Τα μικρά ρήγματα στις σχέσεις Ουκρνίας-Δύσης είναι αχρείαστα και καλό είναι να αποφεύγονται γιατί τα τρολ του Πούτιν καραδοκούν.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό. Για πρώτη φορά όλες οι χώρες της Δύσης συνέπηξαν ένα ισχυρό μέτωπο απέναντι σε κάποιον επιτιθέμενο, χωρίς αστερίσκους και παρά τα συμφέροντά τους. Η ομόθυμη, αλλά και έμπρακτη διά της αποστολής στρατιωτικού υλικού, καταδίκη δημιουργεί ένα θετικό προηγούμενο για την Ελλάδα που έχει στη γειτονιά της οπαδούς του «αναθεωρητισμού» και οι ακριβές (και για τη Δύση) κυρώσεις γεννούν την ελπίδα πως οι συγκρούσεις του μέλλοντος θα είναι οικονομικές ή –έστω– θα έχουν λιγότερο αίμα.
Τέλος, η εμπλοκή του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, στα πρώτα στάδια της σύγκρουσης, καλλιεργεί την προσδοκία ότι τα εγκλήματα πολέμου θα τιμωρούνται. Σύμφωνοι! Είναι σχετικώς απίθανο να δούμε τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο σκαμνί, αλλά αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Η επιβολή του διεθνούς δικαίου στις συγκρούσεις χτίζεται με κάθε υπόθεση που φτάνει στο δικαστήριο, κάτι που θα κάνει κάποιους αιμοσταγείς να χάνουν τον ύπνο τους. Και τώρα και στο μέλλον…
Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα άσχημα είναι πως αυτή η διαδικασία έχει πισωγυρίσματα. Οχι λόγω των fake news της Ρωσίας ή των απειλών της στις γειτονικές χώρες σχετικώς με την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, αλλά με υπαιτιότητα των Ουκρανών.
Πρόσφατο παράδειγμα είναι η κήρυξη του Γερμανού προέδρου Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ ως ανεπιθύμητου να επισκεφθεί το Κίεβο.
Δεν πιστεύουμε την επίσημη εξήγηση ότι ο Ουκρανός πρόεδρος κρατάει παλιά γινάτια από την εποχή που ο Σταϊνμάγερ ήταν υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και οπαδός της προσέγγισης Ρωσίας – Δύσης· στο κάτω κάτω της γραφής, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δηλώνει ότι είναι έτοιμος να συναντηθεί με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, που έκανε πολύ χειρότερα πράγματα στη χώρα του. Η άγαρμπη αυτή άρνηση μάλλον έχει να κάνει με το γεγονός ότι προτιμούσε την επίσκεψη του Γερμανού καγκελαρίου Ολαφ Σολτς, ο οποίος έχει και το πουγκί της εξοπλιστικής βοήθειας. Αλλά η ζημιά έγινε…
Λιγότερο επιζήμια, αλλά της ίδια υφής, ήταν η εμφάνιση του ομογενούς Ουκρανού μαχητή στη Βουλή. Οχι επειδή ισχύουν όσα λένε τα τρολ του Πούτιν για το διαβόητο Τάγμα Αζόφ, αλλά γιατί δημιούργησε μεγάλη φασαρία για το τίποτε, δηλαδή για να μάθει ο κ. Νίκος Φίλης την πολιτική γεωγραφία της Ουκρανίας.
Βεβαίως η μαρτυρική αυτή χώρα δεν είναι κάποια υπερδύναμη, ώστε να έχει επαρκή διπλωματία σε καιρό πολέμου. Ολοι είναι με το τουφέκι στο χέρι και κατά τον ελεύθερο χρόνο τους κάνουν διεθνείς σχέσεις. Απλώς αυτά τα μικρά ρήγματα είναι αχρείαστα και καλό είναι να αποφεύγονται γιατί τα τρολ του Πούτιν καραδοκούν.