Είναι πολύ σκοτεινή η υπόθεση του Κολωνού. Πέρα από κάποιους αφιονισμένους, που «ξέρουν» και υπονοούν διάφορα, ουδείς έχει συνολική εικόνα της φρικτής αυτής ιστορίας. Υπάρχει κύκλωμα; Εμπλέκονται επώνυμοι; Πόσοι ακόμη οδήγησαν την ανήλικη «σε ασέλγεια επί πληρωμή σε βαθμό κακουργήματος»; Γνώριζε η μητέρα; Συμμετείχε;
Για την τελευταία, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ανακρίτρια και εισαγγελέας συνομολόγησαν ότι «έχει βαριά ποινική ευθύνη –πέραν της τεράστιας ηθικής– για ό,τι συνέβη στο κοριτσάκι της. (…) Τα επιβαρυντικά στοιχεία που έκριναν και την προφυλάκισή της ήταν τα εμβάσματα που βρέθηκαν σε λογαριασμό της από “πελάτες” της ανήλικης με διάφορα μικροποσά (σ.σ.: 20, 25 και 40 ευρώ), όσο και το γεγονός ότι το παιδάκι έλειπε από το σπίτι του ώρες ολόκληρες, προκειμένου να μπορεί να “ανταποκρίνεται” στα ραντεβού της φρίκης…» («Καθημερινή», 18.10.2022).
Τα στοιχεία αυτά (20-45 ευρώ) δεν είναι συντριπτικά και το γεγονός ότι «ότι το παιδάκι έλειπε από το σπίτι του ώρες ολόκληρες» την καθιστά εξ αντικειμένου κατηγορούμενη για το αδίκημα της παραμέλησης ανηλίκου. Ισως οι δικαστικές αρχές να ξέρουν κάτι περισσότερο…
Το ζήτημα της προφυλάκισης, όμως, σύμφωνα με τον νόμο, δεν κρίνεται με βάση το κατηγορητήριο. Ακόμη και αν τα στοιχεία κατά της 37χρονης είναι συντριπτικά, ακόμη κι αν τα αδικήματα για τα οποία θα κατηγορηθεί είναι απεχθή, στην προκειμένη φάση της διαδικασίας η προφυλάκιση αποφασίζεται με βάση δύο μόνο στοιχεία: αν ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής και αν είναι πολύ πιθανόν να διαπράξει νέα αδικήματα.
Ο αείμνηστος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης έγραφε ότι «η προσωρινή κράτηση αποτελεί παρέκκλιση από τη θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου, που υπαγορεύει ότι ουδείς στερείται της ελευθερίας του παρά μόνο μετά από απόφαση νομίμως συνισταμένου δικαστηρίου. Δικαιολογείται μόνον σε ακραίες περιπτώσεις». Σημείωνε, δε, ότι «ο νόμος που ρυθμίζει την προσωρινή κράτηση (άρθρο 282 ΚΠΔ) είναι λεπτομερής και απολύτως σύμφωνος με τον έκτακτο χαρακτήρα που έχει το μέτρο. Απαιτεί όχι απλώς ο κατηγορούμενος να είναι ύποπτος διαφυγής αλλά να έχει προχωρήσει και σε προπαρασκευαστικές ενέργειες φυγής. Οχι να είναι απλώς πιθανόν να διαπράξει νέα αδικήματα αλλά πολύ πιθανόν ότι θα τα διαπράξει» (Protagon, 26.12.2011).
Η προφυλάκιση δεν είναι προκαταβολή ποινής, αφού ακόμη δεν υπάρχει καταδίκη. Ούτε πρέπει να διατάσσεται ανάλογα με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό, επιθέτων, ύβρεων, δηλητηριωδών υπονοούμενων κ.λπ. που ακούμε στα δελτία ειδήσεων, τηρούνται οι θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου.
