Τελικά, τι είναι η Αριστερά;
Εχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων για το τι δεν είναι η Αριστερά. Η υπόθεση Πολάκη προσέθεσε άλλη μία.
Ελλάδα - Αριστερά
Οι «Γέφυρες» και η Αριστερά
Η τεχνολογική εξέλιξη (και όχι ο καπιταλισμός, που πολεμούσε παλιότερα η «πληθυντική Αριστερά», ούτε ο νεοφιλελευθερισμός, που πολεμά σήμερα) μεταμορφώνει διαρκώς τους όρους παραγωγής.
Ποια προοδευτική συμμαχία;
Χάπενινγκ για μια προεκλογική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.
Ο υιός και ο εγγονός
Είναι πολύ χυδαία η χρήση των διπλών μέτρων και σταθμών που χρησιμοποιεί αυτή η Αριστερά σε ό,τι αφορά τους δικούς της και τους αντιπάλους της.
Η στρατευμένη μνήμη
Μνημονεύουν κάθε θάνατο σε κάποιο χωριό της Αλαμπάμα κατά τη δεκαετία του ’60, αλλά δεν θυμούνται το τριπλό φονικό της Μαρφίν.
Γεφύρια στην άμμο...
Γιατί επιμένουν κάποιοι τώρα, πάνω στην προεκλογική τούρλα, για μια συνεργασία που μόνο μετεκλογικώς μπορεί να γίνει;
Γέφυρες ερωτημάτων
Ποιοι είναι οι «δισταγμοί και ολιγωρίες που μπλοκάρουν τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας»; Ποιος «θολώνει το πολιτικό στίγμα της διακυβέρνησης», που λέει το κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας Προοδευτικών Πολιτών - Γέφυρα»;
Το σκιάχτρο του νεοφιλελευθερισμού
Αν ψάξει κανείς στον παλιό διαδικτυακό τόπο του ΣΥΡΙΖΑ (www.syn.gr), που λειτουργούσε την περίοδο 1997-2013, θα βρει 3.496 αναφορές στον νεοφιλελευθερισμό. Τον κατήγγελλαν, δηλαδή, μέρα παρά μέρα. Συνεπώς είναι λογικό να τον επικαλούνται και οι «γεφυροποιοί» μπας και συγκινήσουν κανένα.
Ο αναστοχασμός του ΣΥΡΙΖΑ
Είναι αναγκαία η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι για να βγάλουν κάποιοι το γινάτι τους αλλά γιατί δεν μπορεί να γίνει με άλλους όρους η σύγκλιση του «ισχυρού προοδευτικού μετώπου».
Σαν τον σκορπιό του μύθου
Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα βαθιά διχαστικό κόμμα, που σαν τον σκορπιό του μύθου δεν μπορεί να απαρνηθεί τη φύση του.
Συγγραφείς και ιδεολογικοί μηχανισμοί
Τι σόι μηχανισμούς είχε στη μεταπολίτευση ένας πολιτικός χώρος που κατέγραφε, δεν κατέγραφε 3% στις εκλογές, έτσι ώστε να «αναδεικνύει διανοουμένους»;
«Ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη...»
Οι μπάχαλοι εκείνου του Δεκεμβρίου δεν ήταν μαριονέτες του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά αυτό που είχε πει ο κ. Γρηγόρης Ψαριανός: «Ενώ όλα τα κόμματα έχουν μενού προτάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπουφέ».
Οι νικητές της Βαυαρίας
Είναι παλιά τέχνη της Αριστεράς να πανηγυρίζει συμβολικές νίκες και να κλείνει τα μάτια στις μεγάλες ήττες.
Οι «νοικοκυραίοι» ως ταξικός εχθρός
Η αβαθής Αριστερά, που έγινε κυρίαρχη σε αυτόν τον τόπο, απαντά στα υπαρκτά προβλήματα με φανταστικούς ταξικούς πολέμους.
Επανάσταση στην οδό Ξενοφώντος
Όσοι έχουν περάσει από την Αριστερά, ξέρουν πως να παρουσιάσουν ακόμη και το ενοικιαστάσιο ως «επαναστατική πράξη».
Καθολικώς αποτυχημένοι
Το βασικό πρόβλημα με τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι ότι απέτυχε στα μεγάλα που είχε τάξει. Αποτυγχάνει διαρκώς και στα μικρά, αυτά που δεν «αλλάζουν τον κόσμο», αλλά κάνουν τη ζωή των πολιτών υποφερτή.
Το πλεονέκτημα της ανηθικότητας
Το «ηθικό πλεονέκτημα» χρησιμοποιήθηκε για να καλυφθούν ανηθικότητες και ολιγωρίες.
Ολοι στον ίδιο μαύρο τορβά
Η ρηχή Αριστερά χαραμίζει πάλι χαρακτηρισμούς για βραχυπρόθεσμα μικροκομματικά οφέλη.
Η αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει. Γίνεται ένα παλαιοκομματικότερο κόμμα από τους παλαιοκομματικούς που υποτίθεται ότι θα μάς απάλλασσε.
Τα άλλα «δικά τους παιδιά»...
Τα «δικά τους παιδιά» ασχημονούν και κάποια χειροδικούν σε εκδηλώσεις.
Επί (όχι και τόσο) προσωπικού...
Απάντηση κι ένα ευχαριστήριο για τις ύβρεις Διονύση Τσακνή.