Στον μεγάλο πόλεμο κατά της πανδημίας, άρχισαν οι θεωρίες περί «υπαρξιακής κρίσης του συστήματος».

Μεγάλη πολιτική και συνδικαλιστική σπέκουλα πάνω στις πλάτες των γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ, οι οποίοι πραγματικώς κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την αναχαίτιση της επιδημίας.

Στην Ελλάδα οι σπέκουλες δεν είναι κεντρικώς σχεδιασμένες, αλλά γίνονται με βάση τις εντυπώσεις.

Αυτό που με μεγάλο κόστος κατανοήσαμε για την οικονομία, δεν έγινε κανόνας για την επίλυση προβλημάτων που δημιουργεί η κακούργα πραγματικότητα.

Σαμαράς-Δρυμιώτης-Παπανδρέου. Τι είναι προσφορότερο για τη χώρα. Να κυβερνά ένας πρωθυπουργός με τους κολλητούς του ή να προσελκύονται ειδήμονες κάθε τομέα;

Πριν η κυβέρνηση βάλει τάξη στον παγκόσμιο χάρτη των ΜΚΟ (θα γελάνε στη Γενεύη όταν ζητηθεί π.χ. από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ο κατάλογος όσων ασχολούνται με το μεταναστευτικό και τρέχουν πότε στην Ελλάδα, πότε στην Ιταλία, πότε στην Τουρκία κ.ά.), μήπως να ελέγξει πόσο καλή διαχείριση έγινε των πολλών χρημάτων που πήρε το ελληνικό κράτος;

Το προσφυγικό/μεταναστευτικό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που πρέπει και εμείς να διαχειριστούμε με αποτελεσματικότητα και ψυχραιμία.

Το περίεργο είναι πως φωνασκούν περισσότερο εκείνοι οι αριστεροί (όπως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) που έλεγαν ότι ο καπιταλισμός διά του λιγνίτη σκοτώνει ανθρώπους και το περιβάλλον.

Γενικώς η δημοκρατία έχει διαδικασίες και χρονοτριβή. Κατ’ απαίτηση όμως των πολιτών που ψηφίζουν.

Διατυπώνονται μόνο νεφελώδεις καταγγελίες του στυλ «ναι μεν υπάρχουν ΜΚΟ που επιτελούν έργο, αλλά υπάρχουν και οι “άλλες” (το πιάσατε το υπονοούμενο;) και χρέος της πολιτείας είναι να ξεκαθαρίσει το τοπίο».

Η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τον λαϊκισμό εκείνων που φιλοτεχνούν το σκιάχτρο των ΜΚΟ, ας ασχοληθεί με τα υπόλοιπα, που είναι και η δουλειά της, όπως ο γρήγορος έλεγχος των αιτήσεων ασύλου και οι επαναπροωθήσεις όσων δεν το δικαιούνται.

Xειροκροτείται σήμερα ο κ. Νότης Μηταράκης, που «έβαλε χαλινό στις ανεξέλεγκτες ΜΚΟ» κι αύριο να βρίζουν όλοι την κυβέρνηση γιατί δεν έγινε τίποτε.

Πως ένα θέμα ποδοσφαίρου έγινε κυρίαρχο θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης...

Θέμα δεν θα εγένετο αν υπήρχε πραγματικό αυτοδιοίκητο στο ποδόσφαιρο, αν δηλαδή δεν υπήρχε νόμος για να ρυθμίζει όσα εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι δεν ρυθμίζονται. 

Το κόμμα του κ. Βαρουφάκη, ΜέΡΑ25, ανταπάντησε ότι ψιχαλίζει, κι αυτό είναι εξαιρετικά ευεργετικό για τη δημοκρατία.

Η μέλλουσα Πρόεδρος είναι πολιτικός με την ουσιαστική έννοια του όρου. 

Το τέλος της δεκαετίας έρχεται με την εμπιστοσύνη που δείχνει ο ελληνικός λαός όχι στον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά πρωτίστως σε αυτό για το οποίο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τον κακολογούν.

Οι πιθανολογήσεις δεν τελειώνουν με το όνομα του Προέδρου. Μετά αρχίζουν τα ερωτήματα για πιθανές «διαρροές» από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες.

Στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της περιόδου 2005-2009 προβλεπόταν η πρόσληψη 75 (κατά μέγιστο αριθμό) πωλητών εισιτηρίων και τελικά προσελήφθησαν 130 άτομα. Τι απέγιναν αυτοί; 

Με τους περήφανους αγώνες των κατοίκων όλων των περιοχών της χώρας και με τη γενναία συμβολή τοπικών ψηφοθήρων, κάθε νομός απέκτησε ακριβά κελύφη νοσοκομείων, αλλά όχι νοσοκομεία.