Η υπερβάλλουσα επικοινωνία στο τέλος γίνεται μπούμερανγκ και επιστρέφει σαν θεωρίες συνωμοσίας.
Αναγνώστηκαν στην ολομέλεια οι δικογραφίες που δεν είχαν ποινικό ενδιαφέρον, εξ ου και δεν κινήθηκαν οι διαδικασίες, αλλά δεν κοινοποιήθηκαν τα συμπληρωματικά έγγραφα, που εμπεριείχαν ονόματα υπουργών και απαιτούν περαιτέρω ανάκριση.
Πριν λίγο καιρό κυριαρχούσε ο μπαμπούλας της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα το ερώτημα είναι «γιατί δεν συνεννοούνται;»
Νέα επίθεση εξαπολύει η κυβέρνηση σε ανεξάρτητους θεσμούς. Είδαμε τη χυδαία επίθεση κατά της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών. Βλέπουμε τώρα την επίθεση στον Συνήγορο του Πολίτη.
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η ανακοίνωση του υπουργείου Ναυτιλίας ότι το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη σχετικώς με το ναυάγιο της Πύλου.
Ο αρμόδιος υφυπουργός Μεταφορών προανήγγειλε «τη συγκοινωνιακή αστυνομία, ένα σώμα ειδικών φρουρών, το οποίο θα έχει αρμοδιότητα σε συγκεκριμένα σημεία».
Πέρα από τη θεωρία περί απόκρυψης στοιχείων στα Τέμπη υπάρχει και μια πιο ρωμαίικη εξήγηση, που βασίζεται σε δύο ασθένειες της «επιτελικής κυβέρνησης».
Η κατηγορηματική φιλολογία πως «δεν υπήρχε τίποτα ύποπτο στην εμπορική αμαξοστοιχία» μπορεί να ωφέλησε πιθανούς λαθρεμπόρους εμπρηστικών υλών, αλλά δεν σκεφθήκαμε, δεν μελετήσαμε, δεν διορθώσαμε το σύστημα των εμπορευματικών μεταφορών.
Για να έχουμε τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας, δεν χρειάστηκαν ύβρεις και κραυγές. Δεν σηκώθηκαν κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος.
Αν συμφωνήσουμε όλοι στην αθωότητα του «βιοπαλαιστή», απομένει ένα ερώτημα, από εκείνα που καταρρακώνουν το κύρος της Δικαιοσύνης: Ποιος και γιατί έκανε χρήση της κάρτας που χρησιμοποιήθηκε για τις υποκλοπές;
Το πρακτικό πνεύμα ήταν ένας από τους λόγους που έκανε μεγάλη την Αμερική. Αυτό σταδιακά άρχισε να εκλείπει, κάτι που φαίνεται στην εξέλιξη της ορκωμοσίας των προέδρων της.
Αν –σώνει και καλά– θέλουμε να εισαγάγουμε «term limits», πρέπει να συζητήσουμε για το πρωθυπουργικό αξίωμα.
Ο κ. Μητσοτάκης καταψήφισε τον κ. Παυλόπουλο διότι «δεν αντιστάθηκε στις σειρήνες του πελατειακού κράτους» διορίζοντας χιλιάδες συμβασιούχους, αλλά προτείνει για Πρόεδρο της Βουλής τον κ. Κακλαμάνη, ο οποίος υπερδιπλασίασε την ετήσια φαρμακευτική δαπάνη.
Πόσο υγιές είναι ένα σύστημα που αντί να παίρνει ρίσκα στην παραγωγική οικονομία, εφευρίσκει διαρκώς νέους τρόπους για να αρμέγει τους πελάτες του;
Το πρόβλημα των αντιπολιτευομένων ήταν ότι δεν παρουσίασαν κάποια συγκεκριμένη πρόταση για να συγκριθεί με την, κατά τον κ. Σωκράτη Φάμελλο, «κουταλιά σούπας» των ελαφρύνσεων που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός.
Ενα από τα χαρακτηριστικά των κοινωνικών δικτύων είναι ότι οξύνουν την ευαισθησία της κοινότητας για πολύ πεζούς λόγους.
Δεν έχουμε συγκεκριμένη απάντηση πώς η λογική μπορεί να αντιμετωπίσει το παράλογο.
Υπάρχει και η φρικτή υποψία πως η αποκαλούμενη «γουόκ κουλτούρα» ενοχλεί μόνο όταν προέρχεται από (αυτό που θεωρούμε) Αριστερά.
Και άλλα...
Money
Eίναι άδικη η κατηγορία ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να κλείσει γρήγορα η υπόθεση των Τεμπών. Η απολύτως ελεγχόμενη κοινοβουλευτική της πλειοψηφία έβγαλε τσάτρα πάτρα ένα πόρισμα, που έλεγε ότι για όλα φταίει η «συστημική αποτυχία».
Tech & Innovation
Δεν υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα και επειδή δυνητικώς η κυβέρνηση μπορεί να κάνει τα πάντα (ή να αποκρύψει τα πάντα), όλοι είναι σίγουροι ότι το κάνει.
Editor's Picks
Καλά έκανε η αντιπολίτευση και υπερψήφισε τον κ. Νικήτα Κακλαμάνη. Αρκεί αυτή η συναίνεση της αντιπολίτευσης να μη γίνει επιχείρημα για την υπεράσπιση μη συναινετικών επιλογών της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Τα μέλη του ΕΣΡ προβληματίζονται αν και κατά πόσον η δημοσιοποίηση των αποφάσεων παραβιάζει τα… προσωπικά δεδομένα των παρουσιαστών των διάφορων εκπομπών.
Δεν ξέρουμε τι είπε η Αλέιδα Γκεβάρα στο σχολείο της Βέροιας. Το πρόβλημα είναι οι προγραφές για το ποιοι έχουν δικαίωμα λόγου στα σχολεία. Ο μακαρθισμός, ως γνωστόν, δεν έχει χρώμα…
Ακόμη και η επιστήμη –το βασικό συστατικό του δυτικού θαύματος– μπήκε στις μυλόπετρες του παραλόγου, που ανθεί στα κοινωνικά δίκτυα.
Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.