Στη δημοκρατία δεν υπάρχει τελειότητα, όπως κι αν την ορίζει κάποιος. Ολα είναι προϊόν συμβιβασμών.

Πρώτα στην Ελλάδα, πριν από δέκα χρόνια, τον Ιούνιο του 2011, επιχειρήθηκε εισβολή του όχλου στην ελληνική Βουλή.

Δεν χρειάζονται τανκς για να εμποδιστεί η βούληση της πλειοψηφίας να αναδείξει τους αιρετούς της. Μπορεί να το κάνει και ο όχλος.

Η εξωτερική πολιτική, όλων των κρατών (και πολύ περισσότερο των μεγάλων) χαράσσεται στον μακρύ χρόνο και οι αλλαγές των κυβερνήσεων την επηρεάζουν, αλλά μόνο σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις δημιουργούν στροφές 180 μοιρών.

Tο Κολέγιο των Εκλεκτόρων φτιάχτηκε ακριβώς για να μη γίνει πρόεδρος κάποιος σαν τον Τραμπ.

Για πρώτη φορά Πρόεδρος που βρίσκεται σε θέση, την οποία οι Αμερικανοί θεωρούν ιερή, αμφισβήτησε την εκλογική διαδικασία.

Υπάρχουν ξεχασμένες στατιστικές που δείχνουν ότι οι «μαύρες ζωές δεν μετρούν» ακόμη και αν δεν βρεθούν μπροστά στην κάννη του όπλου ενός σερίφη.

Το σύνθημα «No justice, no peace» δεν είναι απειλή, είναι πραγματικότητα. Καμιά κοινωνία χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι ειρηνική...

Oι ψηφοφόροι δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από τις επιλογές άλλων, δεν μπορούν να καταραστούν τη μοίρα, τις συναστρίες και το κακό συναπάντημα.

Περί τις 30.000 νεκρούς μετρούν μέχρι στιγμής οι ΗΠΑ. Η επιδημία ήταν αναπόφευκτη, αλλά οι ηγεσίες τού πλανήτη μετρήθηκαν. 

Παρ’ όλα αυτά, ο βαθμός αποδοχής του Ντόναλντ Τραμπ παραμένει υψηλός στο εκλογικό σώμα των ΗΠΑ.

Η μετατόπιση στον τρόπο σκέψης που εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και κυριαρχεί έκτοτε.

Το δύσκολο μονοπάτι της απαξίωσης των χυδαίων ιδεών και πρακτικών μαζί με τη δουλειά από τα κάτω για τη διδαχή ανθρωπισμού, της ανεκτικότητας στο διαφορετικό, της Δημοκρατίας είναι το μόνο που έχουμε...

Πώς αφιονίστηκε λοιπόν τόσο πολύ ένα κομμάτι της Αμερικής ώστε να εμπιστεύεται περισσότερο τον Τραμπ από τα μάτια του;

Οι λαϊκιστές, είναι παντού οι ίδιοι και απλώς η Ελλάδα προηγήθηκε στην εμφάνιση κάποιων φαινομένων.

Τα αυτονόητα είπε ο Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα. Γι' αυτό ήταν και επαναστατικά.

Το καλό είναι πως η Ιστορία κινείται αργά. Το κακό είναι πως είναι πολύ βαριά...

Και μετά θα συνεχίσουν τις δουλειές τους, σίγουροι ότι τίποτε δεν θα αλλάξει, ότι η Δημοκρατία (και κατά συνέπεια η ψήφος τους) δεν μετράει.