Η παραμονή στο ευρώ δεν εξαρτάται από πολιτικές αποφάσεις· οι τελευταίες απλώς μπορούν να επιταχύνουν την έξοδο. Χρειάζεται συνολική αναδιάρθρωση της οικονομίας.

Η οικονομική διακυβέρνηση δεν έχει μόνο ένα σκέλος. Δεν είναι μόνο αλληλεγγύη των χωρών-μελών, έχει και τις υποχρεώσεις· επιπλέον αυτών που συμφωνήσαμε στο Μάαστριχτ και δεν τηρήσαμε.

Η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη για την κρίση. Οχι μόνο για την οικονομική αλλά για την ολοκληρωτική κατάρρευση ενός μοντέλου που λειτουργούσε διογκούμενο τα τελευταία 60 χρόνια.

Παραμυθιάσαμε την νέα γενιά ότι κάνουμε αντίσταση στον καπιταλισμό δαπανώντας, ενώ τους κλέβαμε τα λεφτά και το μέλλον τους.

Στην Αγγλία μετά τις λεηλασίες και τις καταστροφές εμφανίστηκαν στους δρόμους άνθρωποι που ήθελαν να προσφέρουν κάτι στην κοινότητά τους.

Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η αισθητική ούτε η επανάσταση. Είναι η Δημοκρατία. Ποιος διαχειρίζεται και με ποιους όρους τα κοινά αγαθά, όπως είναι οι δημόσιοι χώροι.

Στην Ελλάδα, κοινωνία είναι ένα ακτινωτό σύστημα με το κράτος-τροφό στη μέση. Το βασικότερο στοιχείο της κοινωνικής συνοχής που αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια είναι ένα δαιδαλώδες δίκτυο προσοδοθηρίας.

Το βασικότερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει μάθει να λύνει προβλήματα. Δεν έχει κατανοήσει τον δημοκρατικό κανόνα.

Το ελληνικό κράτος, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι, δώσαμε πολλά για να παίζουν μπάλα κάποιοι, να παίζουν ξύλο κάποιοι άλλοι και να παίζουν με τους οργανωμένους οπαδούς κάποιοι τρίτοι.

Δεν υπάρχει αδιέξοδο στη λεωφόρο Λαυρίου, αλλά ούτε σταυροδρόμι...

Επί χρόνια, το ελληνικό πολιτικό σύστημα χάιδευε τα αυτιά και νομιμοποιούσε τις αυθαιρεσίες των πολιτών του.

Δημιουργήθηκε ένας επικίνδυνος μιμητισμός της γενιάς της μεταπολίτευσης, η πρώτη που μετέβαλε τη διαμαρτυρία σε χαβαλέ.

Μια ενδεκάωρη περιπέτεια στην Εθνική Οδό Αθηνών Θεσσαλονίκης.

Αδυνατούμε να περιγράψουμε το πρόβλημα και να το μετρήσουμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα είτε να το υποτιμούμε, είτε να το μεγεθύνουμε.

Πορευόμαστε ως έθνος των αθώων, καπνίζοντας και βρίζοντας. Πρωτίστως το «σύστημα», κατόπιν τους πολιτικούς και πάντα τις πολυεθνικές.

Πριν αποφασίσουμε τι θέλουμε, πρέπει να υπογράψουμε εκ νέου το κοινωνικό συμβόλαιο. Να κατανοήσουμε ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν είναι χαρτιά άνευ αντικρίσματος και ότι πρέπει να είναι στην πράξη σεβαστά απ’ όλους.

Γιατί τώρα η κατακραυγή για την καταπάτηση του ασύλου που επί έτη τσαλαπατούν οι γνωστές δυνάμεις της «Προόδου»;

Πως φτάσαμε από την διπλή ζεύξη του Μαλιακού στην επανάσταση του Απόστολου Γκλέτσου.

Tο σχέδιο Μάρσαλ και κυρίως η συνακόλουθη επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας ήταν μια χρυσή ευκαιρία για να σπάσουν οι αντιπαραγωγικές δομές της ελληνικής οικονομίας. Σπαταλήθηκε.

Οι καθημερινές χρεοκοπίες κάνουν τη ζωή μας αβίωτη και πρέπει να τις διορθώσουμε. Οσο ανησυχούμε, όμως, για τη μεγάλη, παραβλέπουμε να διορθώσουμε τις μικρές.