Η Ελλάδα ήταν τυχερή να έχει διορατικούς ηγέτες. Οι επιτυχίες τους όμως ήταν και αποτυχίες μιας κοινωνίας, που βολεύτηκε και αντί να φτιάξει θεσμούς που λύνουν προβλήτα, ψάχνει για πολιτικούς που θα αλλάξουν τη χώρα χωρίς να αλλάξουμε εμείς.

Οι συγκυβερνήσεις είναι το εποικοδόμημα. Το οικοδόμημα της Δημοκρατίας είναι η κοινωνία, αυτή που κατακερματίζεται από την ανάδυση των σύγχρονων τεχνολογιών.

Ο λαϊκισμός είναι εύκολος μα και καταστροφικός για τη χώρα. Αυτός ο λαϊκισμός δυστυχώς έχει βαθιές ρίζες στην Ελλάδα.

Πάθαμε πολλά, αυτά τα χρόνια αλλά επειδή δεν τα αναστοχαστήκαμε δεν μάθαμε...

Ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν πρώτα όλοι όσοι νομίζουν ότι είναι αριστεροί.

Από το politiftisgov στο opengov και αντιστρόφως...

Γ. Θεοτοκάς: «όποιος λαός κλείστηκε στον εαυτό του, αποκτηνώθηκε και στέρεψε, ότι τα μόνα αποτελέσματα κάθε τοπικής αποκλειστικότητας είναι βλοσυρότητα (...) και αποχαύνωση ενώ (...) οι διασταυρώσεις των επιδράσεων ανανεώνουν και γονιμοποιούν απεριόριστα τους εθνικούς χαρακτήρες...»

«Η εξίσωση: αλήθεια=κοσμοθεωρία του προλεταριάτου=κοσμοθεωρία του κόμματος=σκέψη του ηγέτη είναι εντελώς σωστή στη λενινιστική εκδοχή του κόμματος».

Δυστυχώς ο σταλινισμός στοιχειώνει ακόμη σ' αυτή την χώρα...

Το μέλλον είναι δύσκολο για τις ελληνικές τράπεζες.

Γιατί επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν τα έθνη; Πως κάποιες χώρες έγιναν πλούσιες ισχυρές και άλλες φτωχές και αδύναμες;

Αν και αδικαιολόγητα απόν έως σήμερα από την ελληνική βιβλιογραφία, το γνωστότερο παγκοσμίως κείμενο του Χάγιεκ, δυστυχώς, παραμένει επίκαιρο. Στην Ελλάδα περισσότερο. Κατ' αρχάς, αποτελεί κοινό δόγμα στην χώρα μας ότι η οικονομία μας χρειάζεται σχεδιασμό και όχι ελευθερία. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα κόμματα, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις -ακόμη και οι επιχειρηματικές-, όλα τα ΜΜΕ ομνύουν στην ανάγκη ύπαρξης ενός «σχεδίου για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας», κάτι σαν τα αλήστου μνήμης πενταετή πλάνα, που δεν ήταν χαρακτηριστικό μόνο των κομμουνιστικών καθεστώτων· ήταν και του ναζιστικού. Κατά δεύτερον, πολλοί αναζητούν έναν «σωτήρα»… [TBJ]

Ένα βιβλίο του Α. Ανδριανόπουλου για τις μεγάλες μάχες στα μικρά βήματα απελευθέρωσης της αγοράς.

Το βιβλίο του Χρυσάφη Ιορδάνογλου «Κράτος και ομάδες συμφερόντων, Μια κριτική της παραδεδεγμένης σοφίας» ανατρέπει την εικόνα για τις σχέσεις πολιτικών - πολιτών στη μεταπολίτευση.

Το κρατικοπαρεμβατικό ιδεολογικό μοντέλο καταρρέει τώρα υπό το βάρος της χρεοκοπίας του κράτους. Άραγε, θα αντικατασταθεί από τη «φιλελεύθερη ορθοδοξία»;. Πιο πιθανό είναι να αντικατασταθεί από ένα αυταρχικό κρατικοπαρεμβατικό μοντέλο. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής δεν προειδοποιεί μόνο για την αύξηση της δυσανεξίας, του ρατσισμού και του φασισμού στην Ελλάδα. Προειδοποιεί και για περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό σε τομείς από τους οποίους η γενιά του Πολυτεχνείου τον είχε αποβάλει, δηλαδή στα πολιτικά και στα ατομικά δικαιώματα. Το νέο βιβλίο του Γιάννη Βούλγαρη σκιαγραφεί μια ιστορική περίοδο της χώρας, το τέλος της οποίας μπορεί να προοιωνίζεται μια σκοτεινή δυστοπία. Εκτός εάν, ακόμα μια φορά, βάλει το χέρι όχι ο Θεός αλλά η Ευρώπη.

Στη χώρα μας το τρομοκρατικό φαινόμενο επιζεί· ακόμη και σήμερα είναι ενεργές τρομοκρατικές ομάδες: «Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τόσο μακρά και συνεχής παράδοση ένοπλης δράσης από οργανώσεις της Ακρας Αριστεράς».

Με 12+1 παραμύθια πολιτικής οικονομίας ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος και οικονομολόγος Φρεντερίκ Μπαστιά θρυμματίζει τους κυρίαρχους μύθους του ...«σύγχρονου» ελληνικού δημόσιου διαλόγου.

Πολλοί πιστεύουν ότι ο φιλελευθερισμός είναι στον αντίποδα του σοσιαλισμού. Όχι λέει ο Κάρλο Ροσέλι, αν και υπάρχει η σύγκρουση ελευθερίας και ισότητας, η οποία έχει βαθύτερες ρίζες.

Πολλοί λένε ότι η μεγάλη διαφορά της χώρας σε σχέση με τη Δύση είναι ότι η Ελλάδα δεν έζησε τις μεγάλες επαναστάσεις της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού.

Οι εκ βαθέων εξομολογήσεις του πρώην πρωθυπουργού στον βιογράφο του.