Αν λειτουργούσε κανονικώς η κοινωνία των πολιτών, δεν θα χρειαζόταν κανένα νομοθέτημα, αφού οι ίδιοι οι διαδηλωτές θα έθεταν τους κανόνες της διαμαρτυρίας.

Ακόμη κι αν όλα γίνουν καλά κι άγια –λέμε τώρα...–, η κυβέρνηση βάζει μπροστά της τις πέτρες που θα σκοντάψει. 

Είναι αξιοσημείωτος ο καμβάς των αντιδράσεων ο οποίος εμφανίζεται κοινός για κάθε έργο στη χώρα· από την παράκαμψη του Υμηττού μέχρι τα αιολικά πάρκα.

Η εικόνα του πρωθυπουργού με φόντο το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης ήταν αδάπανη για τη χώρα διαφήμιση.

Αρμοδιότητες 20.000 λέξεων για την νέα Αρχή Διαφάνειας...

Πόσους Τσιόδρες χάσαμε και πόσους Πολάκηδες εκλέξαμε για να φτάσουμε εδώ που είμαστε;

Είναι άχαρος ο ρόλος της αντιπολίτευσης κατά την αλλαγή μιας διακυβέρνησης.

Την ατομική ευθύνη υμνολόγησαν και όσοι τις προηγούμενες μέρες ελεεινολογούσαν τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, που την ζητούσε. 

Εχει πέσει πανικός στην αντιπολίτευση μετά την παγκόσμια αναγνώριση ότι η κυβέρνηση τα πήγε καλά σε σχέση με την πανδημία.

Το θέμα είναι με πόση θέρμη αγκάλιασε ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ τα παραληρήματα Κραουνάκη.

Αν «το Σύνταγμα ρυθμίζει και την οργάνωση και λειτουργία της κοινωνίας των πολιτών», τότε γιατί να υπάρχουν κοινοί νόμοι;

Είναι πολλοί και αστάθμητοι οι παράγοντες που αποκλείουν την πρόβλεψη για πρόωρες εκλογές.

Όσοι πάνε στην εκκλησία να πατήσουν τον κωδικό 7, της Αγανάκτησης που διδάχθηκε έξω από τον Ευαγγελισμό. Κι αν πάνε αστυνομικοί να τους ελέγξουν θα φωνάξουν «η τρομοκρατία δεν θα περάσει, του Χριστού η πίστη θα την σπάσει»...

Είναι αναγκαία τα μέτρα προστασίας του πληθυσμού. Πρέπει, όμως, να σκεφτόμαστε και μέτρα προστασίας αυτών των μέτρων από τη γελοιότητα της υπερβολής των.

Για μία ακόμη φορά ο δημόσιος διάλογος γίνεται με κραυγές, χωρίς μελέτες και στοιχεία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιδρυτική αποστολή του κράτους δεν είναι η πρόνοια, αλλά η καταστολή.

Στον μεγάλο πόλεμο κατά της πανδημίας, άρχισαν οι θεωρίες περί «υπαρξιακής κρίσης του συστήματος».

Μεγάλη πολιτική και συνδικαλιστική σπέκουλα πάνω στις πλάτες των γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ, οι οποίοι πραγματικώς κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την αναχαίτιση της επιδημίας.

Στην Ελλάδα οι σπέκουλες δεν είναι κεντρικώς σχεδιασμένες, αλλά γίνονται με βάση τις εντυπώσεις.

Αυτό που με μεγάλο κόστος κατανοήσαμε για την οικονομία, δεν έγινε κανόνας για την επίλυση προβλημάτων που δημιουργεί η κακούργα πραγματικότητα.