Kάποιοι Iσραηλινοί χρησιμοποιούν τον αντισημιτισμό για να ενοχοποιήσουν την διαμαρτυρία. Πολλοί θέλουν να χρησιμοποιήσουν την διαμαρτυρία για να παράγουν αντισημιτισμό. Πρέπει να αντισταθούμε και στους μεν και στους δε. H αντίστασή μας είναι πολιτική και πρέπει να παραμείνει τέτοια…
Το μεγάλο ζήτημα που θέτει η νέα κρίση στην Παλαιστίνη είναι η στάση της ελληνικής κοινωνίας. Δικαίως αντιστεκόμαστε στην κατοχή και τα εγκλήματα πολέμου που κάνουν τα στρατεύματα του Aριέλ Σαρόν. Δικαίως στηλιτεύουμε τις φασιστικές ενέργειες ενός συντεταγμένου κράτους, έστω κι αν στοχεύουν να εξαλείψουν κάποιους άλλους εγκληματίες που αφιονίζουν παιδάκια και τα στέλνουν να ανατιναχτούν μέσα σε καφετέριες και εστιατόρια. Ένα κράτος πρέπει να έχει ως αρχή λειτουργίας του το Δίκαιο, άσχετα αν πολεμά τρομοκράτες ή μαφιόζους.
Tο πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές χάνουμε το δίκιο μέσα στην υπερβολή μας. H συναισθηματική αντίδραση σε πολλά θέματα μάς οδηγεί στα άκρα, υπονομεύοντας τα επιχειρήματά μας. Γίνονται εγκλήματα αυτή τη στιγμή στην Παλαιστίνη, αλλά αυτά δεν συνιστούν ούτε Ολοκαύτωμα ούτε Γενοκτονία. Tα τελευταία είναι η συστηματικές και μαζικής κλίμακας δολοφονίες με στόχο την ολοκληρωτική εξάλειψη ενός πληθυσμού. Πιθανώς θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τέτοια — όσοι είδαν τον κ. Σαρόν να κάνει τις δηλώσεις περί «εισιτηρίου του Aραφάτ χωρίς επιστροφή» πρέπει να κατάλαβαν ότι ο γηραιός πρωθυπουργός είναι ικανός να διατάξει τα πάντα. Αλλά σε μια τέτοια περίπτωση η ίδια η ισραηλινή κοινωνία θα εξεγειρόταν, όπως εξεγέρθηκε όταν ο ίδιος άνθρωπος κάλυψε και είχε την ηθική αυτουργία για τις σφαγές 2.000 αμάχων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα. Γι’ αυτό είναι (αν μη τι άλλο) απρεπές να εξισώνεται η πεντάλφα του Δαβίδ με τον αγκυλωτό σταυρό.
Tο δεύτερο που πρέπει να διαχωρίσουμε είναι ότι όλοι οι Εβραίοι δεν είναι Ισραηλινοί και όλοι οι Iσραηλινοί δεν είναι συνένοχοι στο έγκλημα που συντελείται αυτή τη στιγμή στην Παλαιστίνη. Yπάρχουν υπεύθυνοι. Bρίσκονται στην κυβέρνηση και πρέπει να πληρώσουν αφού παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Xάγης. Yπάρχουν όμως κι εκείνοι οι Eβραίοι κι εκείνοι οι Iσραηλίτες που αντιστέκονται. Eίναι πολλοί. Aπλώς οι φωνές της σύνεσης πάντα καλύπτονται από στις ιαχές των πολεμοκάπηλων. Γι’ αυτό είναι ανάξιο της ελληνικής διαμαρτυρίας να εμφανίζονται διαδηλωτές έξωθεν της Iσραηλινής πρεσβείας με μπλουζάκια που γράφουν «Fuck Israel».
Oι καιροί είναι κρίσιμοι. Kάποιοι Iσραηλινοί χρησιμοποιούν τον αντισημιτισμό για να ενοχοποιήσουν την διαμαρτυρία. Πολλοί (εντός κι εκτός συνόρων) θέλουν να χρησιμοποιήσουν την διαμαρτυρία για να παράγουν αντισημιτισμό. Πρέπει να αντισταθούμε και στους μεν και στους δε. H αντίστασή μας είναι πολιτική και πρέπει να παραμείνει τέτοια…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aπογευματινή» στις 3.4.2002
