Κυριακή, 6 Οκτωβρίου, 2024

Οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη ρίχνουν τον σανό της αυστηροποίησης στα κανάλια, για να ‘χουμε να λέμε μπας και ξεχάσουμε το έλλειμμα σχεδίου.

Σε κάποιον μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει ο Πετρουλάκης, να κρίνει την εικαστική γραμμή του, να γελάσει ή να αδιαφορήσει για τα σκίτσα του, αλλά πάλι ουδείς –τουλάχιστον σοβαρός– μπορεί να διαφωνήσει με ένα σκίτσο.

Αν δεν ξεριζωθεί η αντίληψη ότι «η βία είναι λύση», θα εκπλησσόμαστε από το φαινόμενο, που θα παίρνει διαρκώς νέες μορφές.

Η άρρωστη σχέση του κεντρικού κράτους-πατερούλη, που όλα τα σφάζει, όλα τα ρυθμίζει, όλα τα τακτοποιεί και χαρίζει χρέη, πρέπει να διαρραγεί.

Τα ανεμομαζώματα των εσωκομματικών διαδικασιών έγιναν γρήγορα ανεμοσκορπίσματα. Ο κ. Κασσελάκης δεν είχε την πολιτική και την κομματική εμπειρία για να διαχειριστεί τα κέρδη.

Η δημοκρατία κέρδισε το ντιμπέιτ στις ΗΠΑ και η νίκη έχει να κάνει με το μέτωπο όλων των συμμετεχόντων απέναντι στα ψεύδη του Ντόναλντ Τραμπ.

Υπάρχει ένας απλός τρόπος να σταματήσει η συζήτηση για τον/την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μη στεναχωριέται τζάμπα ο πρωθυπουργός…

Πήξαμε στους πολυπράγμονες πολιτικούς, που «όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν» για ένα πουκάμισο αδειανό, ένα καλό αποτέλεσμα σε κάποια Κεντρική Επιτροπή.

Ερασιτεχνικές πολιτικές που αυξάνουν την γραφειοκρατία και στο βάθος «ηλεκτρονικές πλατφόρμες». Ξανά και ξανά.

Είναι ανησυχητικό ότι χρειάζεται απόφαση σε ανώτατο επίπεδο για να αντιληφθούν οι γονείς, οι καθηγητές κ.ά. ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν πρέπει να είναι μέσα στις τάξεις.

Και άλλα...

Money

Tech & Innovation

Editor's Picks

Οι διευθύνσεις (ταχυδρομικές και ηλεκτρονικές) βρίσκονται στο μεταίχμιο του ιδιωτικού με τον δημόσιο χώρο, αλλά δεν παύουν να είναι μέρος του πρώτου. Αυτά τα σύνορα πρέπει να υπερασπιστούμε…

Ακόμη και η επιστήμη –το βασικό συστατικό του δυτικού θαύματος– μπήκε στις μυλόπετρες του παραλόγου, που ανθεί στα κοινωνικά δίκτυα.

Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.