Τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος μας συρρικνώνεται στα όρια του παρελθόντος. Νέες πολύπλοκες καταστάσεις απλοποιούνται μέχρι στρέβλωσής των, επειδή περιγράφονται με όρους του παρελθόντος.

Πώς θα ζούσαμε αν δεν νομοθετούσε το ελληνικό κράτος ότι «ερασιτέχνης αλιέας είναι το φυσικό πρόσωπο που ασκεί ερασιτεχνική αλιεία»;

Το να δηλώσει ένας πολιτικός ότι ο αντίπαλος σε κάποιο θέμα είχε δίκιο, αποτελεί πρόοδο για τη χώρα.

Μυστήριαι αι βουλαί του κυρίου Μαυρουδή Βορίδη αλλά μια τέτοια τράπεζα θεμάτων είναι ο καλύτερος τρόπος ένταξης των αλλοδαπών στην ελληνική πραγματικότητα.

Γιατί παραπονιόμαστε για την τυπολατρία και γραφειοκρατία στο Δημόσιο αν οι λειτουργοί του είναι δικαστικώς υπόλογοι για «γνώμη και ψήφο»;

Όταν η ανυπακοή, διακηρυγμένη ή μουλωχτή, γίνεται κανόνας, δεν υπάρχει κυβερνητικό μέτρο που μπορεί να την ανακόψει.

Τα tweets της κυβερνητικής εκπροσώπου αποδεικνύουν ότι δεν χαριζόταν σε κανέναν· ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στη Ν.Δ.

Δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που να μη θέλει τα μαγαζιά ανοικτά.

Ετσι ενώ η μυστική υπηρεσία των ΗΠΑ ανακοινώνει στον δικτυακό της τόπο ότι απασχολεί για την προστασία του προέδρου, Αντιπροέδρου κ.λπ. «3.200 πράκτορες», στην Ελλάδα αυτά δεν μπορεί να τα μάθει ούτε η Βουλή!

Το στοίχημα στην παρούσα συγκυρία είναι να μάθουμε περισσότερα, παθαίνοντας λιγότερα…

Το πρώτο ερώτημα δεν είναι αν η πλούσια βουλευτική αποζημίωση δεν φτάνει για τις ανάγκες των εκπροσώπων του έθνους και γι’ αυτό πρέπει να κάνουν και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα...