Οι ανεξάρτητες αρχές φτιάχτηκαν για έναν και μοναδικό λόγο: να είναι ανεξάρτητες. Και αυτό διότι υπουργοί, βουλευτές και λοιποί παρατρεχάμενοι διαμορφώνουν συν τω χρόνω διαφορετικά συμφέροντα από εκείνα των πολιτών και πολλάκις άνομα. Ετσι η τήρηση των κανόνων σε αγορές, όπου τα λεφτά είναι πολλά, ανατίθεται σε μη χειραγωγούμενα από την κυβέρνηση σώματα, για να μην μπαίνουν οι υπουργοί σε πειρασμούς να ανταποδώσουν χάρες σε επιχειρηματίες και –το κυριότερο– να μη δημιουργούνται σκιές για κάποιες χρυσοτόκους αποφάσεις.
Τη βασική αποστολή των ανεξάρτητων αρχών αμφισβήτησε ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή λέγοντας ότι «ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, ο κ. Λιανός, έχει και αυτός την υποχρέωση, θα συνεργαστεί με τις επιλογές της κυβέρνησης και της Βουλής. Οποιος δεν μπορεί να συνεργαστεί, παραιτείται. Είναι τόσο απλό» (15.6.2022).
Αλλά, αν είναι «τόσο απλό» και οι πρόεδροι των ανεξάρτητων αρχών έχουν «την υποχρέωση(!) να συνεργάζονται με τις επιλογές της κυβέρνησης», τότε γιατί έφεραν τον κ. Ιωάννη Λιανό από το Λονδίνο και δεν διόριζαν έναν υπάλληλο του υπουργείου; Ο κ. Λιανός είναι κορυφαίος νομικός, καθηγητής Δικαίου Ανταγωνισμού στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Γι’ αυτό τον επέλεξε ο πρωθυπουργός: «Οι επιλογές εξειδικευμένων προσώπων υψηλού κύρους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στο πεδίο του δικαίου του ανταγωνισμού, με μεγάλη εμπειρία στον χώρο της ρύθμισης και του ελέγχου των αγορών και χωρίς καμία πολιτική δραστηριοποίηση σηματοδοτούν την απόλυτη προτεραιότητα της κυβέρνησης για αποκατάσταση της ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της Επιτροπής Ανταγωνισμού», είχε πει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν τον τοποθέτησε (22.8.2019).
Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, αλλά διογκώνεται στην κοινωνία μια μουρμούρα για ζητήματα διαφάνειας και ακεραιότητας. Βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά; Οφείλεται στην προπαγάνδα της αντιπολίτευσης; Δεν το γνωρίζουμε. Η επιμονή όμως του κ. Γεωργιάδη να τοποθετήσει ως αντιπρόεδρο μια όχι και τόσο επιτυχημένη διευθύντρια της Επιτροπής Ανταγωνισμού στη θέση του αντιπροέδρου θα διογκώσει και θα νομιμοποιήσει αυτό το τοξικό κλίμα. Αυτό είναι καταστροφικό ακόμη και για τις πλέον επιτυχημένες κυβερνήσεις, όπως με οδυνηρό τρόπο διαπίστωσε ο κ. Κώστας Σημίτης.
Το μόνο «απλό» είναι ότι η κυβέρνηση μπορεί να δικαιολογήσει ακόμη και την (υψηλότερη στην Ευρωζώνη) ακρίβεια με τον πόλεμο, δεν μπορεί να πείσει όμως τον συνταξιούχο που πάει στο ΑΤΜ ότι δεν είναι άδικες οι ξαφνικές χρεώσεις. Και αυτή είναι μία μόνον από τις υποθέσεις που δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας η εκλεκτή του κ. Γεωργιάδη.
