Ξεκινώντας πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο κατηγορούμενος για το φρικτό φονικό στη Θεσσαλονίκη είναι μελαχρινός. Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, γιατί τα ελληνικά ταμπλόιντ δεν διαλαλούσαν χθες στο περίπτερο ότι: «Μελαχρινός ο δολοφόνος», «Ο μελαχρινός σφαγέας του Αλκη», «Μελαχρινός killer». Οφείλεται στο γεγονός ότι η λέξη «Αλβανός» χωράει στους εξάστηλους τίτλους; Αλλά πάλι δεν μπήκε ούτε η λέξη «παοκτζής», που έχει το κατάλληλο μέγεθος. Συνεπώς, πρέπει να υποθέσουμε ότι το στοιχείο καταγωγής είναι κάτι αξιοπερίεργο;
Να σημειώσουμε, πάντως, ότι ο ανώνυμος «μελαχρινός», «Αλβανός», «παοκτζής» δεν είναι «δολοφόνος», «σφαγέας», «killer». Είναι κατηγορούμενος για δολοφονία. Κατηγορούμενος ήταν και ο Ιρακινός, ο οποίος συνελήφθη διότι «είχε ταυτοποιηθεί από την ΕΛ.ΑΣ.» ως ο άνθρωπος που έριξε από το μηχανάκι τον αστυνομικό στη Νέα Σμύρνη για να τον ξυλοκοπήσουν οι χούλιγκαν (10.3.2021). Τελικώς, αποδείχθηκε ότι ο Ιρακινός ήταν στον Ασπρόπυργο όταν έγινε το κακό. Ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά η αστυνομία να έκανε καλύτερη δουλειά και να μην εκθέσει τους δικαστές του περιπτέρου.
Για μία ακόμη φορά πέσαμε από τα σύννεφα. Η ελληνική κοινωνία, που μένει απαθής σε πολλαπλά κηρύγματα μίσους, ακόμη και «οπαδικού», δεν συνειδητοποιεί πως αυτά τα κηρύγματα μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε φόνο. Ενα παιδί έπεσε νεκρό, γιατί ήταν «σκουλήκι». Ετσι δεν αποκαλούν οι «φίλαθλοι» τους οπαδούς του Αρη;
Σήμερα στο περίπτερο «κλαίνε» για τον 19χρονο Αλκη ακόμη και τα πρωτοσέλιδα κάποιων εφημερίδων που όλες τις υπόλοιπες ημέρες αφιονίζουν τους χούλιγκαν με χυδαίους τίτλους για να πουλήσουν λίγα φύλλα παραπάνω. Κάποιοι εκμεταλλεύονται τους φαντασιακούς διαχωρισμούς των ανθρώπων –ομάδες, εθνικότητες, θρησκείες– για να κάνουν πολιτικές, ποδοσφαιρικές, επιχειρηματικές καριέρες. Καλλιεργούν τη ρητορική μίσους, η οποία στα μυαλά των ακαλλιέργητων καρπίζει ως αίμα.
Η αλήθεια είναι πως η ελληνική πολιτεία έκανε πολλά για τη ρητορική μίσους. Την… απαγόρευσε. Αλλά αυγά του φιδιού διαρκώς επωάζονται. Τα περιστατικά βίας πολλαπλασιάζονται. Μόλις πριν από μερικές ημέρες διαβάζαμε ότι «ένας 15χρονος πρόσφυγας, μαθητής του διαπολιτισμικού λυκείου Ευόσμου, πέφτει θύμα ατόμων του εθνικιστικού χώρου όταν δέχεται άγρια επίθεση με μπουνιές, κλωτσιές, αλλά και σιδερογροθιά, την ώρα που περιμένει το λεωφορείο μετά τη λήξη των μαθημάτων του για να επιστρέψει στη δομή Διαβατών όπου διαμένει, λίγα μέτρα μακριά από το σχολείο του» («Καθημερινή», 28.1.2022). Πότε θα καταλάβουμε ότι χρειάζεται δουλειά σε βάθος και ότι οι απαγορεύσεις απλώς συγκαλύπτουν τα προβλήματα;
