Τα ίδια και τα ίδια διαβάζουμε αυτές τις ημέρες, περί «απλήρωτης εργασίας», «κατάργησης του 8ώρου», «επιστροφής στον 19ο αιώνα» και «εργασιακού μεσαίωνα».

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα ζήτημα αυτονόμησης της γραφειοκρατίας σε σχέση με τις πολιτικές επιλογές. 

Η Αριστερά και τα επικοινωνιακά της παραφερνάλια όχι μόνο δεν αλλάζουν γνώμη, αλλά ούτε καν θέμα.

Η αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσεγγίζεται με άλλο τύπο ανάλυσης πέραν της πολιτικής.

Είναι πολλά τα γινάτια που έχει ο «χώρος», ένα μόρφωμα που επεκτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα.

Ισχύει ότι «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται για όλους» ή ισχύει ότι «ο νόμος δεν αποτελεί θέσφατο και κρίσιμο στοιχείο είναι η κοινωνική νομιμοποίηση»;

Όσο ήταν Πινοσέτ ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, άλλο τόσο είναι Θάτσερ ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σύμφωνα με τα αξιώματα της Προόδου, η Δεξιά εκπροσωπεί τα συμφέροντα των πλουσίων και μόνο, ενώ η Αριστερά τα συμφέροντα των φτωχών.

Οι δηλώσεις της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς το σύμπτωμα ενός ιδεολογικού καρκινώματος, που βαφτίστηκε «Αριστερό» και ήθελε την ελληνική κοινωνία να χειροκροτεί εκείνους που έχτιζαν καθηγητές στα γραφεία τους.