Ακόμη και για το θέαμα της προέδρου της Βουλής να ξεκατινιάζεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Το χειρότερο όλων είναι ότι τίποτε πλέον δεν μας κάνει εντύπωση. Ούτε καν το θέαμα της προέδρου της Βουλής να ξεκατινιάζεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες με έναν δυστυχή αξιωματικό της αστυνομίας, ο οποίος –σημειωτέον– εφάρμοζε διαταγές για τα μέτρα τάξης που είχαν σχεδιάσει οι ανώτεροί του. Πολλοί ήταν εκείνοι που αντέδρασαν και πάλι με το «έλα μωρέ! και τι έγινε;» λες και δεν πρωταγωνιστούσε ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας του τόπου, λες και επρόκειτο για έναν συνοικιακό καβγά του στυλ «ποιος άπλωσε την μπουγάδα στην ταράτσα;».
Δεν μας έκανε και παλιότερα εντύπωση που η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου άφηνε υπονοούμενα από το υψηλότερο βάθρο της Βουλής λέγοντας ότι θα ελέγξει τι σερβίρουν στο κυλικείο τις βραδινές ώρες. Ουδείς αντιδρά που το χρυσοπληρωμένο από τους φορολογούμενους Κανάλι της Βουλής έγινε όχημα προσωπικής της προβολής και δείχνει διαρκώς σε επαναλήψεις τις σχοινοτενείς ομιλίες της επί παντός, σε εκδηλώσεις που διοργανώνει με κάθε ευκαιρία. Ούτε απασχολεί κανέναν ότι την ώρα που η κυβέρνηση αδειάζει τους κουμπαράδες ακόμη και των ασφαλιστικών ταμείων, η κ. Κωνσταντοπούλου αρνείται να δανείσει τα αποθεματικά της Βουλής στο χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος.
Κι ενώ κάποτε μείναμε με το στόμα ανοιχτό που ο βουλευτής της Ν.Δ. Θανάσης Μπούρας έκανε αλλαγή φύλου στον Πολ Κρούγκμαν («έπρεπε να υποδεχθεί την κυρία Κρούγκμαν, που μαζί της είχε συνάντηση ο πρωθυπουργός», είχε πει στη Βουλή) τώρα θεωρούμε πολύ φυσιολογικό ότι η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτα Κοζομπόλη-Αμανατίδη δεν είχε καν ακουστά τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ (τον έκανε «Κρίκετ Ζαν Κλάουντ»), τον Τζότζεφ Στίγκλιτς («Ζόσεφ Στρίγκλιτς»), τον Κλάους Μαζούχ («Κλάους Μάους»). Το θλιβερότερο όλων είναι η εν λόγω βουλευτής έδειξε την άγνοιά της την ώρα που τους καλούσε ως εκπρόσωπος της πλειοψηφίας να καταθέσουν για το Μνημόνιο. Αυτή, αλλά και άλλοι συνάδελφοί της των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, που δεν ξέρουν ούτε το όνομα του Τρισέ, θα κληθούν να τον εξετάσουν για το πολύπλοκο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, την κατάσταση της διεθνούς οικονομίας το 2010, για να καταλήξουμε σε συμπέρασμα πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο. Ευχόμαστε ότι ουδείς από τους «Κρίκετ Ζαν Κλάουντ», «Ζόσεφ Στρίγκλιτς», «Κλάους Μάους» θα δεχθούν να εμφανιστούν στο θέατρο της Βουλής, που βαφτίστηκε «Επιτροπή», διότι με την παγκόσμια δημοσιότητα που θα πάρουν τα αστέρια των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ή θα γελάει η υφήλιος για χρόνια. Εκτός αν αποφασίσουμε να πουλήσουμε τα τηλεοπτικά δικαιώματα των συνεδριάσεων, οπότε υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι μπορεί και να ξεχρεώσουμε.
Δεν προξενεί πλέον καμιά εντύπωση που ο υπουργός Οικονομικών μιας χώρας τριγυρνά τα κανάλια και τις εφημερίδες της υφηλίου και λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Τη μία απαξιώνει ως «παλιόχαρτο» τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου και την άλλη ψιθυρίζει στους New York Times ότι κατέγραφε δίκην καλωδιωμένου τουρίστα τις συνομιλίες στο άτυπο Eurogroup, όπου για λόγους αποτελεσματικότητας δεν κρατούνται καν πρακτικά.
Η ελληνική πολιτική σκηνή είχε πάντα στοιχεία γελοιότητας. Ποτέ όμως στην ιστορία δεν ήταν σε τέτοια πυκνότητα και ποτέ δεν απείλησαν τόσο πολύ το μέλλον του τόπου. Για όλα, όμως, υπάρχει μια πρώτη φορά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 22.5.2015