Δεν ήταν οι «τελετές με σημαίες, και να γιορτές στο Στάδιο, και να αναφορές στην Αρχαία Ελλάδα και στον πολιτισμό της…» που χαλύβδωσαν το εθνικό φρόνημα το 1940.
Η διαφορετική λεκτικώς προσέγγιση διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων είναι πιο επικίνδυνη από τη χρήση της λέξης «γύφτος», που πολλοί Ρομά προτιμούν.
Για να έχουμε μια καλύτερη εικόνα, από τη χονδροειδή απεικόνιση της προεδρικής εκλογής, πρέπει να μελετηθούν οι 146 προτάσεις που τέθηκαν σε δημοψήφισμα την 5η Νοεμβρίου, σε 41 πολιτείες των ΗΠΑ.
Ο Ντόναλντ Τραμπ θα είναι ο 47ος πρόεδρος ή ο 45ος, όπως ήταν την περίοδο 2017-2021 – κάτι δηλαδή σαν «45ος εις την δευτέρα»;
Το σώμα που αποφασίζει ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Αμερικής είναι ένας ακόμη θεσμός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, κάτι σαν «Βουλή της μιας βραδιάς», που δίνει τρόπον τινά «ψήφο εμπιστοσύνης» σε κάποιον υποψήφιο.
Η εμπιστοσύνη προς το Μέγαρο Μαξίμου έχει διαρραγεί και οι θεσμικοί φορείς, με πρώτη τη Δικαιοσύνη, δεν κάνουν τίποτε για να θεραπεύσουν την πληγή.
Νίκη του Τραμπ θα σημάνει διόγκωση των προβλημάτων που ήδη έχει η οικονομία και αν δεν συμβεί κάτι πολύ άσχημο, θα κληθούν οι Δημοκρατικοί να αντιμετωπίσουν τη βαθιά κρίση.
Το οριακό όφελος της μικροανομίας συρρικνώνεται, ενώ το κόστος ανεβαίνει εκθετικώς.
Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τους νόμους. Το δαιδαλώδες, προχειρογραμμένο και ασυλλόγιστα ψηφισμένο νομοθετικό πλαίσιο είναι πολλάκις αντιφατικό.
Το «κακοποιημένο κορίτσι που έγινε γρήγορα γυναίκα» είναι φόρα παρτίδα στις τηλεοράσεις και στα πρωτοσέλιδα.
Φτου και πάλι από την αρχή. Ανήμερα την εορτή του Αγίου Δημητρίου, οι εφημερίδες θα δημοσιεύσουν τα εικονίδια με τα δύο ρολόγια, τα κανάλια θα μεταδίδουν την είδηση «μην ξεχάσετε αύριο τα χαράματα να γυρίσετε μία ώρα πίσω», κι εμείς μαζί με εκατομμύρια άλλους συνευρωπαίους θα τρέχουμε κυριακάτικα να αλλάζουμε τα ρολόγια.
Oι εντυπώσεις για την κατάσταση της πρωτεύουσας θα κρίνουν εν πολλοίς και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, είτε εκλεγεί είτε δεν εκλεγεί ο κ. Δούκας στην προεδρία του.
Η ισχύς του Ισραήλ οφείλεται σε όλα εκείνα που μισούν οι όψιμοι θαυμαστές του. Στην πολυμορφία, στη Δημοκρατία, στην εγγραμματοσύνη του πληθυσμού του.
Μια (ακόμη) παράλογη γραφειοκρατική ιστορία επιδοτήσεων.
Η δημόσια διοίκηση –σε όλα τα επίπεδα– δεν εξηγεί, δεν πληροφορεί τους υπηκόους της· τουρκιστί: ραγιάδες.
Ο νόμος για την «προστασία μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος» έχει τη μοίρα όλων των άλλων δημοσίων πραγμάτων, δηλαδή την καταπάτηση.
Η μετανάστευση είναι πρώτα απ’ όλα οικονομική επιλογή· κι εκείνων που έρχονται κι εκείνων που τους δέχονται.
Ετσι, ένας νόμος που πέρασε αδιάβαστος, ασυζήτητος, στην τούρλα της κρίσης, θα κριθεί μετά δώδεκα έτη και αφού ήδη έχουν χτιστεί μεγαθήρια.
Και άλλα...
Money
Οι πλειοψηφίες αποφασίζουν τη δημόσια εικόνα των οικιστικών συνόλων.
Tech & Innovation
Μήνα με τον μήνα η κατάσταση του μετρό χειροτερεύει.
Editor's Picks
Ρυθμίσεις, τροπολογίες, εξαιρέσεις φτιάχνουν μια φορολογική πολιτική που χάνει ο λογιστής τη λογική και το κράτος τα εισοδήματα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι «στο σπίτι όλες οι λεπτομέρειες είναι λίαν προσωπικές».
Υπάρχει ένας απλός τρόπος να σταματήσει η συζήτηση για τον/την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μη στεναχωριέται τζάμπα ο πρωθυπουργός…
Ακόμη και η επιστήμη –το βασικό συστατικό του δυτικού θαύματος– μπήκε στις μυλόπετρες του παραλόγου, που ανθεί στα κοινωνικά δίκτυα.
Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.