Σ’ αυτή τη χώρα πληρώνουμε τριακόσιους νοματαίους για να βουλεύονται. Δηλαδή, να σκέφτονται. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τους «χρυσοπληρώνουμε» για να καταθέτουν προτάσεις, να τις συζητούν και μετά το διάλογο να τις ψηφίζουν ή να τις καταψηφίζουν. Αυτά θεωρητικώς, γιατί στην πράξη οι περισσότεροι βουλευτές είναι αδρά πληρωμένοι ψηφοφόροι. Όποια πρόταση κι αν κατεβάσει το κόμμα τους την ψηφίζουν συντεταγμένα…
Σ’ αυτή τη χώρα επίσης συντηρούμε ένα μηχανισμό της Βουλής για να διευκολύνει αυτόν το διάλογο και να προκύπτουν απ’ αυτόν οι καλύτερες δυνατές λύσεις. Όταν μάλιστα προκύπτουν περισσότερες των μία προτάσεων -κι αυτό συμβαίνει πολλάκις- οι βουλευτές ψηφίζουν. Αυτά συμβαίνουν στη θεωρία, γιατί στην πράξη ακόμη κι αν υπάρχουν βουλευτές που βουλεύονται και καταθέτουν προτάσεις, ο κανονισμός της Βουλής είναι έτσι φτιαγμένος, ώστε να εξυπηρετεί περισσότερο τα συντεταγμένα κόμματα παρά τους (έχοντας, κατ’ επιταγήν του Συντάγματος, «απεριόριστο το δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση») βουλευτές.
Σ’ αυτή τη χώρα επίσης όλοι καίγονται για τους μικρομεσαίους εμπόρους που προήχθησαν σε ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Όλοι κλαίνε για την επέλαση των μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων. Τα πολυκαταστήματα μπορεί να ρίχνουν τις τιμές (για το ύψος των οποίων πάλι όλοι κλαίνε) αλλά είναι διάχυτος ο φόβος ότι μπορεί να κλείσουν τους «μικρούς». Αυτά συμβαίνουν στη θεωρία, διότι στην πράξη όλοι (ως ορθολογικοί καταναλωτές) από τους φθηνότερους ψωνίζουν. Λογικά οι μεγαλύτεροι είναι φθηνότεροι, επειδή έχουν οικονομίες κλίμακας.
Σ’ αυτή τη χώρα το ωράριο προήχθη σε Κοιλάδα Ηλά της ελληνικής οικονομίας. Εκεί οι μικρομεσαίοι μας Δαυίδ μάχονται τους ξενόφερτους Γολιάθ. Υπολογίζουμε δε ότι όσο παραμένουν όλοι δεμένοι από τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων η μάχη κερδίζεται. Θεωρητικά και πάλι, διότι στην πράξη οι μεγάλοι γίνονται μεγαλύτεροι και οι μικροί κλείνουν. Φυσικό είναι. Όταν ο ανταγωνισμός γίνεται μόνο στο επίπεδο των τιμών τα πολυκαταστήματα έχουν κερδίσει από την αφετηρία.
Σ’ αυτή τη χώρα κατατέθηκε μια πρόταση να απελευθερωθούν οι μικροί και να παραμείνουν δεμένοι οι μεγάλοι. Αφού δεν μπορούν εκ των πραγμάτων οι πρώτοι να ανταγωνιστούν στις τιμές, ας τους πολεμήσουν με τη μέθοδο του αντάρτικου. Να βρουν τα τρωτά σημεία των μεγάλων και να εξυπηρετούν τους καταναλωτές τις ώρες που τα πολυκαταστήματα δεν είναι ανοιχτά.
Σ’ αυτή τη χώρα υποτίθεται ότι γίνεται δημόσιος διάλογος για να λύσουμε προβλήματα. Θεωρητικώς, γιατί στην πράξη τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ασχολούνται με τα παραμύθια και τους συμβολισμούς στο λόγο των πολιτικών, ενώ οι βουλευτές βουλεύονται συντεταγμένα. Οι κυβερνητικοί τα της κυβέρνησης και οι αντιπολιτευόμενοι ενάντια στην κυβέρνηση.
Σ’ αυτή τη χώρα τα πάμε μια χαρά. Θεωρητικώς, γιατί στην πράξη…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 22.7.2005
