Το ρίσκο του ΠΑΣΟΚ
Ο κ. Ανδρουλάκης, βλέποντας να αποκτά δυναμική το ΠΑΣΟΚ, δεν θέλει να τη θυσιάσει σε μια πιθανή συγκυβέρνηση.
Ο κ. Ανδρουλάκης, βλέποντας να αποκτά δυναμική το ΠΑΣΟΚ, δεν θέλει να τη θυσιάσει σε μια πιθανή συγκυβέρνηση.
Πριν από τα επιδόματα για ενοίκια, προέχει να φτιάξουμε (και) το σιδηροδρομικό μας δίκτυο.
Το ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται να χτυπάει μια στο καρφί και μια στο πέταλο και αφετέρου ο κ. Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να βγάλει οφσάιντ την κ. Γεννηματά.
Πρωτίστως το Κέντρο είναι ο θρίαμβος της κοινής λογικής κι εκεί βρίσκεται το βατερλώ του ΚΙΝΑΛ.
Είναι εντυπωσιακό ότι ένα κόμμα που γεννήθηκε πριν από 46 χρόνια και έχει τιμωρηθεί από τους εκλογείς τέσσερις φορές μέσα σε μία δεκαετία, γίνεται βασικό θέμα συζήτησης σε ένα κατεξοχήν νεανικό μέσο όπως είναι το Twitter.
Η μεγάλη ηττημένη είναι η κ. Φώφη Γεννηματά. Επέτρεψε στον απερχόμενο πρωθυπουργό να πανηγυρίζει ότι έγινε ο δεύτερος πόλος της πολιτικής ζωής του τόπου.
Για ένα Κίνημα που πέρασε πολλά και τώρα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, η ένταξη του κ. Παναγούλη στα ψηφοδέλτια είναι χειρότερο από έγκλημα. Είναι λάθος.
Οι δύο υπάρχουσες προσεγγίσεις στο ΚΙΝΑΛ έχουν να κάνουν με την εκλογική μηχανική και δεν αφορούν τις αληθινές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Σοσιαλδημοκρατία παγκοσμίως.
Η Φώφη Γεννηματά έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό με τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Είναι η πρώτη πρόεδρος της κεντροαριστεράς που δεν έχει ζήσει στο εξωτερικό.
Τα ψάρια είναι στον γιαλό και τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής έχουν βάλει το τηγάνι στη φωτιά και μελετούν τα καρυκεύματα.
Τρεις διαφορές του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ με την κομμουνιστογενή Αριστερά από την οποία προήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μια ελπίδα έχει μόνο το Κίνημα Αλλαγής για να επιβιώσει: Να επιδείξει υπευθυνότητα.