Η Ελλάδα είναι 81η χώρα σε ανταγωνιστικότητα (μετά το Τατζικιστάν, την Ουκρανία κ.ά.), ενώ ο παράδεισος του μακαρίτη Τσάβες είναι στην 132η.

Το βασικό πρόβλημα του κ. Τσίπρα ήταν ότι βρέθηκε σε άγνωστα νερά, αναγκασμένος να συζητήσει πρώτη φορά στα σοβαρά -χωρίς συνθήματα και περίτεχνες κορώνες- για τις οικονομικές προοπτικές της χώρας.

Γιατί αποφεύγουν την Ελλάδα οι παραγωγοί ξένων ταινιών;

Ο θίασος της δραχμής υπόσχεται ρευστότητα χωρίς ισοτιμίες.

Από τότε που η διώρυγα της Κορίνθου θα καταπόντιζε την χώρα, η κινδυνολογία είναι το έσχατο επιχείρημα όσων σιτίζονται στις στρεβλές οικονομικές δομές.

Το κλείσιμο τραπεζών, εκτός των άλλων, είναι και το πρώτο βήμα για μια Ελλάδα κλειστών οριζόντων.

Η κυβέρνηση λειτουργεί σαν τον αλκοολικό που σπάει τους κουμπαράδες των παιδιών του για να ικανοποιήσει το πάθος του.

Το δάσος της οικονομικής καταστροφής, και η συνωμοσιολογία περί «υπονόμευσης της κυβέρνησης».

Εχει προβλήματα η ΟΝΕ, αλλά δεν είναι αυτά που εμείς θεωρούμε μεγάλα προβλήματα.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Απλώς υπάρχουν οι δύσκολες και οι χείριστες.

Παλιά, χωρίς τη σχετική σταθερότητα του ευρώ, οι δαπάνες καλύπτονταν... τυπογραφικώς.

Από τα λεφτά των Ρώσων μέχρι τους... υδατάνθρακες του Αιγαίου, οι Ελληνες πολίτες οδηγήθηκαν να πιστέψουν τα πάντα εκτός από εκείνα που θα τους έβγαζαν από την κρίση.

Η αντιμνημονιακή υστερία δεν ήταν απλώς η άρνηση της πολιτικής, υπήρξε η μεγαλύτερη απάτη σε βάρος του ελληνικού λαού.

Κάθε λέξη που χρειαζόμαστε για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας είναι συκοφαντημένη.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κυρίαρχη ιδεολογία· κυριαρχεί η ανοησία διά της οποίας χρεοκοπήσαμε.

Το σενάριο είναι ότι τυπικά η Ελλάδα θα είναι στην ζώνη του ευρώ, αλλά θα αρχίσει να τις αποπληρώνει (όλες ή μέρος αυτών και κυρίως μισθούς και συντάξεις) με διατακτικές «έχεις λαμβάνειν» ή IOU.

Τα αρμόδια κοινοτικά όργανα αποφάσισαν να «παγώσουν» κονδύλια 30 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν στην ανάπτυξη δηλαδή του Κτηματολογίου.

Φωνάζουν όλοι ότι η χώρα πάει στα βράχια, αλλά κάποιοι στην κυβέρνηση επιμένουν ότι ο κόσμος πάει ανάποδα.

Η κατανάλωση μιας κοινωνίας δεν εξαρτάται από τη βούληση, αλλά από την παραγωγή της...

Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει γρήγορα έναν έντιμο συμβιβασμό.