Για όσα η Πρώτη Φορά καταγγέλλει τους άλλους, για τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδειχθεί...

Μέχρι τώρα η Αριστερά δεν είχε ως μοναδικό κριτήριο «την εξυπηρέτηση των εθνικών μας θεμάτων» αλλά και την εξυπηρέτηση των στόχων της ΕΣΣΔ.

Είναι κρίμα που δεν εκτιμήσαμε εγκαίρως το χιούμορ της πανηγυρτζίδικης Αριστεράς.

Στις εκλογές υπήρχε και μια αριστερότερη της Κλίντον υποψήφια. Αλλά η Τζιλ Στάιν των Πράσινων πήρε μόλις 1% των ψήφων.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είχε στόχους. Είχε γινάτια.

Αν για μια δικαστική απόφαση κάνουν έτσι, τι θα γίνει αν –ο μη γένοιτο!– κληθούν να αντιμετωπίσουν μια πραγματική και μεγάλη κρίση;

Είναι αργά, πλέον, για τον κ. Τσίπρα να κάνει αυτό που διάφοροι ονειρεύονταν ή υπολόγιζαν, δηλαδή τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ευρύτερο κεντροαριστερό σχήμα.

Για την Αριστερά ισχύει η ιστορική ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου, έστω παραφρασμένη...

Σύμφωνα με μια νέα θεωρία η Αριστερά εκτός από το ηθικό έχει και παραγωγικό πλεονέκτημα.

Στον χώρο της ολομέλειας μιλούν μόνο όσοι εξουσιοδοτούνται από τον ελληνικό λαό.

Για τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ οι αντιδράσεις στο Ωραιόκαστρο είναι μια κάποια λύσις.

Αν διακρίνει κάτι τη νέα Αριστερά είναι το μίσος για την επιτυχία, απ’ όπου κι αν προέρχεται, ακόμη κι όταν τους εξυπηρετεί.

Η παραδοχή των δύο στελεχών ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

  ...δεν μπορούν να καταλάβουν τις βασικές έννοιες της Δημοκρατίας.

Επειδή δεν έχουμε άλλο μηχανισμό που να βάζει τάξη στις καταλήψεις, ή να τις «κανονικοποιεί» όπως λέει το newspeak της Αριστεράς, αναγκαστικά και αυτό το καθήκον πρέπει να αφεθεί στα χέρια κάποιων δημοσίων υπαλλήλων.

Μισές αλήθειες, ολόκληρα ψέματα, αλλά με μεγαλόστομες μπαρούφες φτιάχνεται ένα ασυνάρτητο κοκτέιλ, που ακριβώς λόγω της ασυναρτησίας του θεωρείται μεγαλοφυές.

Το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι χρησιμοποιεί απαρχαιωμένα σχήματα με τα οποία δεν μπορεί να εξηγήσει τον πολύπλοκο κόσμο στον οποίο ζούμε.

Δεν είναι κακό να αλλάζει κάποιος γνώμη. Στην περίπτωση του Ελληνικού είναι σωτήριο.

Οι νέες αντιδημοκρατικές ανοησίες πληγώνουν τη Δημοκρατία έτι περαιτέρω.

Η νέα Αριστερά –ή έστω αυτό που απέμεινε ως Αριστερά στην Ελλάδα– δεν έχει ευαισθησίες στα δικαιώματα των άλλων.