Παρασκευή, 19 Απριλίου, 2024

Οι δύστυχοι Ιρανοί είδαν μέχρι και βίντεο από παλιές φωτιές στη Χιλή ως… αποτέλεσμα της επίθεσης. Είχαμε, δηλαδή, μια πολεμική επίθεση για εσωτερική κατανάλωση.

Σε μια χώρα χωρίς δασικούς χάρτες όλη η Ελλάδα θα πληρώνει στους δασολόγους, δασοπόνους και λοιπές ευπαθείς ομάδες για έκδοση πιστοποιητικών …πυροπροστασίας.

«Μπορούν τα θεσμικά αντίβαρα της εκτελεστικής εξουσίας να εγγυηθούν την καλή λειτουργία της Δημοκρατίας;». Εδώ, δυστυχώς, η απάντηση δεν είναι κατηγορηματικώς καταφατική.

Εχουμε ένα σκασμό θεσμούς που προστατεύουν τους πολίτες, αλλά μόνο μία ανεξάρτητη αρχή –το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης– ασχολήθηκε με τις επικίνδυνες ανοησίες που διαδίδει ο κ. Βελόπουλος.

Απαντες, σε όλη την ιεραρχία του κράτους, ξέρουν ή διαισθάνονται ότι η θηριώδης προπαγανδιστική μηχανή της κυβέρνησης κοντά στον βασιλικό (δηλαδή την κυβέρνηση) θα προστατεύσει και τη γλάστρα.

Πριν από «τους κανόνες εμπλοκής για τη χρήση όπλων», μήπως πρέπει να ξαναδούμε τους «κανόνες εμπλοκής των αστυνομικών με πολίτες»;

Μπορε να υπάρχουν περίεργες λαδιές για τη διαβόητη «τηλεδιοίκηση», που θα αποκαλυφθούν σκαλίζοντας –έστω με λάθος σκεπτικό– το θέμα.

Ποιον κοροϊδεύουν και, κυρίως, τι ελπίζουν να κερδίσουν από αυτήν την επικοινωνιακή λαθροχειρία με τα Τέμπη;

Η ψευδής είδηση που κυκλοφόρησε από τα τρολ και την επανέλαβαν τα παραδοσιακά μέσα είναι ότι ο γιος ενός πρωθυπουργού γίνεται διευθύνων σύμβουλος του Εθνικού Κήπου.

Τα παχιά λόγια περί πάταξής της με έναν νόμο κι έναν κώδικα, οι διακηρύξεις του στυλ «βάζουμε τέλος στην ανομία» και άλλα επικολυρικά, είναι απλώς στάχτη στα μάτια των αδαών…

Η Ελλάδα δεν είναι Ουγγαρία, όπως καταχρηστικώς και με ελαφρότητα διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό επ’ ουδενί σημαίνει πως δεν πρέπει να μας προβληματίσει η ατραπός στην οποία η χώρα μπαίνει.

Money

Tech & Innovation

Editor's Picks

Η κυβέρνηση επέλεξε τη δραματοποίηση για τους ίδιους λόγους που ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης διάλεξε να κάνει τώρα την πρόταση μομφής. Σε λιγότερο από 100 ημέρες έχουμε ευρωεκλογές.

Δημιουργήθηκε εσχάτως μια παράδοση λογοκρισίας στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Δεν είναι λογοκρισία άνωθεν. Είναι λογοκρισία από τα κάτω και από τα πλάγια. Δεν είναι κρατική, αλλά ιδιωτική.

Η απόφαση του ΣτΕ για τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς δεν δεν συνάδει με το πνεύμα των καιρών, την ανάγκη θωράκισης κατά της πανδημίας.

Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.