Η κυβέρνηση κατάφερε να μπει στα δυο στενά του ΕΝΦΙΑ επειδή αρνείται να πράξει το αυτονόητο: να δώσει την φορολογία ακίνητων στους Δήμους.
Εχει πάρα πολλά στραβά ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων. Οι εφημερίδες γέμισαν με τραγελαφικά παραδείγματα, ανθρώπων που στα μάτια της εφορίας είναι κροίσοι, ενώ οι ίδιοι κατέχουν κάποια μπαΐρια· τα οποία μάλιστα δεν ξέρουν πώς να τα ξεφορτωθούν. Αλλά και με τα χωράφια που καλλιεργούνται υπάρχει πρόβλημα. Ετσι, η εφορία υπολόγισε την αντικειμενική αξία σταροχώραφου επτά στρεμμάτων, στα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, 815.569,60 ευρώ! Να σημειωθεί ότι ο ιδιοκτήτης του έβγαλε πέρυσι από αυτό το χωράφι δυόμισι τόνους σιτάρι με κέρδος 300 ευρώ! Το αποτέλεσμα από τη σωρεία τέτοιων λαθών είναι να καθυστερήσει η είσπραξη του φόρου (παραμονές της μεγάλης διαπραγμάτευσης για το χρέος), να ταλαιπωρούνται οι πολίτες με την έκδοση φορολογικής ενημερότητας και να παρεμβαίνει διαρκώς ο πρωθυπουργός για να λύνει προβλήματα που σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα διευθετούνται σε επίπεδο διοίκησης.
Υπό κανονικές συνθήκες ο κ. Σαμαράς θα είχε απολύσει τον αρμόδιο για φορολογικά θέματα υφυπουργό. Αλλά, για να πούμε και του κ. Γιώργου Μαυραγάνη το δίκιο, πώς μπορεί να ξέρει ένας πολιτικός τα χωράφια στα Μεγάλα Καλύβια; Πελοποννήσιος είναι ο άνθρωπος, και μπορεί να μην έχει περάσει ούτε έξω από τα Τρίκαλα. Στρίμωξε καλοκαιριάτικα την κυβέρνηση στα δυο στενά, αλλά η ευθύνη δεν είναι καθ’ ολοκληρία δική του. Μέρος της ανήκει στον πρωθυπουργό και στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, οι οποίοι αρνούνται να πράξουν το αυτονόητο: να δώσουν την αρμοδιότητα φορολογίας του χωραφιού στα Μεγάλα Καλύβια στον Δήμο Τρικκαίων, που ξέρει καλύτερα από κάθε κ. Μαυραγάνη πόση είναι η αξία του συγκεκριμένου χωραφιού.
Δυστυχώς ο ΕΝΦΙΑ γεννήθηκε προβληματικός και έτσι θα παραμείνει εσαεί. Ας μην ξεχνάμε τη «μεγαλειώδη διαπραγμάτευση» του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου τον Σεπτέμβριο του 2011, που είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση της τρόικας. Για να συνεχιστεί η χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος, ο τότε (και νυν και αεί) αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έβαλε τον φόρο ακινήτων για να προσεγγίσει το κράτος το ύψος των εσόδων που είχε υποσχεθεί. Δεν υπήρξε καμία προεργασία για την επιβολή του. Παρουσιάστηκε ως «συλλογική προσπάθεια προκειμένου να αποστομώσουμε τους πάντες» (δηλώσεις Ευ. Βενιζέλου, 11.9.2011). Ο φόρος ως έκτακτο μέτρο βαφτίστηκε «χαράτσι» και γι’ αυτό, όποιο όνομα κι αν έχει, όποια μορφή κι αν πάρει, θα μείνει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως «χαράτσι».
Το έχουμε γράψει, αλλά δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε: ο μόνος τρόπος για να φορολογηθεί δίκαια η ακίνητη περιουσία, να μη γίνονται αυτά τα τραγελαφικά λάθη (ώστε να γελάει κάθε πικραμένος φορολογούμενος και κάθε τεχνοκράτης των Βρυξελλών), να μην έχει πολιτικό κόστος η κυβέρνηση, είναι να γίνει αυτός ο φόρος ανταποδοτικός. Και θα γίνει ανταποδοτικός αν περάσει απευθείας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η μεταφορά αυτού του φόρου στους δήμους είναι δημοσιονομικά ουδέτερη. Οσα χρήματα εισπράττει από τον ΕΝΦΙΑ η κυβέρνηση, τόσα δίνει και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αν παραχωρούσε τον φόρο, θα γλίτωνε και από τις γκρίνιες των δημάρχων για ελλιπή χρηματοδότηση της Τ.Α.
Η κυβέρνηση το σκέφτεται: «Θα μπορούσαμε τον φόρο των ακινήτων να τον περάσουμε στους δήμους με ανταποδοτικότητα. Είναι κάτι το οποίο γίνεται σε ξένες χώρες, είναι κάτι το οποίο θα μας έβγαζε από την υποχρέωση εμείς να πληρώνουμε τους δήμους με τα ελλείμματα τα οποία δημιουργούνται και πολλές φορές είναι ανεξέλεγκτα» (δηλώσεις Σαμαρά, Mega, 5.11.2013). Εκτοτε δεν ακούσαμε το παραμικρό. Ισως η κυβέρνηση συνεχίζει να «το σκέπτεται», έτσι ώστε να δικαιώσει τον Αμερικανό πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον, που έλεγε: «Συντηρητικός είναι ένας άνθρωπος που κάθεται και το σκέπτεται· κυρίως όμως κάθεται».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 15.8.2014
