Η πρόταση για ξεχωριστά ψηφοδέλτια Δημάρχων Δημοτικών Συμβούλων στις αυτοδιοικητικές εκλογές κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, ανεξαρτήτως των προθέσεων της κυβέρνησης.
Αντε! Ας ασπαστούμε την ετυμηγορία της δίκης προθέσεων του υπουργού Εσωτερικών, που εξέδωσε ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης σχετικά με την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ετσι κι αλλιώς, αυτή η κυβέρνηση δεν χαρακτηρίζεται από την αγάπη της στις δομικές μεταρρυθμίσεις. Συνεπώς, η απόφανση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η πρόταση του κ. Γιάννη Μιχελάκη για χωριστά ψηφοδέλτια δημάρχων – δημοτικών συμβούλων μυρίζει σκοπιμότητα της Ν.Δ. και φόβο για το μήνυμα της κάλπης» έχει το τεκμήριο της ιστορίας. Ομως, ακόμη κι αν έχουν έτσι τα πράγματα, γιατί η πρόταση είναι κακή;
Ο κ. Παπαδημούλης ισχυρίστηκε ότι «ένα σύστημα σαν αυτό που περιέγραψε ο υπουργός Εσωτερικών θα ευνοήσει το σταρ σίστεμ στην Τ.Α.», λες και υπήρξε μέχρι σήμερα σταρ που εκτέθηκε σε δημοτικές εκλογές και δεν εξελέγη.
Η πραγματικότητα, όμως, δείχνει ότι τα πράγματα θα κινηθούν προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Ο σημερινός εκλογικός νόμος ευνοεί το σταρ σίστεμ, επειδή πολλοί υποψήφιοι, προκειμένου να εκλεγούν, ενέτασσαν στα ψηφοδέλτια αστέρια κι αστεράκια έτσι ώστε ο συνδυασμός τους να προτιμηθεί από περισσότερους ψηφοφόρους. Με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο ο δήμαρχος εκλέγεται με την αξία του κι όχι με λαμπερές πλάτες, συνεπώς θα έχει λιγότερα κίνητρα να εντάξει στο ψηφοδέλτιο παντός είδους «προβεβλημένους».
Δεν κατανοούμε, επίσης, πώς το νέο σύστημα «θα δυσκολέψει την είσοδο νέου αίματος και καινούργιων καθαρών προσώπων στον θεσμό αυτό», όπως είπε ο κ. Παπαδημούλης. Είναι καλύτερα τώρα που τα κόμματα επιβάλλουν έναν αριθμό υποψηφίων ώστε να δώσουν το χρίσμα; Ή τα κόμματα λειτουργούν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, εκ της οποίας προκύπτουν μόνο «καινούργια και άφθαρτα πρόσωπα»;
Ενα από τα βασικά προβλήματα των δημοτικών εκλογών είναι τα ποικίλα σόγια. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι δεν επιλέγουν στους συνδυασμούς τους καλύτερους, ούτε καν τους πιο προβεβλημένους. Επιλέγουν, ειδικά στην περιφέρεια, εκείνους που έχουν περισσότερους συγγενείς. Αυτό αφενός πλήττει την ποιότητα των δημοτικών συμβουλίων και αφετέρου εγκλωβίζει πολλούς ψηφοφόρους να επιλέγουν δημάρχους που μπορεί να θεωρούν άχρηστους, αλλά τους ψηφίζουν νιώθοντας οικογενειακή υποχρέωση να στηρίξουν τον ξάδελφο, τον κουμπάρο ή το ανιψιό.
Ενα επιχείρημα είναι ότι οι δήμαρχοι, που θα εκλεγούν με το νέο σύστημα, μπορεί να μην έχουν «δικούς τους» δημοτικούς συμβούλους και συνεπώς να μην μπορούν να διοικήσουν. Εύλογο ακούγεται, αλλά πάλι και ο κ. Αντώνης Σαμαράς χωρίς κομματική πλειοψηφία στη Βουλή δεν κυβερνά; Μπορεί να μην το κάνει με την ευχέρεια που είχαν παλαιότερα οι μονοκομματικοί πρωθυπουργοί, αλλά το κάνει και χωρίς την αλαζονεία τους. Εξάλλου, αν δεν μπορούν να διαμορφωθούν ευρύτερες συναινέσεις σε καθαρά τοπικά προβλήματα, τότε δεν μας πρέπει η Δημοκρατία. Το επιχείρημα περί «ακυβέρνητων δήμων» είναι προσβολή για τα δημοτικά συμβούλια και άρνηση μιας δημοκρατικής κατάκτησης, που είναι η διά των συναινέσεων δημιουργία πλειοψηφιών για διάφορα ζητήματα.
Δεν θα ασχοληθούμε με τις αντιρρήσεις του ΠΑΣΟΚ, που ζητά να αλλάξει πρώτα ο εκλογικός νόμος για τη Βουλή και μετά για την Τ.Α. Αυτές χαρακτηρίζονται από τον τακτικισμό του κ. Βενιζέλου, μπας και τσιμπήσει τίποτε από το μπόνους των 50 εδρών που δίνεται στο πρώτο κόμμα. Λογικό και ορθό είναι να μοιράζεται σε όλα τα κόμματα που δηλώνουν την πρόθεση να σχηματίσουν συμμαχικές κυβερνήσεις, αλλά με δεδομένο το μπόνους, ποιος θα δήλωνε το αντίθετο;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 15.9.2013
