«Η δουλειά του πολιτικού είναι καλή», είχε πει προ καιρού ο κ. Ρίγκαν. «Αν επιτύχεις θα έχεις πολλές απολαβές. Αν αποτύχεις μπορείς κάλλιστα να γράψεις ένα βιβλίο.» (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη) Κατ’ αναλογία στην Ελλάδα μπορούμε να πούμε: Η συνταγματική αναθεώρηση είναι ωραία δουλειά. Αν επιτύχεις θα έχεις δόξα και τιμές. Αν αποτύχεις κάλλιστα μπορείς να γράψεις ένα άρθρο.
Ένας άρθρο στην χθεσινή «Ελευθεροτυπία» λοιπόν είναι η απάντηση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, σε όσους του ασκούν κριτική για το ανεφάρμοστο και λεπτομερές ανοσιούργημα της πρόσφατης συνταγματικής αναθεώρησης. Το άρθρο αυτό όμως βγάζει ειδήσεις. Λέει, για παράδειγμα, στο μέσο πολίτη ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεται τον κοινό νομοθέτη: «Αν το ασυμβίβαστο δεν προβλεπόταν συνταγματικά, αλλά παραπεμπόταν στον κοινό νομοθέτη, τότε είναι πολύ πιθανό οι αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις να μην ψηφιζόντουσαν ποτέ.»
Η διαπίστωση βέβαια του κ. Βενιζέλου ίσως να είναι ορθή. Αλλά αμέσως προκύπτει ένα ερώτημα: ότι λείπει σε θάρρος από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, θα γίνεται συνταγματική διάταξη; Τότε σύντομα θα αποκτήσουμε Σύνταγμα σε μέγεθος εγκυκλοπαίδειας.
Η είδηση όμως προκύπτει από αλλού. Διαβάστε πως ερμηνεύει το Σύνταγμα που αναθεώρησε ο υπουργός: «Είναι προφανές και από την απλή ανάγνωση του αναθεωρημένου άρθρου 57, αλλά και από τα πρακτικά των σχετικών συζητήσεων, ότι το Σύνταγμα επιτρέπει στον κοινό νομοθέτη να προβλέψει ορισμένες (επαγγελματικές βεβαίως) δραστηριότητες των βουλευτών…»
Μόνο που η ανάγνωση του άρθρου 57 διασαφηνίζει: «Τα καθήκοντα του βουλευτή είναι επίσης ασυμβίβαστα με την άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος». Τελεία και παύλα.
Συνεχίζει οκ. Βενιζέλος. «Οι εξαιρέσεις αυτές μπορεί -ανάλογα με την επιλογή του νομοθέτη- να είναι από ελάχιστες έως μερικές ανά κατηγορία επαγγελμάτων και ιδιοτήτων. Αυτό όμως δεν είναι αναγκαίο να γίνει ούτε άπαξ ούτε εξ αρχής. Ο νομοθέτης μπορεί χωρίς χρονικούς περιορισμούς να συμπληρώσει, να τροποποιήσει ή να εξειδικεύσει τις ρυθμίσεις αυτές…»
Να τος ο κοινός νομοθέτης! Αυτός που δεν εμπιστευόμαστε να ψηφίσει το ασυμβίβαστο, του εμπιστευόμαστε τις εξαιρέσεις! Και μάλιστα σε τέτοιο βάθος χρόνου -κατά την ερμηνεία του κ. Βενιζέλου- ώστε σιγά-σιγά οι εξαιρέσεις θα καταργήσουν το Σύνταγμα.
Το ασυμβίβαστο πρέπει να καταργηθεί. Μόνο που πρέπει να γίνει με μια θαρραλέα κίνηση του πολιτικού κόσμου, με συνταγματική αναθεώρηση, κι όχι με δικολαβίστικες ερμηνείες, σιγά-σιγά κι εν κρυπτώ. Έτσι κι αλλιώς το ασυμβίβαστο έγινε συνταγματική διάταξη λόγω της πολιτικής δειλίας. Η κατάργησή του δεν πρέπει να γίνει για τον ίδιο λόγο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 22.1.2003
