Πώς φτάσαμε σε σημείο να δολοφονούνται ή να απειλείται η ζωή δημοσιογράφων;

Αυτό που προφανώς προσπαθεί να αποφύγει με υπεκφυγές ο κ. Πέτσας είναι η υποχώρηση της κυβέρνησης στις παλιές μικροκομματικές πρακτικές.

Υπάρχει πλημμύρα ειδήσεων, όπως πάντα, αλλά τώρα είναι μονοθεματική. 

Στις καρικατούρες του κάποιοι βλέπουν την εισαγωγή του Alt-Right κινήματος (Εναλλακτική Δεξιά, που στην ουσία είναι η αμερικανική Ακροδεξιά) στην Ελλάδα.

Σε ό,τι αφορά την ΕΡΤ, «όλος ο κόσμος θα κοιτάει». Κάθε παραστράτημα θα μετράει πολλαπλώς εξαιτίας του συμβολικού βάρους που είχαν, στην προηγούμενη αντιπολιτευτική ρητορεία, τα κρατικά κανάλια.

H κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν παρεμβαίνει σε επιχειρηματικές συναλλαγές. Ούτε καν στις ύποπτες...

Είναι αστείο να ονειρευόμαστε «εγχώρια εθνικά σχέδια εξόδου από την κρίση», όταν ακόμη και η ΕΡΤ δεν έχει πυξίδα.

 Τα δακρύβρεχτα «φακ νιους» της Αριστεράς ήταν βούτυρο στο ψωμί των ρηχών και λαϊκιστικών ΜΜΕ.

Όταν οι άλλοι ανακάλυπταν την μετα-αλήθεια, στην Ελλάδα ήδη λιποθυμούσαν παιδάκια από την πείνα.

Η πρώτη καταδίκη για τα σεμινάρια του ΔΝΤ που τάχα συμμετείχαν Έλληνες δημοσιογράφοι.

Μόνο η Αυγή Α.Ε. έκανε όλα -μα όλα!- όσα ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τα ΜΜΕ.

Μιας ανοησίας στα ραδιοτηλεοπτικά μύριες έπονται.

H Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) έκανε απεργία ενάντια στην κυβέρνηση χωρίς να καταλαβαίνει (;) ότι αυτό βόλευε μόνο την κυβέρνηση.

Την εποχή λοιπόν που οι ενημερωτικοί οργανισμοί παγκοσμίως εγκαταλείπουν το χαρτί, το ΑΠΕ αποφάσισε την επανάσταση του 18ου αιώνα εκδίδοντας εφημερίδα!

Τα οικονομικά προβλήματα του ραδιοσταθμού του ΣΥΡΙΖΑ και η αναπάντεχη στήριξη από το ΚΚΕ.

Αν ήταν να ξανακάνουμε την ΝΕΡΙΤ όχημα της κυβερνητικής προπαγάνδας, γιατί έγινε η χώρα ρεζίλι με το ξαφνικό «μαύρο της ΕΡΤ»;

Το σημερινό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο έχει ένα εξαιρετικά βεβαρημένο πολιτικό και οικονομικό παρελθόν...

Η ρωσική προπαγάνδα που θέλει όλους –μα όλους!– τους αντιπολιτευόμενους του απελθέντος προέδρου Γιανουκόβιτς ναζί, οργιάζει μόνο στην Ελλάδα.

Έτσι «ξαφνικά» προκύπουν όλα τα θέματα στην χώρα γι' αυτό και ο δημόσιος διάλογος δεν έχει καμιά ελπίδα να γίνει επαρκής.