Η διεκδίκηση «να περαστούν τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις» είναι συνέχεια του παναριστερού αιτήματος που έλεγε «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών».
Χλευάστηκε δεόντως το πανό των φοιτητών στη Θεσσαλονίκη με το σύνθημα «Να περαστούν τα μαθήματα (sic) χωρίς εξετάσεις». Κάποιοι, ορθώς, σχολίασαν ότι δόθηκε υπερβολική δημοσιότητα σε κινητοποίηση μιας χούφτας φοιτητών· καμιά δεκαριά ήταν όλοι κι όλοι. Αλλοι επεσήμαναν ότι το πανό δεν εκφράζει την πλειοψηφία των φοιτητών, αλλά είναι αίτημα αριστερίστικων γκρουπούσκουλων, περιθωριακών που κάνουν μεγάλη φασαρία χωρίς λόγο.
Σωστό είναι κι αυτό, αλλά η διεκδίκηση «να περαστούν τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις» είναι συνέχεια του παναριστερού αιτήματος που έλεγε «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών». Κάπως πρέπει να διαφοροποιηθούν «επαναστατικώς» οι «Αγωνιστικές Κινήσεις» που ζητούν «όχι στην τηλεκπαίδευση και στις εξετάσεις σφαγείο».
Μην ξεχνάμε ότι ενάντια στην «τηλεκπαίδευση» είναι σύσσωμος σχεδόν ο ΣΥΡΙΖΑ με διάφορες δικαιολογίες: άλλες φορές γιατί υπονομεύεται η «διδακτική σχέση» κι άλλες διότι απειλούνται τα «προσωπικά δεδομένα» μαθητών και εκπαιδευτικών. Το να μην υπάρχουν εξετάσεις είναι η προέκταση των κατεστημένων αιτημάτων της μεταπολίτευσης· «εφηρμοσμένη διεκδικητική» θα το έλεγαν κάποιοι.
Οι φοιτητές ανέφεραν ότι είχαν δυσκολίες πρόσβασης στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, λόγω έλλειψης υπολογιστών, σύνδεσης στο Διαδίκτυο και διακατέχονταν από «άγχος, φόβο, αγωνία, πίεση περνώντας δύο μήνες σε εγκλεισμό»! Το τελευταίο μόνο γέλωτα μπορεί να προκαλέσει. Είναι σαν τις δικαιολογίες που φέρνουν οι αδιάβαστοι μαθητές στο Δημοτικό. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα με μαθητές και φοιτητές που λόγω κοινωνικοοικονομικών συνθηκών δεν έχουν πρόσβαση στα αγαθά της νέας τεχνολογίας. Το 2019 «σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) με τίτλο “World Internet Project (WIP) Greece” το 71% των Ελλήνων κάνει χρήση του Διαδικτύου» (Καθημερινή 3.6.2020). Το 30% των Ελλήνων είναι εκτός. Λογικώς το ποσοστό των φοιτητών πρέπει να είναι μικρότερο, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν πρόσβαση. Στη δευτεροβάθμια, για παράδειγμα, εκπαιδευτικοί από την Περιφέρεια ανέφεραν ότι «πάρα πολλά παιδιά δεν είχαν βασικό τεχνολογικό εξοπλισμό για τη συμμετοχή στη σύγχρονη (ψηφιακή) διδασκαλία» («Ψηφιακές τάξεις χωρίς μαθητές στην επαρχία», Καθημερινή 28.5.2020).
Αυτό είναι πραγματικό πρόβλημα και θα περίμενε κάποιος από την αντιπολίτευση να χαλάσει τον κόσμο για να δοθούν ίσες ευκαιρίες σε όλους· να μη μείνει πίσω κανένα παιδί, κανένας φοιτητής. Σε αυτό το πραγματικό πρόβλημα σύμπασα η Αριστερά απάντησε με τον γνωστό τρόπο: να μη γίνουν τα μαθήματα, να μη γίνουν οι εξετάσεις κ.λπ. Αντί να απαιτήσουν εργαλεία για τους μαθητές, αντί να ζητούν να μην αδικούνται κάποιοι, ζητούν να αδικηθούν όλοι. Να βολευτούν άπαντες και να μη μαθαίνει κανείς…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 4.6.2020