Η σπορά του μίσους είχε παλιότερα μια θεωρητική αιτιολόγηση. Απέβλεπε, λέει, στην όξυνση των «κοινωνικών αντιθέσεων», έτσι ώστε από την τριβή να ανάψει η σπίθα της εξέγερσης.

Το πιο εντυπωσιακό στην υπόθεση της Νίνας Κασιμάτη, είναι πόσο πολύ εισχώρησαν στον δημόσιο διάλογο οι «σοφίες» των Εξαρχείων...

Καλές είναι οι πρωτοβουλίες και τα τριχίλιαρα για το «Rebrain Greece», αλλά μήπως πρέπει να ξεκινήσουμε από το να ξαναφέρνουμε τη λογική στον δημόσιο τομέα;

Αν είναι μια φορά κακό για τη δημοκρατία να υπάρχουν συμβάντα αστυνομικής αυθαιρεσίας, είναι δημοκρατικώς ανεπίτρεπτο να απαγορεύεται η καταγραφή τους με το μάντρωμα των δημοσιογράφων σε αστυνομικά τμήματα.

Το κρατικό μονοπώλιο έγινε ιδιωτικό ολιγοπώλιο. Αυτή η εξέλιξη έπρεπε να κρατάει σε διαρκή εγρήγορση την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων.

Η νεωτερικότητα, που ολόκληρο τον 20ό αιώνα ήταν υπόσχεση, τώρα φαντάζει απειλή.