Όταν όλος ο κόσμος βοούσε για την εξαφάνιση Κεντέρη-Θάνου, και τα διεθνή ΜΜΕ άφηναν αιχμές ο ελληνικός Τύπος ολοφυρόταν για «ανθελληνικές συνομωσίες» και «διεθνείς ζήλιες» για τους «γιους» και τις «κόρες του ανέμου». Φυσικό κι επόμενο είναι να κατονομάζει τους δημοσιογράφους ως συνενόχους του στο θέμα ντόπινγκ ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Λιάνης.
Αν συνεχίσουμε στο ρυθμό της αθλητικής υπερβολής όλος ο κόσμος θα μιλάει για «πρότυπο Ολυμπιάδας» και η Ελλάδα για «αγώνες της ντροπής». Δεν μας αξίζει τέτοιο αυτομαστίγωμα. Όπως δεν μας πρέπει και η υπερβολή κάθε φορά που κάποιος της ελληνικής ομάδας κερδίζει μετάλλιο.
Λένε πως η Ελλάδα είναι η χώρα της υπερβολής. Μάλλον είναι η χώρα των υπερβολικών γραφιάδων. Είτε για τα θετικά, είτε για τα αρνητικά.
Ενώ ο ξυλοδαρμός των μεξικανών δημοσιογράφων στον Πειραιά αμαυρώνει τη χώρα, η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης επικεντρώθηκε στο εσωτερικό της Ελλάδος!...
Δύο ειδήσεις για μαφιόζικου τύπου επιθέσεις εναντίον λειτουργών του Τύπου πέρασαν ασχολίαστες και χωρίς διαμαρτυρίες. Κι όμως μας αφορούν όλους.
Όλες οι ειδήσεις που αναδεικνύουν πρόοδο του «επάρατου καπιταλισμού», ή τα αγαθά της παγκοσμιοποίησης δεν έχουν καμιά τύχη στην Ελλάδα.
Μια φάρσα στο διαδίκτυο για τη σχέση πεολειχίας και καρκίνου του μαστού έγινε μέγα θέμα στα κανάλια.
Η ενημέρωση έχει κόστος 1 ευρώ. Η άγνοια μεγαλύτερο...
H άρρωστη γέννα της ιδιωτικής τηλεόρασης ακολουθήθηκε από μια εξίσου άρρωστη ενηλικίωση...
Τριανταδύο άνθρωποι των γραμμάτων, δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι, δικηγόροι ακτιβιστές κ.λ.π. υπέγραψα από κοινού ένα κείμενο διαμαρτυρίας για τους όρους με τους οποίους διαμορφώνεται η κοινή γνώμη στην Ελλάδα.
Το θλιβερό είναι ότι και δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν την τακτική των αγωγών. Έτσι, διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ποντίκι» ότι η κ. Άννα Παναγιωταρέα έκανε αγωγή εναντίον της εφημερίδας «Ο Κόσμος του Επενδυτή», ζητώντας μάλιστα το ποσό των 100 εκατ. δρχ.!
Η χαμένη αξιοπιστία των ΜΜΕ και οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ...
Ο μυστικός πόλεμος των εξουσιών και ο κ. Γιώργος Κύρτσος...
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης αποφάσισε να μην βγάλει δήλωση υπέρ της Ελευθερίας του Τύπου αλλά να γιορτάσει τη μέρα έμπρακτα. Αποφάσισε λοιπόν την απέλαση ενός κορυφαίου Αλβανού δημοσιογράφου στη χώρα μας...
Είναι περίεργο το γεγονός ότι «έγινε της Πόπης» για μια πορεία και δεν υπήρξε ούτε μια πορεία για το γεγονός ότι «γίνεται της Πόπης» κάθε βράδυ στην τηλεόραση.
Η απαγόρευση ενός βιβλίου με κόμικς...
Από την μία μεριά την ελεεινολογούν (και δικαίως) και από την άλλη την θέλουν δίπλα τους στους μεγάλους αγώνες τους.
Πότε η ελληνική τηλεόραση στάθηκε στο ύψος των προκλήσεων που είχε, ώστε εξεπλάγησαν κάποιοι την 15η Φεβρουαρίου;
Υπάρχει μια συνολική ελεεινολογία της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας. Εν μέρει είναι δικαιολογημένη και ίσως αργοπορημένη.
Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, τα νούμερα στο ημερολόγιο αλλάζουν μα οι πρωτοχρονιές παραμένουν απελπιστικά ίδιες.
Νισάφι πια! Θα πρέπει πριν εκφράσουμε οποιαδήποτε άποψη να ρωτάμε τον κ. Παπουτσή, την κ. Μπακογιάννη, τον κ. Καρατζαφέρη, τον Αρχιεπίσκοπο και δεν ξέρω ποιόν άλλο;