Όλος ο κόσμος μάς προειδοποιεί για την καταστροφή και το πολιτικό μας σύστημα ασχολείται με τον χρόνο των εκλογών.
Το κακό με την ομηρική Κασσάνδρα δεν ήταν αυτά που έλεγε, αλλά ότι αυτά που προφήτευε έβγαιναν αληθινά. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα έχουμε και με τον επικεφαλής οικονομολόγο της Ντόιτσε Μπανκ, Τόμας Μάγιερ. Να θυμίσουμε ότι σε ανύποπτο χρόνο -στις 10 Νοεμβρίου 2009, όταν εμείς βρισκόμασταν σε μετεκλογικά πελάγη «αφθονίας» και επιδομάτων- ο εν λόγω διαμορφωτής της γερμανικής πολιτικής δήλωνε ότι «σε περίπτωση που η Ελλάδα θα συναντούσε δυσχέρειες πληρωμών… καλό θα ήταν η Ε.Ε. να της συνιστούσε να προσφύγει στο ΔΝΤ». Τότε η δήλωσή του πέρασε απαρατήρητη. Ελάχιστοι την θυμήθηκαν ακόμη και όταν η Ελλάδα προσέφυγε στην τρόικα ως έσχατο δανειστή.
Πριν από λίγες μέρες ο ίδιος οικονομολόγος έκανε μια άλλη πρόβλεψη, που επίσης πέρασε απαρατήρητη. Δήλωσε πως «η έξοδος μιας χώρας, όπως η Ελλάδα, από τη Ζώνη του Ευρώ δεν θα πρέπει να θεωρείται “ταμπού”». Μας έδωσε, δε, και τη συνταγή: «Υπάρχει ο κίνδυνος», είπε, «από τις εκλογές του 2012 να προκύψει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που δεν θα θέλει ή δεν θα μπορεί να προχωρήσει στα προγράμματα περικοπών. Σε αυτή την περίπτωση τα προγράμματα βοήθειας θα ανασταλούν και οι Ελληνες θα πρέπει να τυπώσουν δικό τους νόμισμα για να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Το νόμισμα μπορεί να λέγεται δραχμή ή κάπως αλλιώς».
Θα περίμενε κανείς ότι με την καταστροφή προ των πυλών, αρχηγοί κομμάτων, βουλευτές και υπουργοί να βρίσκονται σε επιφυλακή· να έχουν ως μόνο μέλημά τους την αποτροπή του εφιάλτη· να προωθούν εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα διαψεύσουν τη γερμανική Κασσάνδρα.
Φευ! Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και οι παραφυάδες του έχουν στρέψει την προσοχή τους στην πολιτική σκακιέρα. Η Νέα Δημοκρατία προβληματίζεται μόνο για τον χρόνο των εκλογών, κι αυτό χωρίς μεγάλη επιτυχία. Το ορόσημο της 19ης Φεβρουαρίου έγινε Κυριακή των Βαΐων, χωρίς όμως τον οδικό χάρτη. Δηλαδή, δεν μας λέει ποια μέτρα πρέπει να περάσουν για να εξασφαλιστεί το μέλλον της χώρας, ώστε μετά ήσυχοι να κάνουμε όσες εκλογές θέλουμε.
Στο ΠΑΣΟΚ πάλι όλοι είναι με το ημερολόγιο ανά χείρας, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Εκεί το διακύβευμα είναι η αρχηγία του κόμματος. Ο κ. Βενιζέλος αντί να μαζεύει έσοδα βρήκε την Κυριακή της 15ης Ιανουαρίου· ο κ. Χρυσοχοΐδης αντί να συμμαζεύει το υπουργείο του κλαίγεται από κανάλι σε κανάλι· και ο κ. Λοβέρδος ασκείται στην αγαπημένη του τέχνη της λεκτικής πιρουέτας. Σημαντική παρένθεση: αντελήφθη κανείς την ανοιχτή επιστολή του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Πειραιά Κ. Κούβαρη, ο οποίος διακηρύσσει «Συνάδελφοι, αυτές τις δύσκολες ώρες έχοντας στα χέρια μας ακόμα το φάρμακο, είμαστε σε θέση να επιβάλουμε και να επιλύσουμε το σύνολο των προβλημάτων, αρκεί να αποφασίσουμε να το στερήσουμε από τον Ελληνα ασφαλισμένο. Οι τύψεις και οι αναστολές δεν μας ταιριάζουν»! Τόσο καλά, και ο αρμόδιος υπουργός προβληματίζεται για τον… χρόνο εκλογών στο ΠΑΣΟΚ!
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Μπρόκερ είχε προειδοποιήσει κάποτε τους συμπατριώτες του για τους υποψήφιους προέδρους των ΗΠΑ: «Αν κάποιος θέλει την προεδρία τόσο πολύ, ώστε να ξοδέψει δύο χρόνια για την προεκλογική του εκστρατεία, δεν πρέπει να του εμπιστευόμαστε τη θέση». Το αυτό ισχύει και για τους διεκδικητές πάσης φύσεως εξουσίας στη ρημαγμένη μας πατρίδα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 31.12.2011