Είναι απογοητευτική η εικόνα του ελληνικού κοινοβουλίου σήμερα. Έρημοι κι απρόσωποι οι εκπρόσωποί μας δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα.
Παλιά οι βουλευτές είχαν ένα ρόλο. Ήταν οι άτυποι «Συνήγοροι του Πολίτη» της περιφέρειάς τους. Είχαν τη μη θεσμοθετημένη λειτουργία του ενδιάμεσου μεταξύ των ψηφοφόρων τους κι ενός δυσκίνητου κράτους κάτι που ονομάστηκε «ρουσφέτι». Το ρουσφέτι, αν και παράτυπο, ήταν νομιμοποιημένο στη συνείδηση του ελληνικού λαού- όλοι το έκαναν κι όλοι, παρά τη γκρίνια, το αποδεχόταν.
Όμως οι νομοθετικές τομές των τελευταίων χρόνων (κυρίως ο νόμος για τις προσλήψεις και δευτερευόντως η αποκέντρωση λειτουργιών του κράτους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση) αφαίρεσαν το πάρεργο των βουλευτών και τους άφησε με το κυρίως έργο που είναι να βουλεύονται στο όνομα και για το καλό του Έθνους.
Μέχρι στιγμής, η συντριπτική πλειοψηφία των τριακοσίων μόνο αυτό δεν κάνει. Περιφέρονται ασκόπως στις τοπικές εκδηλώσεις της περιφέρειας των, γκρινιάζοντας με κάθε ευκαιρία για τις «υπερεξουσίες των αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης», νοσταλγώντας τα παλιά μεγαλεία, τότε που ήταν ο κύριος πόλος εξουσίας στο νομό τους.
Ένα από τα βασικά προβλήματα των βουλευτών σήμερα συνίσταται στο γεγονός ότι δεν συνειδητοποιούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή κι επιμένουν να φέρονται σαν πληγωμένοι κομπάρσοι των τοπικών κοινωνιών.
Εξ ου και οι απανωτές νομοθετικές γκάφες που το ελληνικό κοινοβούλιο έκανε τα τελευταία χρόνια. Ελάχιστοι από τους «πατέρες του Έθνους» ασχολούνται με τα θέματα για τα οποία πληρώνονται. Απλώς ψηφίζουν συντεταγμένα, κατ’ εντολή του κόμματος στο οποίο ανήκουν.
Πέρασε κοτζάμ αναθεώρηση του Συντάγματος με χίλιες δυο ανεφάρμοστες διατάξεις κι ελάχιστοι απ’ αυτούς όρθωσαν φωνή ενάντια στο νομοθετικό παραλογισμό που έφερε την υπογραφή του κ. Βενιζέλου.
Χειρότερα: ελαφρά τη καρδία ψήφισαν τις τροπολογίες του άρθρου 57, το αποκαλούμενο «ασυμβίβαστο», κάτι που εκτός από παράλογο, είναι σε βάρος τους. Κι εδώ πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: αν τόσο απρονόητα ψηφίζουν συνταγματικές διατάξεις οι οποίες πλήττουν τους ίδιους, πόσο άραγε σκέπτονται τη ζημία που επιφέρουν τα νομοθετήματά τους σε άλλες τάξεις πολιτών. Πόση φαιά ουσία ξόδεψαν για το νόμο 3077/2002 που απαγορεύει την χρήση και λειτουργία ηλεκτρονικών υπολογιστών στην Ελλάδα; Πόσο βουλεύονται σε βάθος για τα μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα, για την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», τις «νέες τεχνολογίες», την «παγκοσμιοποίηση», τη «μετανάστευση» κ.λ.π.
Είναι απογοητευτική η εικόνα του ελληνικού κοινοβουλίου σήμερα. Έρημοι κι απρόσωποι οι εκπρόσωποί μας δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα. Δεν μπορούν καν να σταθούν στο ύψος των προκλήσεων που έχει η συντεχνία τους. Νομότυπα, αλλά καταχρηστικά περνούν στη ζούλα διάφορες διατάξεις που τους αφορούν (όπως το μέγα σκάνδαλο της νομιμοποίησης των συνεργατών τους με ειδική διάταξη στον κανονισμό της Βουλής, που πρότεινε ο λαϊκιστής πρόεδρός της) και ταυτόχρονα χάνουν το δάσος, που είναι η παραγωγή σοβαρού νομοθετικού έργου (είτε αυτό τους αφορά, είτε όχι) και η διενέργεια σοβαρού κοινοβουλευτικού ελέγχου…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 12.1.2003
