Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει μια λύση όλη μέρα κοσκινίζει τα προβλήματα.
Οι διαπραγματεύσεις ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκίνησαν το 2005. Από τα 35 κεφάλαια ένταξης, άνοιξαν τα 16 και έκλεισε μόνο ένα. Σύμφωνα με την Κομισιόν, η διαδικασία αποτελείται από τρία στάδια, καθένα από τα οποία «υπόκειται στην έγκριση όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε.: 1) μια χώρα χαρακτηρίζεται ως δυνάμει υποψήφια, 2) η χώρα αποκτά επισήμως το καθεστώς υποψήφιας, 3) η υποψήφια χώρα αρχίζει επίσημες ενταξιακές διαπραγματεύσεις (…). Οταν οι διαπραγματεύσεις και οι συνεπαγόμενες μεταρρυθμίσεις έχουν ολοκληρωθεί με τρόπο ικανοποιητικό και για τις δύο πλευρές, η υποψήφια χώρα μπορεί να προσχωρήσει στην Ε.Ε. μόνον εφόσον συμφωνούν όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά διότι από κάποιους η σύνοδος του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, στην οποία θα συζητηθεί η υποψηφιότητα της ακατονόμαστης, παρουσιάζεται ως το τέλος του ελληνικού κόσμου. Ή, όπως λέει η Νέα Δημοκρατία, «εμείς θα δώσουμε τοις μετρητοίς και οι ακατονόμαστοι με δόσεις». Η αλήθεια είναι πως «η ένταξη στους διεθνείς οργανισμούς», όπως προβλέπει η ενδιάμεση συμφωνία, έχει από πλευράς Ελλάδος περισσότερες δόσεις και από τον… Κορασίδη. Μπορεί η φυροΜακεδονία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά θα έχει μπροστά της τρία στάδια και 35 κεφάλαια για να μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως σφοδρώς επιθυμεί. Και σε όλα αυτά τα στάδια η Ελλάδα θα έχει βέτο.
Το πρόβλημα βέβαια πάντα είναι «κάτι ατσίδες, κάτι μίμοι, κάτι νάνοι». Αρκεί να θυμηθούμε πόσα έλεγαν το 1999 όταν η Ελλάδα έκανε την ιδιοφυή κυβίστηση με τις αποφάσεις του Ελσίνκι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Βεβαίως δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα, όπως απαιτούν οι ανόητοι του «πάρ’ τα όλα», αλλά: 1ον) η Ελλάδα έπαψε να είναι ο χρήσιμος ηλίθιος των Ευρωπαίων, οι οποίοι κρύβονταν πίσω της για να αρνούνται τον ευρωπαϊκό δρόμο της Τουρκίας, 2ον) μειώθηκαν σημαντικά οι ελληνοτουρκικές εντάσεις και οι δαπάνες σε αμυντικούς εξοπλισμούς, 3ον και κυριότερο) εντάχθηκε η Κύπρος στην Ε.Ε. και το Κυπριακό έγινε και ευρωτουρκικό πρόβλημα. Η Ελλάδα βγήκε πολλαπλώς κερδισμένη από μια κίνηση που οι πατριδολάτρες της εποχής βάφτισαν «εθνική προδοσία».
Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει μια λύση όλη μέρα κοσκινίζει τα προβλήματα. Τώρα το νέο κοσκινάκι είναι το σύνταγμα της ακατονόμαστης. Προσφυώς ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος σημείωσε ότι οι διεθνείς συμφωνίες που υπογράφει η Αθήνα με τα Σκόπια υπερισχύουν του συντάγματος της γείτονος. Η ενδιάμεση προβλέπει ότι το σύνταγμα της ΠΓΔΜ «δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να ερμηνευθεί ότι αποτελεί ή θα αποτελέσει ποτέ τη βάση οποιασδήποτε διεκδικήσεως». Κι αυτό είναι το λογικό. Διότι ακόμη και αν σήμερα υπήρχε η πλειοψηφία στην ΠΓΔΜ για αλλαγή του συντάγματός της, όπως θέλουμε, ποιος μας εξασφαλίζει ότι έπειτα από πέντε χρόνια δεν θα ξαναλλάξει το σύνταγμά της όπως δεν θέλουμε;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 11.2.2018