Η κρίση δεν πρέπει επ’ ουδενί να γίνει εφαλτήριο ανακατανομής εισοδημάτων υπέρ των εχόντων και κατεχόντων.

Υπάρχει κάτι χειρότερο από την Ελλάδα που έγινε «πειραματόζωο». Να μην γινόταν...

Το βασικό πρόβλημα με τον ανατολίτικο τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων είναι ότι δεν αφήνει χρόνο να συζητηθεί το πραγματικό ζήτημα, δηλαδή ποια είναι η δικαιότερη κατανομή των βαρών της κρίσης.

Αν είχε απελευθερωθεί η αγορά ο σημερινός λογαριασμός περικοπών δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Μπορεί όμως να γίνει τώρα.

Οι αριθμοί, λόγω των οριζόντιων περικοπών, βελτιώνονται αλλά οι βαθιές παθογένειες του συστήματος παραμένουν ανέπαφες.

Δεν μετείχαν όλοι οι Ελληνες στο «πάρτι» των προμηθειών, αλλά όλοι επωφεληθήκαμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο από τη φούσκα της α λα ελληνικά ανάπτυξης.

H συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής αστικής τάξης είναι εσωστρεφής.

Σαν φοιτητές πορευόμασταν τα τρία τελευταία χρόνια. Μετά από κάθε εξεταστική της τρόικας (και τη σχετική διαπραγμάτευση για «να περάσουμε το εξάμηνο»), ακολουθούσε μια περίοδος ανεμελιάς.

Η συζήτηση περί αναγκών που περιφέρεται στα διυπουργικά είναι ατελέσφορη. Κάθε δαπάνη του κράτους είναι αναγκαία.

Οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις -παρ' όλο που δεν διορθώνουν άμεσα τους αριθμούς, όπως οι οριζόντιες περικοπές- είναι το μόνο που μας απέμεινε. Και ως διέξοδος από την κρίση και ως χαρτί διαπραγμάτευσης.

Επειδή η «σωστή διαπραγμάτευση» δεν είναι ακριβής επιστήμη αφήνει πολύ χώρο σε αντιπολιτευτική σπέκουλα.

Οι πόλεις μας χρειάζονται ανακατασκευή. Πρέπει να γίνουν βιώσιμες.

Είμαστε πρόθυμοι να πιστέψουμε οποιαδήποτε ανοησία προκειμένου να μην κάνουμε αυτό που πρέπει.

Στη Γερμανία, βαρέθηκαν να ακούν και να μιλούν για την Ελλάδα.

Μπήκαμε στην κρίση σίγουροι ότι δεν μάς αγγίξει και τώρα αναρωτιόμαστε πως και γιατί ζούμε τις επιπτώσεις της.

Η κατάσταση είναι χαοτική. Η Ελλάδα, ξεροκέφαλα, επιμένει να βρίσκεται στο επίκεντρο. Εκεί, ως γνωστόν, συμβαίνουν ατυχήματα.

Ολα τα μέτρα του μνημονίου για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης συνάντησαν τη λυσσαλέα αντίδραση των επαγγελματιών της «ευαισθησίας» και των επαγγελματιών (σκέτο) που πλούτιζαν από το προηγούμενο σύστημα της σπατάλης.

Κανείς δεν πρόκειται να ξυπνήσει ένα πρωί και να μας δείξει την έξοδο από την ευρωζώνη. Θα βγούμε μόνοι μας. Σιγά σιγά...

Αυτή η χώρα δεν έλυσε πολλά προβλήματα διότι ποινικοποιήθηκαν οι σκέψεις και οι μελέτες.

Δεν υπάρχουν αριστερές ή δεξιές απαντήσεις στην κατάσταση που βρισκόμαστε· όπως δεν υπάρχουν αριστερές ή δεξιές απαντήσεις στους φυσικούς νόμους. Μόνο σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις της κρίσης ή του οικονομικού αποτελέσματος συνολικότερα.