Προς τι ο κλαυθμός και ο οδυρμός των ΜΜΕ για «τσουνάμι φόρων», τη «φοροκαταιγίδα», «χαράτσια»;

Η διαπίστωση περί αποτυχίας του μνημονίου, στηρίζεται σε αποσπασματικές αποκλίσεις των στόχων, και η προτεινόμενη θεραπεία είναι ο ελαφρολαϊκός κεϊνσιανισμός.

Το όνειρο των «μαγικών διαπραγματεύσεων» έχει ρίζες στην ελληνική κοινωνία.

Η λύση για την κρίση, που εναγωνίως ψάχνουν κάποιοι, δεν υπάρχει. Υπάρχουν διαρκώς κάποιες επιλογές, οι οποίες έχουν κόστος και όφελος.

Είναι λογική η αντιδημοφιλία κάθε υπουργού Οικονομικών εντός του κόμματός του.

Το 2031 θα έχουμε δυο εναλλακτικά σενάρια να συζητήσουμε. Μπορεί να αναρωτιόμαστε γιατί το 2011 δεν κάναμε όσα πρέπει και φτάσαμε στην καταστροφή ή μπορεί να συζητάμε την ελληνική εμπειρία (the Greek experience): πως αλλάζει και σώζεται μια χώρα την οποία πολλοί θεωρούσαν ότι δεν μπορεί να σωθεί

Κατά των φόρων δεν είναι μόνο οι Ελληνες· είναι και οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί και όσοι τέλος πάντων πληρώνουν (από τους... φόρους τους) μερικά δισεκατομμύρια για να ορθοποδήσει η Ελλάδα.

Οι συζητήσεις για επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή δεν γίνονται στην Ευρώπη. Γίνονται και σε συνέδρια στην Ελλάδα.

O δρόμος προς την καταστροφή είναι στρωμένος με μικρά λάθη.

Τι θα λέμε για την κρίση το 2031;

Τι θα λέμε για την κρίση το 2031;

Το πρόβλημα της χώρας πολλά χρόνια τώρα είναι ότι έχει διογκώσει τον δημόσιο τομέα, κάτι που απομυζά πόρους και ανθρώπους από την πραγματική παραγωγή.

Η οικονομία δεν έχει αδιέξοδα. Το οικονομικό πρόβλημα της χώρας θα λυθεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ολοι θέλουν να σωθεί η οικονομία, αλλά εξόδοις άλλων.

Ζούμε σε μια χώρα ο πληθυσμός της οποίας πίστευε ότι η διαρκής άνοδος του βιοτικού επιπέδου -συλλογικά και ατομικά- είναι εξασφαλισμένη, ανεξαρτήτως του παραγωγικού αποτελέσματος.

Οτιδήποτε δεν περικόπτουμε σήμερα, θα εμφανιστεί αύριο και με τόκο.

Η Βρετανία δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδος. Αλλά σάμπως συμμετείχε στο πρώτο πακέτο διάσωσης για να ενδιαφερθεί για το δεύτερο;

Το μεγάλο πελατειακό κράτος δεν απομυζά μόνο χρήματα από την πραγματική οικονομία. Απομυζά και παραγωγική εργασία.

Το 1978 η βιομηχανία αυτοκινήτων «Κράισλερ» ήταν σαν την Ελλάδα του 2009. Στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ο μάνατζερ Λι Αϊακόκα θυμάται...

Όλοι περιμένουν κάτι μαγικό να μάς συμβεί, που να μας βγάλει από το τέλμα ενώ εμείς θα είμαστε αραχτοί και προσοδούχοι.