Σε κάθε δημοκρατική Πολιτεία το δικαίωμα της συνάθροισης είναι απεριόριστο ως προς τον σκοπό, αλλά περιορισμένο χωροταξικώς.

Κάποιοι έχουν αποθαρρυνθεί από την κατάσταση και προτείνουν την αυτοκτονία ως τη λύση στα «δεινά που επιφέρει το Μνημόνιο».

Το καθήκον των συντηρητικών είναι να διογκώνουν τους κινδύνους για το μέλλον, τόσο πολύ, ώστε να σαπίζει ανενόχλητα το παρόν.

Γενικώς για κάθε λύση έχουμε μια ιδιαιτερότητα. Κι αυτήν προβάλουμε σε κάθε διαπραγμάτευση.

Μήπως η ισότητα και στον σαρκασμό πρέπει να είναι στόχος αντί να προκαλεί αντιδράσεις λόγω της θρυλούμενης γυναικείας αδυναμίας;

«Πόση δόξα, χρήμα και δύναμη πρέπει να αποκτήσει μια γυναίκα πριν μπορέσουμε να την ψέξουμε;»

Το στοίχημα αυτής της χώρας είναι να απελευθερώσει τη νέα γενιά, ώστε αυτή να επιχειρήσει νέους δρόμους που εμείς δεν μπορούμε καν να φανταστούμε.

Είναι δύσκολη η δουλειά του αστυνομικού στο καμίνι μιας διαδήλωσης. Μακροχρόνια όμως θα γίνει απείρως πιο εύκολη αν η αστυνομία διδάξει λόγω και έργω τη νομιμότητα και τη λογική.

Τίποτε δεν είναι προφανές στην Ελλάδα. Ούτε καν ότι «Και οι αστυνομικοί έχουν μάνες». Τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Ούτε καν ότι νόμος είναι αυτό που ψηφίζει η Βουλή.

Στην Ελλάδα της κρίσης πρέπει να ξαναδούμε όλες τις εμπεδωμένες παραδοχές της του κοινού μας βίου, αυτά που σήμερα είναι σκληρά δόγματα.

Υπάρχουν δεκάδες δίαυλοι και μέσα (από έντυπα μέχρι το Διαδίκτυο) να διακινήσει κανείς τις ιδέες του. Πρέπει σώνει και καλά να μουτζουρώσει στην Αθηναϊκή Τριλογία;

Οι αγώνες ενάντια στην κατασκευή μιας ράμπας για Α.μ.Ε.Α. στην παραλία της Αγίας Μαρίνας.

Ολα «συμβολικά» γίνονται στην Ελλάδα. Το πρόβλημα, όμως, είναι στον χώρο του πραγματικού και των επιπτώσεων σε τρίτους...

Το εθνικό σχέδιο για την οικονομία που όλοι ονειρευόμαστε δεν μπορεί να είναι τίποτε περισσότερο από την «καμήλα» του σερ Αλεκ Ισιγκόνις.

Ποια επανάσταση μπορεί να γίνει σε μια χώρα όπου ακόμη και η εφαρμογή του νόμου είναι στην διακριτική ευχέρεια των πολιτών;

Σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας υπάρχει ένα δυστύχημα που περιμένει να συμβεί.

Η ελευθερία της διαδήλωσης έχει κάποιους χωροταξικούς περιορισμούς, που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Αλλά αυτοί οι περιορισμοί είναι επίσης ...περιορισμένοι.

Η παρανομία στην Ελλάδα είναι εύκολη. Το μόνο που απαιτεί είναι ένα καλό επίθετο και η εφεύρεση μιας «Πρωτοβουλίας».

Μπορεί δηλαδή η ακροδεξιά να μοιάζει ριζοσπαστικός σχηματισμός, στην ουσία όμως δεν υπόσχεται κάτι νέο. Ομνύει σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν το οποίο δεν είναι βιώσιμο.

Στην χώρα των αυθαιρέτων τα παράλογα δεν προξενούν πλέον εντύπωση. Ούτε καν γέλιο.