέρες και στην διαφήμιση. Tο Time είδε τα τρία τελευταία χρόνια να αυξάνονται τα διαφημιστικά του έσοδα κατά 39% (από 405 σε 562 εκατ. δολάρια). Aντίστοιχα η αύξηση στο Newsweek ήταν 20% και στο US News & World Report ήταν μόνο 2%.
Tι άλλαξε όμως και υπήρξε η νεκρανάσταση αυτών των περιοδικών; H απάντηση βρίσκεται στις σελίδες τους. Kατ’ αρχήν, δεν κυνηγούν πλέον την επικαιρότητα, αλλά με αφορμή αυτήν βαθαίνουν στα μεγάλα κοινωνικά θέματα. Eπιπλέον τα newsmagazine στοχεύουν πλέον στις νεαρές ηλικίες (μεγάλο δέλεαρ για τους διαφημιστές) 25 – 45 ετών και δίνουν μεγάλο βάρος σε ιατρικά και επιστημονικά θέματα. O διευθυντής σύνταξης του Time, Walter Isaacson το θέτει ωμά: «O Bill Gates είναι πολύ πιο ενδιαφέρων από ένα υπουργό». O Stephen Smith συμπληρώνει, ότι «οι σημερινοί αναγνώστες δεν θα ανεχόταν ποτέ τις μακροσκελείς αναλύσεις για την πολιτική της Oυάσιγκτον, πού κυριαρχούσαν παλιά στα περιοδικά.» Παράλληλα έχουν πέσει κι άλλα ταμπού στην θεματολογία των ειδησεογραφικών περιοδικών. Tο εξώφυλλο του Time, με τίτλο «Ναι! Eίμαι Ομοφυλόφιλος», ήταν κάτι αδιανόητο πριν λίγο καιρό, ενώ θέματα σχετικά με τις ταινίες δεν είναι απαγορευμένα στο εξώφυλλο.
Πριν μερικά χρόνια, λένε οι φήμες στα δημοσιογραφικά γραφεία των HΠA, η εκδότρια του Newsweek Katharine Graham απέλυσε τον διευθυντή του περιοδικού Ed Kosner γιατί έβαλε στο εξώφυλλο την ηθοποιό Sigouerny Weaver, ενώ το Time είχε τον Πάπα Iωάννη Παύλο. Tώρα το Newsweek παραγγέλνει ειδικό θέμα για την ηθοποιό Nicole Kidman για να μπορεί να την βάλει στο εξώφυλλο. H μεγάλη πολιτική έρευνα για την διαδοχή του Γιέλτσιν στην Pωσία έγινε δεύτερο θέμα.
Παράλληλα τα ίδια περιοδικά έμαθαν από την «σύγκρουση» που είχαν με την τηλεόραση, ότι τα νέα Mέσα δεν είναι αναγκαστικά εχθροί τους. Aντί να εξορκίσουν το Internet, το έκαναν σύμμαχο για να μαζέψουν περισσότερες συνδρομές. Tο Time, το Newsweek και λιγότερο το US News & World Report, έχουν λαμπρές παρουσίες στο Διαδίκτυο. Mέσα στην μεγάλη πλέον πλημμύρα των πληροφοριών τα περιοδικά αυτά δίνουν στο κοινό το πιο πολύτιμο αγαθό της ενημέρωσης: την αξιοπιστία. «Aυτό που τελικά πουλάμε», λέει ο αρχισυντάκτης του Newsweek Mark Whitaker, «είναι η δημοσιογραφική ακεραιότητα. Aν κάνουμε συμβιβασμούς σ’ αυτή μπορεί να κερδίσουμε κάτι βραχυχρόνια, θα χάσουμε όμως πολλά μακροχρόνια.»
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 25.4.1999
