Η άρνηση του προβλήματος, όπως κάνουν διάφοροι εξ ευωνύμων, ή ο εξορκισμός του που γίνεται εκ δεξιών δεν βοηθάει.

Υπάρχει κοτζάμ «σχέδιο υποκαταστάσεως του πληθυσμού» και το ξέρει ο κ. Μουτζούρης, η εφημερίδα «Στόχος» και κάνα δυο ρεμπεσκέδες στα καφενεία στην πλατεία Βάθης; 

Αν δεν θέλει η νύφη και ο γαμπρός «λύση Δημογραφικού με γεννήσεις Ελλήνων» δεν μπορεί να υπάρξει.

Μπορεί ένας διανοούμενος να είναι ενταγμένος σε έναν κομματικό σχηματισμό και να λέει την άποψή του ελεύθερα;

Πριν αρχίσουμε να ρίχνουμε και άλλα λεφτά στους εξοπλισμούς, μήπως να αρχίσουμε να αξιολογούμε αν πιάνουν τόπο τα πολλά που ήδη δίνουμε;

Ο «ατυχής πόλεμος» του 1897 έγινε τέσσερα χρόνια μετά το «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη.

Θεωρούν κάποιοι –ειδικώς αυτοί που ανησυχούν τόσο πολύ για την Ελλάδα– ότι πρέπει να υπάρχουν τμήματα της ελληνικής επικράτειας με αμιγώς αλλοεθνή πληθυσμό;

Ο κόσμος προόδευσε επειδή η μία γενιά αμφισβητούσε τις παραδοχές, τις πρακτικές, τα «ιερά και τα όσια» της προηγούμενης.

Η Ιστορία δεν γράφεται με «αν» αλλά σίγουρα μια ενιαία Κύπρος θα ήταν σε πλεονεκτικότερη θέση από τη σημερινή διχοτομημένη.

Συνέχεια

Οι τζάμπα πατριωτικές κορώνες του κ. Τζιτζικώστα δεν είναι απλώς αντιπαραγωγικές, υπονομεύουν και τον ρόλο που πρέπει να έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η απώλεια των «Μακεδονικών ροδάκινων» είναι ένας από τους ανύπαρκτους εθνικούς κινδύνους που εισάγονται στον δημόσιο διάλογο, επαναλαμβάνονται πολλές φορές και γίνονται σκληρό δόγμα.

Φωνασκούμε, ανταλλάσσουμε ύβρεις, φτιάχνουμε μεγαλειώδη συλλαλητήρια και τσουπ... η «Μακεδονία» προκύπτει εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

Ό,τι ακούγαμε για τις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων, τα ξανακούμε τώρα με αφορμή την σύγκέντρωση για το Μακεδονικό.

Η δια των όπλων διευθέτηση μάς αφήνει, στα πλαίσια των νεότευκτων εθνικών κρατών- τρεις γεωγραφικές Μακεδονίες: την ελληνική, την σερβική, και την Βουλγαρική.

Συνέχεια

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας στο συνέδριο της Ν.Δ., τα ανακάτεψε όλα. Κατηγόρησε την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και για λαϊκισμό και για αντιδημοφιλείς αποφάσεις.

Ενθεν κακείθεν όλων των συνόρων υπάρχουν ομάδες πληθυσμών που μιλούν διαφορετική γλώσσα από εκείνη της πλειονότητας.

Στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, χάθηκε και το κεκτημένο της στοιχειώδους σοβαρότητας στην εξωτερική πολιτική.

Όσο για τα δικά μας δημοψηφίσματα, ας δείξουμε λίγο συγκράτηση. Ή έστω ας διδαχθούμε κάτι από το τελευταίο...