Θα μπορούσε να είχε σωθεί από τη δολοφονική μανία του συζύγου της η 31χρονη Ανίσα της Δάφνης; Πιθανότατα, αν οι αστυνομικοί που εκλήθησαν –προ του φονικού– να επιληφθούν της υπόθεσης είχαν χτυπήσει ένα κουδούνι, αν όλοι ενδιαφέρονταν να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν αναφερόμαστε μόνο στο πλήρωμα του περιπολικού, αλλά σε ολόκληρη την αλυσίδα της ιεραρχίας.
Κατά το ρεπορτάζ, υπήρχε καταγγελία μιας γυναίκας «που είχε ειδοποιήσει επώνυμα την Αμεση Δράση στις 11 Ιουλίου, καθώς είχε ακούσει πολύ έντονο καβγά από το διαμέρισμα δράστη και θύματος και τη γυναίκα να ζητά βοήθεια. Η γειτόνισσα του ζευγαριού (…) είχε ζητήσει να χτυπήσουν οι αστυνομικοί το δικό της κουδούνι, καθώς το ζευγάρι είχε αλλάξει το όνομα. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με καταγγελίες, το πλήρωμα του περιπολικού έσπευσε 25 λεπτά μετά την ειδοποίηση της γυναίκας και παρ’ όλο που το Κέντρο είχε δώσει σήμα για “υψηλής προτεραιότητας περιστατικό”, ουσιαστικά δεν επιλήφθηκε καθώς οι δύο αστυνομικοί δεν κατέβηκαν καν από το όχημα. Φέρεται ότι δύο αστυνομικοί, αφού ανοιγόκλεισαν απλώς τα παράθυρα του περιπολικού, διαβίβασαν στο Κέντρο ότι δεν υπάρχει κάποιος να τους υποδείξει το διαμέρισμα στο οποίο υπάρχει το ενδοοικογενειακό επεισόδιο. Ετσι στη συνέχεια αποχώρησαν» («Καθημερινή» 1.8.2021).
Ωραία· τρόπος του λέγειν. Αυτοί αποχώρησαν. Οι ανώτεροί τους δεν τους ρώτησαν; Υπάρχει κάποιο follow up, έστω στα «υψηλής προτεραιότητας περιστατικά»; Ενδιαφέρθηκε κάποιος να μάθει αν ζει η γυναίκα της Δάφνης που ούρλιαζε ή αν η σιωπή που καθησύχασε τους δύο αστυνομικούς ήταν του θανάτου; Εντάξει! Δεν χτύπησαν το κουδούνι της καταγγέλλουσας, παρ’ όλο που η ίδια το είχε ζητήσει. Της ξανατηλεφώνησαν για να βρουν κάποια άκρη; Οχι. Προφανώς δεν είχαν διαταγές για να μπουν σε τέτοια φασαρία και αυτή η αβελτηρία –όπως χιλιάδες άλλες– θα έμενε άγνωστη αν δεν δολοφονείτο η άτυχη 31χρονη.
Τώρα όλοι κλαίμε πάνω από το χυμένο αίμα. Παρενέβη και ο εισαγγελέας για να διαλευκάνει την υπόθεση, αλλά σύμφωνα με όσα αποκάλυψε χθες (3.8.2021) η φίλη Τασούλα Επτακοίλη, τα όργανα μπορούν να δηλώσουν «αθώα λόγω αναρμοδιότητας». Ενώ σε μια δημοκρατική Πολιτεία οι αστυνομικοί έχουν ως πρώτο καθήκον να «προστατεύουν και να υπηρετούν τους πολίτες», στην Ελλάδα ορκίζονται «να υπερασπίζω με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός μου τις σημαίες (σ.σ.: κατάλοιπα της μάχης στου Μακρυγιάννη το 1944;). Να υπακούω στους ανωτέρους μου και να εκτελώ πρόθυμα τις διαταγές τους».
Το κείμενο εμπεριέχει «πίστη» και «φιλότιμο», αλλά αυτά μάλλον αφορούν τους ανωτέρους της ΕΛ.ΑΣ., μια και δεν υπάρχει νύξη για τους πολίτες. Συνεπώς, γιατί να χτυπήσουν το κουδούνι χωρίς τις διαταγές των ανωτέρων τους, αφού μόνον αυτές ορκίζονται να εκτελούν προθύμως;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 4.8.2021