Είναι παλιό επικοινωνιακό τερτίπι της Αριστεράς να εμφανίζει δήθεν συλλογικότητες με υπογραφές.
Πλημμύρισε το Διαδίκτυο από την ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την οποία ανακυκλώνονται οι συριζαϊκής κοπής στρεψοδικίες κατά της υφυπουργού Εργασίας. Με την επιστολή δηλώνουν την επιθυμία τους για «μια δημόσια τοποθέτηση (σ.σ. του πρωθυπουργού) για τα προσβλητικά σχόλια της υφυπουργού σας κυρίας Δόμνας Μιχαηλίδου εις βάρος των αγωνιστών/τριών της αντιδικτατορικής αντίστασης» και ρωτούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αν στη δεξίωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας «θα καλέσετε και τους υβριστές της αντιδικτατορικής αντίστασης, όπως την κυρία Μιχαηλίδου Δόμνα».
Το κείμενο, όπως δημοσιεύθηκε σε διάφορα αντιπολιτευόμενα μέσα (efsyn.gr, left.gr, tvxs.gr κ.λπ.), δεν έχει υπογραφές, αλλά μόνο ένα ξερό «Οι αγωνιστές/τριες». Δεν ήρθε στην «Κ» για να γνωρίζουμε αν είναι οι ίδιοι «αγωνιστές/τριες» που μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές δημοσίευσαν κάλεσμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ («Να μην επιτρέψουμε την παλινόρθωση εκείνων που χρεοκόπησαν τη χώρα», Αυγή 3.7.2019). Τουλάχιστον η έκκληση υπέρ ΣΥΡΙΖΑ είχε από κάτω 42 ονόματα. Το κείμενο κατά της κ. Μιχαηλίδου δεν μας φωτίζει αν «Οι αγωνιστές/τριες» είναι δύο, είναι τρεις ή αν είναι χίλιοι δεκατρείς. Δεν ξέρουμε καν αν είναι από εκείνους τους ανθρώπους που «εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας “Δώστε τη Δόμνα στον λαό”». Και σαν να μην έφταναν τα 8 εκατ. αντιστασιακών που εμφανίστηκαν «μεσούντος κάποιου Ιουλίου», έχουμε και τη wannabe «αντιστασιακή» γενιά της μεταπολίτευσης, το βαθύ απωθημένο της οποίας είναι «το ένα, δύο, τρία, πολλά Πολυτεχνεία»· κατά της δημοκρατίας –βεβαίως–, επειδή δεν πρόλαβαν το αυθεντικό που ήταν κατά της δικτατορίας.
Οπως και να έχει το πράγμα, όμως, είναι παλιό επικοινωνιακό τερτίπι της Αριστεράς να εμφανίζει δήθεν συλλογικότητες με υπογραφές. Το κάνει στα ΑΕΙ, όπου είκοσι νοματαίοι γίνονται «φοιτητικοί σύλλογοι» και «φοιτητικό κίνημα». Το κάνει με τις «επιτροπές κατοίκων», όταν είναι να παρεμποδιστεί κάποιο αναπτυξιακό έργο και με τις «πρωτοβουλίες» για να στηριχθεί ένα αριστερό σχήμα κ.λπ. Οπως γράφαμε παλιότερα, όλα αυτά είναι «χαλαρά οργανωτικά σχήματα –συνήθως παρέες– που παίρνουν βαρύγδουπα ονόματα, ώστε να μένουν έκθαμβοι οι αδαείς. Φτιάχνουν ένα blog και βομβαρδίζουν τους δημοσιογράφους με ανακοινώσεις.
Οταν μάλιστα υπάρχουν ευρύτερης σημασίας θέματα, οι “πρωτοβουλίες” υπογράφουν από κοινού μια ανακοίνωση για να δημιουργούν την εντύπωση μαζικότητας. Ετσι κι αλλιώς δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Είναι απλώς βαρύγδουπες ονομασίες χωρίς ονοματεπώνυμα» («Πρωτοβουλίες, επιτροπές και συναφή τερτίπια», Καθημερινή 12.6.2011).
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 16.7.2019