Η τεχνολογία ενοποιεί τον κόσμο και έχει ως αποτέλεσμα την παγκοσμιοποίηση.
Πολλοί βλέπουν τη σύγχρονη τεχνολογία ως απότοκο της παγκοσμιοποίησης. Ισχύει, όμως, το ακριβώς αντίθετο. Η τεχνολογία δημιουργεί τις ευκαιρίες παγκοσμιοποίησης και κάποιοι σπεύδουν να τις καλύψουν. Αυτό ισχύει για όλους: από τις τράπεζες, μέχρι τους οικονομικούς μετανάστες.
Τα δίκτυα υπολογιστών δεν σχεδιάστηκαν για να μεταφέρουν θέσεις εργασίας σε μακρινές χώρες όπως η Ινδία. Η ύπαρξή τους, όμως, δημιουργεί την ευκαιρία να το κάνουν οι επιχειρήσεις. Δεν είναι λοιπόν η παγκοσμιοποίηση που έφτιαξε τα δίκτυα. Είναι τα δίκτυα που φτιάχνουν την παγκοσμιοποίηση.
Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική μετανάστευση. Οσο η τεχνολογία μειώνει το κόστος μεταφοράς ανθρώπων, τόσο δημιουργούνται ευκαιρίες μετανάστευσης. Παλιότερα χρειαζόταν μια περιουσία για να έρθει κάποιος από το Πακιστάν. Σήμερα αρκούν μερικές χιλιάδες δολάρια, συμπεριλαμβανομένου του κόστους ρίσκου που αναλαμβάνουν οι «δουλέμποροι». Η διαρκώς βελτιούμενη σχέση κόστους – οφέλους, λειτουργεί υπέρ της οικονομικής μετανάστευσης.
Γι’ αυτό δίνουν μάταιο αγώνα οι πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης. Κατ’ ουσία μάχονται κατά της τεχνολογικής προόδου. Οπως ακριβώς η τυπογραφία ενοποίησε ετερογενείς πληθυσμούς κάτω από μία γλώσσα, κοινή εκπαίδευση, κοινά έθιμα και δημιούργησε εθνικές συνειδήσεις, έτσι ακριβώς και τώρα ενοποιεί όλο τον κόσμο. Ισοπεδώνει τις διαφορές. Οι όροι της ενοποίησης (το ποιος θα βγει κερδισμένος και χαμένος από αυτή την αναπόφευκτη διαδικασία) είναι πολιτικοί. Aλλά μόνο σ’ ένα παγκόσμιο πολιτικό τοπίο.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 6.10.2007
