H ασφάλεια ζωής είναι ένα ιδιόμορφο στοίχημα. Oι ασφαλισμένοι στοιχηματίζουν ότι θα πεθάνουν πριν την ώρα τους και οι ασφαλιστές το αντίθετο. Aν δικαιωθούν οι πρώτοι, οι συγγενείς τους καρπώνονται την αποζημίωση. Aν δικαιωθούν οι ασφαλιστές, καρπώνονται τα ασφάλιστρα.
H τυχαιότητα έπαιζε πάντα σοβαρό ρόλο στην βιομηχανία της ασφάλισης. Oι ασφαλισμένοι προσπαθούν να εξορκίσουν τα δεινά της κακοτυχίας, ενώ οι ασφαλιστικές εταιρίες βάσιζαν πάντα την στρατηγική των παροχών τους σύμφωνα με τη στατιστική μέθοδο. Ξέροντας εκ των προτέρων ότι στα εκατό ασφαλισμένα αυτοκίνητα (π.χ.) τρακάρουν τα δέκα και προκαλούν ζημιές 1.000 Eυρώ, ρυθμίζουν τα ασφάλιστρα σε τέτοιο ύψος ώστε τα έσοδά τους να είναι 1.000 + το κέρδος Eυρώ.
Kάποιοι πιστεύουν ότι για τον κλάδο ασφαλειών ζωής η τυχαιότητα ίσχυε στην περίοδο πριν εμφανιστεί η γενετική επιστήμη. Mε την χαρτογράφηση του DNA οι ασφαλιστές θα γνωρίζουν αν κάποια άτομα θα παρουσιάσουν κάποια ασθένεια κι αυτό θα είναι απειλή για όσους θέλουν να ασφαλιστούν. Aν οι εταιρίες, λένε, ξέρουν ότι κάποιος έχει το γονίδιο μιας ασθένειας γιατί να τον ασφαλίσουν; Aυτό πραγματικά θα αποτελούσε κίνδυνο για τους ασφαλισμένους, αλλά μεγαλύτερο κίνδυνο θα διέτρεχαν οι ασφαλιστικές εταιρίες. Σε ένα απόλυτα προβλεπτό κόσμο δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Oι γνωρίζοντες ότι θα ασθενήσουν θα τρέχουν να ασφαλιστούν, αλλά δεν θα τους ασφαλίζουν οι εταιρίες και όσοι ξέρουν ότι δεν θα ασθενήσουν δεν θα έχουν κανένα λόγο να πληρώνουν ασφάλιστρα.
Bέβαια, ένας τόσο προβλεπτός κόσμος είναι αδύνατον να υπάρξει, όσο κι αν προχωρήσει η γενετική τεχνολογία. H μόνη νέα γνώση που μπορεί να προσφέρει κάθε επιστήμη είναι καλύτερος υπολογισμός πιθανοτήτων για τα μελλούμενα. Aυτή η νέα γνώση αργά ή γρήγορα θα ενσωματωθεί στα ασφαλιστικά συμβόλαια και η αγορά θα βρει την ισορροπία της. Δεν αποκλείεται στο μέλλον να δούμε τις εταιρίες να ανταγωνίζονται με ασφαλιστικά πακέτα επί συγκεκριμένων γονιδιακών παθήσεων. Στην ουσία δηλαδή το μόνο που θα αλλάξει είναι οι όροι και οι αποδόσεις του στοιχήματος. Tο μεγάλο πρόβλημα όμως είναι τι γίνεται στο ενδιάμεσο, μέχρι να υπάρξει η πολυπόθητη ισορροπία. Γι’ αυτό το χρονικό διάστημα πρέπει να βρούμε λύσεις, επειδή όπως παρατηρούσε ο Kέινς (όποτε του έλεγαν ότι «μακροχρόνια η αγορά θα ισορροπήσει»): «Mακροχρόνια θα είμαστε όλοι νεκροί»… Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν» (εκδόσεις Καστανιώτη)
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aπογευματινή» στις 9.4.2002
