Ο θάνατος της λογικής
Ένα από τα βασικά προβλήματα της Αριστεράς είναι ότι χάρισε την κοινή λογική στη Δεξιά. Χαρακτηρίζει ακροδεξιά απόκλιση κάθε τι που επιθυμούν οι άνθρωποι στις οργανωμένες κοινωνίες.
Ελλάδα - Αριστερά
Σκουριές και νέος ΣΥΡΙΖΑ
Ο Φάντης το ρετσινόλαδο και μια επένδυση που παραμένει υπό αίρεση.
«Οι αγωνιστές/τριες»
Είναι παλιό επικοινωνιακό τερτίπι της Αριστεράς να εμφανίζει δήθεν συλλογικότητες με υπογραφές.
Τα γινάτια ως πολιτική πρόταση
Ο χώρος, το κόμμα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άνθησε με τα γινάτια των πλατειών. Τρέφεται από αυτά. Ζει με αυτά. Με καταγγελίες αναπλήρωναν την απουσία πολιτικής πρότασης.
Παθήματα χωρίς μαθήματα
Η αδυναμία διδαχής οφείλεται στην εμπεδωμένη άποψη της Αριστεράς πως αποτελεί την πρωτοπορία της κοινωνίας. Συνεπώς, τα στελέχη της δεν φταίνε ποτέ. Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, αφού είναι οι Εκλεκτοί της Ιστορίας;
Προπαγανδιστικές λαθροχειρίες
Παλιά τους τέχνη οι προπαγανδιστικές λαθροχειρίες, μόνο που ο δίσκος έχει παιχθεί τόσες φορές, που πλέον δεν ακούγεται.
Η καταγωγή της οικογένειας
Αυτή η Αριστερά έχει περίεργες σχέσεις με την έννοια της «οικογένειας». Άλλο η οικογένεια του πρωθυπουργού κι άλλο οι οικογένειες των άλλων…
Αίμα και ξέπλυμα...
Το 1968, η επέμβαση του Σοβιετικού Στρατού στην Τσεχοσλοβακία ήταν δικαιολογημένη, διότι πρόθεση των ΗΠΑ ήταν κ.λπ., κ.λπ. Το ίδιο προπαγανδιστικό τέχνασμα χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ και γενίτσαροί του για να ξεπλύνουν το καθεστώς Μαδούρο.
Τελικά, τι είναι η Αριστερά;
Εχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων για το τι δεν είναι η Αριστερά. Η υπόθεση Πολάκη προσέθεσε άλλη μία.
Οι «Γέφυρες» και η Αριστερά
Η τεχνολογική εξέλιξη (και όχι ο καπιταλισμός, που πολεμούσε παλιότερα η «πληθυντική Αριστερά», ούτε ο νεοφιλελευθερισμός, που πολεμά σήμερα) μεταμορφώνει διαρκώς τους όρους παραγωγής.
Ποια προοδευτική συμμαχία;
Χάπενινγκ για μια προεκλογική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.
Ο υιός και ο εγγονός
Είναι πολύ χυδαία η χρήση των διπλών μέτρων και σταθμών που χρησιμοποιεί αυτή η Αριστερά σε ό,τι αφορά τους δικούς της και τους αντιπάλους της.
Η στρατευμένη μνήμη
Μνημονεύουν κάθε θάνατο σε κάποιο χωριό της Αλαμπάμα κατά τη δεκαετία του ’60, αλλά δεν θυμούνται το τριπλό φονικό της Μαρφίν.
Γεφύρια στην άμμο...
Γιατί επιμένουν κάποιοι τώρα, πάνω στην προεκλογική τούρλα, για μια συνεργασία που μόνο μετεκλογικώς μπορεί να γίνει;
Γέφυρες ερωτημάτων
Ποιοι είναι οι «δισταγμοί και ολιγωρίες που μπλοκάρουν τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας»; Ποιος «θολώνει το πολιτικό στίγμα της διακυβέρνησης», που λέει το κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας Προοδευτικών Πολιτών - Γέφυρα»;
Το σκιάχτρο του νεοφιλελευθερισμού
Αν ψάξει κανείς στον παλιό διαδικτυακό τόπο του ΣΥΡΙΖΑ (www.syn.gr), που λειτουργούσε την περίοδο 1997-2013, θα βρει 3.496 αναφορές στον νεοφιλελευθερισμό. Τον κατήγγελλαν, δηλαδή, μέρα παρά μέρα. Συνεπώς είναι λογικό να τον επικαλούνται και οι «γεφυροποιοί» μπας και συγκινήσουν κανένα.
Ο αναστοχασμός του ΣΥΡΙΖΑ
Είναι αναγκαία η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι για να βγάλουν κάποιοι το γινάτι τους αλλά γιατί δεν μπορεί να γίνει με άλλους όρους η σύγκλιση του «ισχυρού προοδευτικού μετώπου».
Σαν τον σκορπιό του μύθου
Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα βαθιά διχαστικό κόμμα, που σαν τον σκορπιό του μύθου δεν μπορεί να απαρνηθεί τη φύση του.
Συγγραφείς και ιδεολογικοί μηχανισμοί
Τι σόι μηχανισμούς είχε στη μεταπολίτευση ένας πολιτικός χώρος που κατέγραφε, δεν κατέγραφε 3% στις εκλογές, έτσι ώστε να «αναδεικνύει διανοουμένους»;
«Ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη...»
Οι μπάχαλοι εκείνου του Δεκεμβρίου δεν ήταν μαριονέτες του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά αυτό που είχε πει ο κ. Γρηγόρης Ψαριανός: «Ενώ όλα τα κόμματα έχουν μενού προτάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπουφέ».
Οι νικητές της Βαυαρίας
Είναι παλιά τέχνη της Αριστεράς να πανηγυρίζει συμβολικές νίκες και να κλείνει τα μάτια στις μεγάλες ήττες.