Με το ΠΑΣΟΚ σταθερό στα επίπεδα του 1999, με το «Συνασπισμό της Αριστεράς κ.λ.π.» πιο κοντό, και με το ΚΚΕ κατά τι κερδισμένο, λείπει από την Αριστερά ένα ολόκληρο 6%, το ποσοστό που είχε το ΔΗΚΚΙ στις προηγούμενες ευρωεκλογές.

Όταν κάποιος έχει ως απώτερο στόχο την ανατροπή του συστήματος πως μπορεί να γίνει κορυφαίο σύμβολο αυτού του συστήματος;

Τραμπούκοι, μέλη του ΚΚΕ, ματαίωσαν την διάλεξη του Γάλλου συγγραφέα κ. Στεφάν Κορτουά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία. Αναμενόμενο ήταν. «Η Μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού» είναι κόκκινο πανί για τα σταλινικά απολιθώματα της χώρας. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η σιωπή κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Όσο παραμένουν θαλερά τα ευρωπαϊκά ταμεία η Ελλάδα θα εμφανίζεται ευρωενθουσιώδης. Σε λίγοόμως θα αρχίζει να ανθίζει ο ευρωσκεπτικισμός.

Οι σχέσεις της Αριστεράς με τον εθνικισμό δεν εξηγείται με κοινωνιολογικούς όρους. Μόνο με ψυχαναλυτικούς. Η αριστερή διανόηση βίωσε το σοκ της ήττας κι αυτό πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψιν.

Οι ιδεοληψίες που διατρέχουν την Αριστερά είναι παρελθόν τουλάχιστον σε επίπεδο κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης.

Όλοι αυτοί οι Αριστεροί κήνσορες, που γκρινιάζουν για την έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου, έχουν ατζέντα σοβαρής συζήτησης για τα μεγάλα θέματα; Αλήθεια! Ποια είναι η πρόταση του Συνασπισμού της Αριστεράς (ριζοσπαστικής και μη) για το ασφαλιστικό;

Δεν έχουμε ξένες επενδύσεις σ' αυτή τη χώρα. Τις θέλουμε όμως; Με τον οικολογικό ολοκληρωτισμό που έχουμε δημιουργήσει δεν υπάρχει περιθώριο ξένων επενδύσεων.

Σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις θα έχουμε τρικομματική Βουλή, όχι «δικομματισμό» όπως σχεδόν τρομολαγνικά αναφέρεται. Το ερώτημα για τον νέο Συνασπισμό είναι απλό. Εκφράζει, άραγε την ανανεωτική Αριστερά ή μήπως μεταλλάσσεται σε ένα ΚΚΕ με τρικολόρ σημαία;

Για να απαντηθεί το ερώτημα «που πάνε οι Έλληνες;» πρέπει πρώτα να σκεφθούμε που ήταν οι Έλληνες. Zούσαμε σε μια φιλελεύθερη κοινωνία που ξαφνικά πήρε ανάποδες;

Το πολύ γαρ της θλίψης γεννά «κοινοτισμό». Είναι κατανοητή η πίκρα της Αριστεράς για την ήττα, αλλά πρέπει να γυρίσουμε στα κατακάθια της ιστορίας για εναλλακτικές προτάσεις;

Ο κ. Αλαβάνος μας είπε ότι οι πολιτικοί της Αριστεράς αντί να γράφουν ποίηση, ή δοκίμια, αποζητούν να εκλέγονται στη Βουλή για να μας υπενθυμίζουν το «απραγματοποίητο»

Νέες θεωρίες: Κατά την κ. Παπαρήγα όλοι (Ισραηλινοί, Αμερικάνοι, Βρετανοί, Τούρκοι) μπορεί να οργάνωσαν το μακελειό στην Πόλη. Όλοι, πλην των εξτρεμιστών ισλαμιστών.

Μίκης Θεοδωράκης για τον σταλινισμό: «υπήρξα συναγωνιστής των σοβιετικών... δεν μπορώ να ανεχθώ ότι πάλευα χέρι με χέρι με στυγνούς δολοφόνους.»

Γιατί οι εκδηλώσεις που γίνονται κατ' έτος στο Γράμμο αποτελούν «γιορτή μίσους», ενώ οι εκδηλώσεις που θα γίνουν στη Μακρόνησο αποτελούν «εκδήλωση μνήμης»;

Θεωρητικώς πολλά καλά μπορούν να λεχθούν για την απλή αναλογική. Πρακτικώς, πολλά κακά μπορούμε να θυμηθούμε για την «άχραντη αναλογική».

Έβαλε τα ρούχα αλλιώς λοιπόν ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου». Από τούδε και στο εξής θα ονομάζεται ο «Συνασπισμός της Αριστεράς της Οικολογίας και των Κινημάτων».

Κατά το παλιό ανέκδοτο του «συζύγου δολοφόνου» η κ. Παπαρήγα δήλωσε ότι αντιτίθεται στην Ε.Ε. γιατί προσπαθεί να δώσει μια τελευταία ανάσα στον καπιταλισμό...».

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ανδρώθηκαν γενιές αγραμμάτων (αυτό είναι γενεσιουργός αιτία του αχταρμά που διαμορφώνεται), αλλά ότι ανδρώνονται γενιές ιδεολόγων του ανορθολογισμού και της αγραμματοσύνης.

Όλες οι απόψεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να γίνουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Γι' αυτό και η κριτική δεν κρίνεται σύμφωνα με πιθανά αποτελέσματα της. Αντιθέτως κρίνεται για την αντιστοιχία της με τον πραγματικό κόσμο και για το κατά πόσο ορθολογικά δομημένη είναι.