Eτοιμάζεται η κυβέρνηση να εξανεμίσει πάλι το αποθεματικό που έχει (1 δισ.) στο τέλος του έτους για να δώσει βοήθημα που θα βαφτίσει «13η σύνταξη» ενώ οι αγρότες θα συνεχίσουν να πληρώνουν υψηλό ΦΠΑ και τα παιδάκια θα μένουν δύο χρόνια εκτός βρεφονηπιακών σταθμών;
Ένα ακόμη επικοινωνιακό κόλπο της κυβέρνησης στο οποίο –με κατανόηση και με κρυφό γέλωτα– συμμετέχουν και οι δανειστές.
Ποιος θυμάται την οργή όταν οι μικρότερες αυξήσεις των συντάξεων ήταν μόλις 30 ευρώ τον μήνα;
Πώς τόσοι άνθρωποι ασπάστηκαν αυτούς τους παραλογισμούς, με αποκορύφωμα το σόου Αρτέμης Σώρρας;
Εκεί που όλοι ήθελαν μεγαλύτερα ελλείμματα, τώρα πανηγυρίζουν για τα πλεονάσματα...
Η χώρα χρειάζεται μόνο ένα σχέδιο. Την απελευθέρωση της οικονομίας.
Ο Γερούν Ντάισεμπλουμ δεν πήρε χαμπάρι πως και γιατί χρεοκόπησαν κάποιες χώρες στην ζώνη του ευρώ...
Αρκεί βεβαίως να αδράξουμε την ευκαιρία, που σημαίνει να κλείσει η αξιολόγηση, να νιώσουν ασφαλείς οι εταιρείες να επενδύσουν εδώ, να προσλάβουν κόσμο, για να αντιστραφεί η πορεία.
Ο δρόμος προς τη δραχμή θα είναι αναγκαστικά δρόμος προς τη δουλεία. Δεν θα υπάρχει δημοκρατική κυβέρνηση που θα μπορέσει να χειριστεί μια τέτοια εθνική καταστροφή.
Γιατί να έχει χαμηλότερους συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά και όχι στα όρη και στα λαγκάδια;
Οι δαπάνες του προϋπολογισμού από 48 δισ. το 2004, ανήλθαν στα 78 δισ. το καταστροφικό 2009.
Ξέρουμε ότι τα συνδικάτα δεν θέλουν τις αποκρατικοποιήσεις και συζητάμε διαρκώς ότι οι εργαζόμενοι δεν θέλουν να χάσουν τη βολή τους. Αναρωτηθήκαμε ποτέ αν οι μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας –και δη αυτοί που έχουν δεσπόζουσα θέση στην αγορά– τις θέλουν;
Αν δεν έμπαινε στον δοκιμαστικό σωλήνα, η εναλλακτική λύση ήταν να γίνει Βενεζουέλα, και ίσως χειρότερα.
H χώρα έχει πρωτίστως πρόβλημα παραγωγής και δευτερευόντως διανομής των συντάξεων.
Η δομή της κρατικής επιδότησης στο ασφαλιστικό είναι αντίστροφα προοδευτική.
Ολες οι επενδύσεις στην Ελλάδα ρυπαίνουν και υπόλοιπες βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους.
Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι τα χαρτιά με τα οποία συναλλάσσεται.
Τάσος Γιαννίτσης: Ανάπτυξη χωρίς λύση του ασφαλιστικού δεν υπάρχει.
Ο κατάλογος των αιτημάτων τους εμπεριέχει άδικα που καρπώνονται εκβιάζοντας το κοινωνικό σύνολο.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει το παραμικρό σχέδιο οικονομικής πολιτικής· παλαιάς ή νέας.