Μεγαλύτερη ανάσα παίρνει και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που στριμώχνεται όλο και περισσότερο μεταξύ της πραγματικότητας και του διάχυτου παραλογισμού του κόμματος.

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επέκτεινε τόσο πολύ τη ρητορεία του στον χώρο του φανταστικού, που οποιαδήποτε υπόσχεση στον χώρο του πραγματικού μοιάζει πολύ λίγη.

Ο Ρουμάνος κ. Ντουμίτρου Ζαφιρέσκου ψηφίζει διαρκώς «ναι» διότι, σύμφωνα με τον κανονισμό, οι ευρωβουλευτές παίρνουν έξτρα πριμ όταν υπερψηφίσουν πάνω από 50% των προτάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς ελπίζει ότι με τα συνεχή «όχι» θα πάρει έξτρα πριμ ψήφων...

Oι μύθοι διδάσκουν επίσης ότι τόσο ο Αδάμ και η Εύα όσο και ο Προμηθέας, ακόμη και η Αντιγόνη, δεν ήταν τζάμπα επαναστάτες.

Το πρόβλημα πολλών της Αριστεράς σήμερα δεν μπορεί να εξηγηθεί με πολιτικούς όρους. Οι παραλληλίες με την ακροδεξιά που πολλάκις εμφανίζονται εξηγούνται μόνο ψυχαναλυτικά.

Κανονικά λοιπόν τώρα, η Αριστερά θα έπρεπε να προβληματίζεται από το γεγονός ότι η ελληνική Ακροδεξιά όχι μόνον κατανοεί, αλλά υιοθετεί –έστω και διαφορετικά χρωματισμένη– τη ρητορική της.

Σαν χθες, πριν από 24 χρόνια και συγκεκριμένα στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, ο Παύλος Μπακογιάννης του έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες φονιάδων, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους επίγονους του Μαρξ.

 Οι χώροι του Πολυτεχνείου σε ποιον ανήκουν; Δηλαδή, η έννοια «σαν κλέφτης» προϋποθέτει την έννοια «σαν ιδιοκτησία». Οι συγκεκριμένοι χώροι ήταν κάτι «σαν ιδιοκτησία» εκείνων που τους κατέλαβαν;

Η στροφή στην εκλογίκευση που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ σκοντάφτει στην ανεδαφική αντιμνημονιακή ρητορεία του.

Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να προσφέρουν κάποια θεωρία για τα προβλήματα της χώρας τον 21ο αιώνα και γι’ αυτό καταφεύγουν σε τσιτάτα και χαρακτηρισμούς εκτός τόπου και χρόνου.

Πως συνηθίζουμε το τέρας της αντικοινοβουλευτικής συμπεριφοράς.

Η Ιστορία είναι γεμάτη από κακούς χειρισμούς. Και καταστροφές. Αυτές συνήθως ξεκινούν από τα μικρά για να καταλήξουν στα χείριστα.

Όλοι κάνουν λάθη. Εκτός από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί κάνουν θεωρίες...

Δεν ξέρουμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει την εξουσία. Αν το πετύχει, μνημονιακά μέτρα θα εφαρμόσει (και ίσως βαρύτερα, επειδή θα καθυστερήσει) κι ας βαφτίσει το πρόγραμμά του «αντιμνημόνιο».

Μπορούμε να μιλάμε για «ανεπαρκείς, κακούς, στραβούς, ανάποδους» κ.λπ. αρχηγούς, αλλά όχι για προδότες. Ολοι προσπάθησαν για το καλό της χώρας, απλώς άλλοι επέτυχαν λίγο κι άλλοι απέτυχαν πολύ.

Δεν είναι ανάγκη να ανήκει κάποια στο γυναικείο φύλο για να γίνει αντιπαθής. Μπορεί μια χαρά να το κάνει από μόνη της, με τη συμπεριφορά της.

Γιατί τόση χαρά που πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ;

Ο λαϊκισμός της καθολικής άρνησης δεν οφείλεται μόνο στα υπαρκτά ελλείμματα παιδείας που έχει η ηγεσία της νεόκοπης Αριστεράς.

Ισως πάλι ο «διαδηλωτισμός» να είναι η μόνη συγκροτημένη οικονομική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το βασικό πρόβλημα της Αριστεράς σήμερα είναι τα ταριχευμένα οράματα που παραμένουν στείρα.