Ήμασταν νιοι και γεράσαμε ακούγοντας για τον έλεγχο της φοροδιαφυγής «με διενέργεια αυτόματων ψηφιακών ελέγχων».

Η μόνη αποτελεσματική αναδιανομή που κάνει το ελληνικό κράτος είναι να μεταφέρει τα διαφυγόντα έσοδα από τη φορολογία εισοδήματος στη φορολογία των προϊόντων.

Χρόνια τώρα, σκιαμαχούμε κατά της «θηριώδους φοροδιαφυγής» στην Ελλάδα.

Πρόστιμα της εφορίας, και δη τσουχτερά, εν μέσω προεκλογικής περιόδου; Πού και πότε ακούστηκε (στα ελληνικά) αυτό;

Με σοσιαλισμό τα βάζουμε, με νεοφιλελευθερισμό τα βγάζουμε, τι έχουν τα έρμα τα εισοδήματα των εργαζομένων και φορολογούνται τόσο πολύ;

Τον περασμένο Ιανουάριο οι μετακλητοί ήταν 3.347, όταν πολλοί από εμάς φωνασκούσαμε ότι «οι κυβερνήσεις του πρόσφατου παρελθόντος είχαν 1.800-1.900 μετακλητούς. Αυτή (των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) τους έκανε 2.100, ζωή να ‘χουν».

Τώρα το τρένο χρειάζεται πάνω από επτά ώρες να φτάσει, ενώ τα λεωφορεία λιγότερες από έξι.

Το φορολογικό μας σύστημα δομήθηκε με το ρητό «μεροδούλι, μεροφάι, στατιστική».

Τα κέρδη που διανέμονται, παύουν να είναι της επιχείρησης και γίνονται εισόδημα του φυσικού προσώπου Χ, που πρέπει να φορολογείται εξίσου με τα εισοδήματα του φυσικού προσώπου Ψ.

Αρνητικό ρεκόρ επενδύσεων στις σιδηροδρομικές υποδομές είχαμε το 2014 και το 2020.

Η κυβέρνηση διευθετεί χρέη, ακόμη και τις κλήσεις της τροχαίας.

Δεν υπάρχει θέμα «ανωτερότητας» του ελληνικού έθνους, αλλά πάντα υπάρχει το αιώνιο ζήτημα οργάνωσης του ελληνικού κράτους…

Αν ανοίξει ο ασκός της αναθεώρησης των ασφαλιστικών νόμων, δεν θα βρούμε πάτο.

Ενα μέτρο το οποίο, αν και σωστό έχει και προεκλογικό χαρακτήρα, θα δημιουργήσει μια δεξαμενή 250.000 (τουλάχιστον) εξαγριωμένων από τη γραφειοκρατία ψηφοφόρων.

Το πρόβλημα στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας δεν είναι η παραγωγός ΔΕΗ, αλλά το δίκτυο μεταφοράς.

Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, αλλά διογκώνεται στην κοινωνία μια μουρμούρα για ζητήματα διαφάνειας και ακεραιότητας.

Οι μικρές αλλά σημαντικές εκλογικεύσεις σε τομείς της λειτουργίας του κράτους δεν θα ήταν ευεργετικές μόνο για τους δύσμοιρους φορολογουμένους. Θα βοηθούσαν και την κυβέρνηση. 

Πόσοι υπουργοί χρειάζονται για να δοθεί ένα επίδομα στους δημοσιογράφους και τεχνικούς της ΕΡΤ που πάνε σε εμπόλεμες περιοχές;

Όπως θα έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ των πλατειών ποιος μπορεί να σώσει την ΛΑΡΚΟ; Οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) που την χρεοκόπησαν οι ένας ιδιώτης με τα δικά του λεφτά;

Για κάθε νέα πρόκληση (π.χ. σεξουαλική παρενόχληση) το κράτος έχει πάντα ως απάντηση μια νέα διοικητική δομή, χωρίς ποτέ να καταργεί κάποια παλιότερη.