Συνέχεια

Είναι εκπληκτικό ότι οι άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν για να μείνουμε στην Ευρώπη, ήταν ένα κλάσμα μόνο εκείνων που μαζεύτηκαν για να μην μπει η γείτων στην Ευρώπη.

Ο μόνος υπαρκτός κίνδυνος για τα συμφέροντα της Ελλάδος είναι η αναβίωση των εσωτερικών εθνικισμών στην πΓΔΜ και η κατρακύλα της στο χάος.

Οι πομπώδεις ανοησίες για το όνομα της πΓΔΜ, που ακούστηκαν από το βήμα της Βουλής, ανταγωνίζονται τις βλακείες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά την υπερήφανη διαπραγμάτευση του 2015.

Κι αν ο κ. Σαμαράς έχει μια καταστροφική πορεία στο Μακεδονικό να υπερασπιστεί, η κ. Φώφη Γεννηματά δεν έχει καμιά δικαιολογία.

Για κάθε συμφωνία, ακόμη κι εκείνη της προσχώρησης της Ελλλάδας στην ΕΟΚ, μπορούν να βρεθούν πολλά που θα τη συκοφαντούν.

Σε αντίθεση με όσους πιστεύουν ότι «διπλωματία είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα», στις διεθνείς συμφωνίες δεν υπάρχουν νίκες και ήττες.

Ποια είναι η διαφορά της «μακεδονικής γλώσσας» από το «σερβοβουλγαρικό ιδίωμα»; Απολύτως καμία, αν εξαιρέσουμε τα κονδύλια που ενθυλακώνουν διάφοροι για να κάνουν περίτεχνες και εθνικά ορθές (αναλόγως της συγκυρίας) θεωρίες.

Το εκπληκτικό με τους Πόντιους είναι ότι, παρά τις αντιξοότητες της προσφυγιάς, τη φανερή ή συγκεκαλυμμένη έχθρα των γηγενών, πρόκοψαν παντού και βοήθησαν την Ελλάδα να προκόψει.

Ο πρωθυπουργός μαθαίνει ταχύτατα την αγγλική, αλλά στη διπλωματία και στις διεθνείς σχέσεις «η διαφορά μεταξύ της σωστής λέξης και της περίπου σωστής λέξης είναι ίδια με τη διαφορά μεταξύ αστραπής και πυγολαμπίδας».

Η τουρκική πολιτική ηγεσία βρίσκει και κάνει. Μόλις νιώσει πολιτική αδυναμία στην εδώ πλευρά σπεύδει να την εκμεταλλευθεί.

Η ζημιά της διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω κόστισε από 80 ώς 200 δισ., τούτη η διαπραγμάτευση με τα ζωνάρια λυμένα μπορεί να έχει ανυπολόγιστες ζημιές.

Μια κυβέρνηση που το 2015 δεν μπόρεσε να κατανοήσει ένα πολύ πιο σταθερό διεθνές περιβάλλον θα μπορέσει να διαχειριστεί το καθεστώς Ερντογάν;

Ζούμε το επέκεινα ενός πολιτικού τυχοδιωκτισμού που ξεκίνησε το 2010 στις πλατείες του αντιμνημονίου, κορυφώθηκε με την κυβερνητική σύμπραξη του 2015.

Κάποιοι των «Παμμακεδονικών» οργανώσεων δίχως να έχουν ψηφιστεί από κανένα, δηλώνουν εκπρόσωποι του λαού κι απειλούν τους εκλεγμένους.

Ο νέος πατριωτισμός σε αντίθεση με τα συλλαλητήρια είναι αθόρυβος και προπαντός ανιδιοτελής.

Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει μια λύση όλη μέρα κοσκινίζει τα προβλήματα.

Και στην Ελλάδα και στην πΓΔΜ έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να λύσουμε, από το να παίζουμε τις κουμπάρες των εθνικοπαραφρόνων και όσων τοκίζουν στα ρεζιλίκια κάθε πλευράς...

Αυτό με τις πλατείες που, μεθυσμένοι από την αμετροέπειά τους, δεν κατάλαβαν στον ΣΥΡΙΖΑ θα το βρει μπροστά της και η Νέα Δημοκρατία.

Η Ελλάδα αδίκως ψάχνει «λύση του Σκοπιανού». Πρέπει να κάνει τις επιλογές της. Θα παραμείνει μέρος του βαλκανικού προβλήματος ή θα προτάξει την ευρωπαϊκή λύση; Θα κοιτάξει τα πραγματικά της εθνικά συμφέροντα ή θα επιμείνει στα φανταστικά εθνικά της δίκαια;