Ο Σαρλ Μισέλ θα μπορούσε να ακολουθήσει την παλιά («σεξιστική», λένε κάποιες τώρα) δυτική παράδοση που θέλει να κάθονται πρώτα οι κυρίες και μετά οι άνδρες.

Η ρήτρα μυστικότητας εξυπηρετεί ίσως τους σκοπούς της εταιρείας, αλλά όχι την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Για έναν θρησκευόμενο πολιτικό, το «κάτι σαν χαλίφης» (ηγέτης και προστάτης όλων των μουσουλμάνων της Γης) είναι πιο επίζηλη θέση από το «κάτι σαν σουλτάνος».

Κατά τη διάρκεια της χούντας, το παράπονο των δικών μας αντιστασιακών, αλλά και του ελληνικού λαού εν γένει, ήταν ότι οι ξένες δημοκρατικές κυβερνήσεις έβαζαν τα εθνικά τους συμφέροντα πάνω από το δίκιο των ανθρώπων...

Κάθε τραγωδία είναι η συνισταμένη των μικρών πραγμάτων για τα οποία αδιαφορούμε όταν εξελίσσονται.

Το περίεργο είναι ότι περισσότερο δυσανασχετούν για την αδυναμία των διεθνών οργανισμών εκείνοι που τους υπονομεύουν.

Η αμοιβαιοποίηση του (μελλοντικού) χρέους απαιτεί και μεταφορά αρμοδιοτήτων από τα εθνικά κράτη σε δημοκρατικούς, αλλά πανευρωπαϊκούς θεσμούς...

Όλοι ψάχνουν να προβλέψουν κάποιο «τέλος»· όποιο και να είναι αυτό.

Η Δημοκρατία θεωρείται δεδομένη και εξ ορισμού διαρκώς βελτιούμενη. Ξεχάσαμε τον Τόμας Τζέφερσον που έλεγε ότι «το τίμημα της Δημοκρατίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση».

Η συμβολή της ΕΣΣΔ στη νίκη κατά του ναζιστικού τέρατος ήταν τεράστια, όπως και ο αριθμός των θυμάτων της. Ομως Κόκκινος Στρατός, που απελευθέρωσε λαούς από τους ναζί, τους υποδούλωσε στην Μόσχα...

Ο διαχωρισμός των θυτών, αναλόγως των προθέσεων που λένε ότι έχουν, δεν είναι απλώς ανόητος, είναι και επικίνδυνος.

Η αμηχανία ενός κόσμου, μιας ηπείρου που κουβαλάει ένα μεγάλο βάρος της Ιστορίας, να βρει απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις.

Το νέο χαρτοφυλάκιο για την Προστασία του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής είναι εξαιρετικά ασαφές, αλλά...

Η εκρηκτική άνοδος της Ακροδεξιάς είναι το βασικό μήνυμα και το βασικό πρόβλημα των ισπανικών εκλογών.

..έχει -σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία- και εξωδικαστικές εκτελέσεις κάποιων που έκαναν κριτική στον Νικολάς Μαδούρο και είχαν γίνει viral στα κοινωνικά δίκτυα».

Οταν το κράτος, λόγω ανωτέρας βίας, δεν μπορεί να προσφέρει όσα έχει υποσχεθεί και με δεδομένο το βολονταριστικό δόγμα ότι «αν υπάρχει πολιτική βούληση, όλα γίνονται», οι πολίτες αναζητούν όλο και πιο «ισχυρούς» άνδρες για να νιώσουν την ψευδαίσθηση της «ασφάλειας».

Ο Ερντογάν τα έδωσε όλα για να κερδίσει τις δημοτικές εκλογές και τις έχασε, λόγω της οικονομίας...

Το κόμμα του Βίκτορ Ορμπαν ξεκίνησε ως φιλελεύθερο, έγινε συντηρητικό, για να καταλήξει ακροδεξιό. Οι υποστηρικτές του λένε ότι ως ηγέτης «ακούει τι θέλει ο λαός».