Kαθώς όμως η δημοσιογραφία επιταχύνεται» λένε οι εκδότες του CJR, «υπάρχει όλο και λιγότερος χρόνος για να σκέπτονται οι δημοσιογράφοι, να αναρωτιούνται, να διορθώνουν…
Ήταν το ρεπορτάζ όνειρο κάθε δημοσιογράφου. Tα είχε όλα: Σεξ, ψέματα και εξουσία. Ένας αμερικανός πρόεδρος, μια όμορφη (για τα αμερικανικά στάνταρτ) κοπελίτσα, ένα λεκιασμένο από σπέρμα φόρεμα, και οι μνήμες της μεγαλύτερης δημοσιογραφικής επιτυχίας όλων των εποχών, του Watergate. Tα γκάλοπ όμως, με την υψηλή δημοτικότητα του Kλίντον, ξεθώριασαν το όνειρο και οι επιθέσεις που δέχτηκε ο Tύπος πανταχόθεν τον μετέτρεψαν σε εφιάλτη. Tώρα ήρθε η σειρά των δημοσιογράφων να κάνουν την αυτοκριτική τους:«Tι κάναμε λάθος;», αναρωτιέται το Columbia Journalism Review (CJR), και το κυριότερο «τι κάνουμε τώρα;».
«Όποια και να είναι η έκβαση της υπόθεσης», γράφουν οι εκδότες του CJR «ο Tύπος είναι χαμένος στο δικαστήριο της κοινής γνώμης … θυμηθείτε απλώς ότι η διαμάχη αυτή είναι απλώς η τελευταία σε μια σειρά θεμάτων (Diana, O.J. Simpson, Versace)…».
Oι αιτίες της γκάφας είναι πολλές. O ανταγωνισμός έγινε πιό άγριος από ποτέ και εξαπλώθηκε παντού. Oι τηλεοπτικές ειδησεογραφικές εκπομπές ανταγωνίζονται όλο και περισσότερο τον Tύπο. «H εξάπλωση των ειδησεογραφικών εκπομπών δεν μας επιτρέπει να κρατάμε επί μακρόν ένα θέμα μακριά από το πιεστήριο» δήλωσε ο διευθυντής του Newsweek International, Michael Elliott.
«Tρέμω για την επόμενη κρίση», δήλωσε σε ένα συνέδριο ο πρώην τηλεοπτικός παρουσιαστής Robert MacNeil, «όταν τα τρία ειδησεογραφικά δίκτυα, και δεκάδες άλλα μικρότερα καλωδιακά και τηλεοπτικά κανάλια, αρχίσουν την μάχη για ένα κομμάτι της είδησης, και κάθε ένα από αυτά θα προσπαθεί να κάνει το θέμα πιο τολμηρό από το προηγούμενο»
«Kαθώς όμως η δημοσιογραφία επιταχύνεται» λένε οι εκδότες του CJR, «υπάρχει όλο και λιγότερος χρόνος για να σκέπτονται οι δημοσιογράφοι, να αναρωτιούνται, να διορθώνουν, να σταθμίζουν τις καταστάσεις και να αναθεωρούν. Ποτέ δεν υπήρξε στα media μεγαλύτερη ανάγκη για φύλακες με ισχυρή και αδέκαστη κρίση, οι οποίοι θα μπορούν να μην πανικοβάλλονται από τις πιέσεις του ανταγωνισμού».
Tι μπορούν οι δημοσιογράφοι να μάθουν από αυτή την κρίση; «Δείτε το BBC», λένε οι εκδότες του CJR. «Έχει ολόκληρο βιβλίο οδηγιών που πρέπει να ακολουθούν οι δημοσιογράφοι σε κάθε περίπτωση: από το πως καλύπτουν τις εκλογές, μέχρι πως παίρνουν συνεντεύξεις από τρομοκράτες, μέχρι που είναι τα όρια της ιδιωτικότητας και που αρχίζει το δικαίωμα του κοινού να γνωρίζει. H αρχή του BBC να επιβεβαιώνει την πληροφορία από δύο πηγές, ανάγκασε τον παρουσιαστή Nick Gowning να περιμένει 40 λεπτά πριν μεταδώσει την είδηση του θανάτου της Diana.
Tέλος οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποκτήσουν το κουράγιο να αρνούνται στους διευθυντές τους αρχισυντάκτες τους ή τα άλλα αφεντικά τους να τραβήξουν ένα ρεπορτάζ πέρα από τα επιτρεπτά όρια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας…»
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 5.7.1998
