Είναι παλιό επικοινωνιακό τερτίπι της Αριστεράς να εμφανίζει δήθεν συλλογικότητες με υπογραφές.

Ο χώρος, το κόμμα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άνθησε με τα γινάτια των πλατειών. Τρέφεται από αυτά. Ζει με αυτά. Με καταγγελίες αναπλήρωναν την απουσία πολιτικής πρότασης.

Η αδυναμία διδαχής οφείλεται στην εμπεδωμένη άποψη της Αριστεράς πως αποτελεί την πρωτοπορία της κοινωνίας. Συνεπώς, τα στελέχη της δεν φταίνε ποτέ. Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, αφού είναι οι Εκλεκτοί της Ιστορίας;

Παλιά τους τέχνη οι προπαγανδιστικές λαθροχειρίες, μόνο που ο δίσκος έχει παιχθεί τόσες φορές, που πλέον δεν ακούγεται.

Αυτή η Αριστερά έχει περίεργες σχέσεις με την έννοια της «οικογένειας». Άλλο η οικογένεια του πρωθυπουργού κι άλλο οι οικογένειες των άλλων…

Το 1968, η επέμβαση του Σοβιετικού Στρατού στην Τσεχοσλοβακία ήταν δικαιολογημένη, διότι πρόθεση των ΗΠΑ ήταν κ.λπ., κ.λπ. Το ίδιο προπαγανδιστικό τέχνασμα χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ και γενίτσαροί του για να ξεπλύνουν το καθεστώς Μαδούρο. 

Εχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων για το τι δεν είναι η Αριστερά. Η υπόθεση Πολάκη προσέθεσε άλλη μία.

Η τεχνολογική εξέλιξη (και όχι ο καπιταλισμός, που πολεμούσε παλιότερα η «πληθυντική Αριστερά», ούτε ο νεοφιλελευθερισμός, που πολεμά σήμερα) μεταμορφώνει διαρκώς τους όρους παραγωγής.

Χάπενινγκ για μια προεκλογική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.

Είναι πολύ χυδαία η χρήση των διπλών μέτρων και σταθμών που χρησιμοποιεί αυτή η Αριστερά σε ό,τι αφορά τους δικούς της και τους αντιπάλους της.

Συνέχεια

Γιατί επιμένουν κάποιοι τώρα, πάνω στην προεκλογική τούρλα, για μια συνεργασία που μόνο μετεκλογικώς μπορεί να γίνει;

Ποιοι είναι οι «δισταγμοί και ολιγωρίες που μπλοκάρουν τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας»; Ποιος «θολώνει το πολιτικό στίγμα της διακυβέρνησης», που λέει το κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας Προοδευτικών Πολιτών - Γέφυρα»;

Συνέχεια

Είναι αναγκαία η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι για να βγάλουν κάποιοι το γινάτι τους αλλά γιατί δεν μπορεί να γίνει με άλλους όρους η σύγκλιση του «ισχυρού προοδευτικού μετώπου».

Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα βαθιά διχαστικό κόμμα, που σαν τον σκορπιό του μύθου δεν μπορεί να απαρνηθεί τη φύση του.

Τι σόι μηχανισμούς είχε στη μεταπολίτευση ένας πολιτικός χώρος που κατέγραφε, δεν κατέγραφε 3% στις εκλογές, έτσι ώστε να «αναδεικνύει διανοουμένους»;

Συνέχεια

Είναι παλιά τέχνη της Αριστεράς να πανηγυρίζει συμβολικές νίκες και να κλείνει τα μάτια στις μεγάλες ήττες.

Η αβαθής Αριστερά,  που έγινε κυρίαρχη σε αυτόν τον τόπο, απαντά στα υπαρκτά προβλήματα με φανταστικούς ταξικούς πολέμους.