Η συμμετοχική διοίκηση στα ΑΕΙ εκφυλίστηκε. Οι φοιτητικές παρατάξεις έκαναν πρώτα το πανεπιστήμιο πεδίο κομματικών ανταγωνισμών και κατόπιν χώρο φτηνών συναλλαγών.

Θα περισσέψουν οι οιμωγές για το ντόπινγκ. Θα ακούσουμε υπουργούς και τον πρωθυπουργό να μας λένε ότι «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο» και τελικά δεν θα γίνει τίποτε. Πού το ξέρουμε; Κοιτάμε τέσσερα χρόνια πίσω...

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν το καλό κοινωνικό κράτος. Οχι κατ' ανάγκη οι μεγάλοι.

Σ' αυτή τη χώρα κανείς δεν συζητά σαν ενεργός παραγωγός, όλοι ανησυχούν ως μέλλοντες συνταξιούχοι.

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν και τους καλούς κοινωνικούς εταίρους.

Οι πληγές στην Πελοπόννησο αργά ή γρήγορα θα κλείσουν. Οι ζημιές στην τυπική λογική δύσκολα διορθώνονται.

Το πρώτο καθήκον μετά από μια κρίση είναι να περιγράψουμε το πρόβλημα σωστά. Να αναλύσουμε πως φτάσαμε μέχρις εδώ, για να δούμε τι θα κάνουμε στο μέλλον.

Ενώ όλοι ομνύουν πως «τα πάντα πρέπει να αλλάξουν», δεν αλλάζουν καν οι όροι συζήτησης, προς το σοβαρότερο.

Κυνηγώντας τις σκιές έχουμε ένα καλό άλλοθι για να συνεχίσουμε απερίσκεπτα όπως ζούμε.

Μια χώρα που δεν μαθαίνει από τα παθήματά της είναι μια χώρα που βαδίζει από καταστροφή σε καταστροφή.

Οι παθογένειες που κρύψαμε κάτω από μπαλώματα τόσα χρόνια διογκώνονται.

Η «Κοινωνία των Πολιτών» είναι κομμάτι της Δημοκρατίας, δεν την αρνείται.

Με ακριβές εισαγωγές και πολλές διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, γλιτώσαμε το μπλακ-άουτ. Του χρόνου όμως θα είμαστε πάλι υπό την ίδια απειλή;

Οι νόμοι χρειάζονται, αλλά μόνον όταν μπορούν να επιβληθούν και όταν εφαρμόζονται. Οχι για να γίνονται πρόσχημα κουβέντας στα τηλεπαράθυρα.

Tο πρόβλημα των δωρεάν δημόσιων αγαθών είναι σύνθετο και δεν απαντάται με ευχές τύπου «ένας άλλος (άγιος) κόσμος είναι εφικτός».

Πως θα αντιδρούσε το σύστημα αν σε ένα από τα πολλά νυχτερινά κέντρα που λειτουργούν χωρίς άδεια συνέβαινε μια τραγωδία;

Η Ελλάδα ευνοήθηκε από τις αλλαγές που ο δεξιός και αριστερός συντηρητισμός ελεεινολογούσε.

Σ' αυτή τη χώρα που πνίγεται από τον κρατισμό όλοι ανησυχούν για τα δεινά του ανύπαρκτου νεοφιλελευθερισμού.

Οι καταλήψεις έχουν καταντήσει η τυραννία ενεργητικών μειοψηφιών σε βάρος της αδιάφορης πλειοψηφίας.

Το χρονικό της Εθνικής Οδού: Πως με μια βροχή κόβεται η χώρα στη μέση.