Οι τζάμπα πατριωτικές κορώνες του κ. Τζιτζικώστα δεν είναι απλώς αντιπαραγωγικές, υπονομεύουν και τον ρόλο που πρέπει να έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η απώλεια των «Μακεδονικών ροδάκινων» είναι ένας από τους ανύπαρκτους εθνικούς κινδύνους που εισάγονται στον δημόσιο διάλογο, επαναλαμβάνονται πολλές φορές και γίνονται σκληρό δόγμα.

Φωνασκούμε, ανταλλάσσουμε ύβρεις, φτιάχνουμε μεγαλειώδη συλλαλητήρια και τσουπ... η «Μακεδονία» προκύπτει εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

Ό,τι ακούγαμε για τις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων, τα ξανακούμε τώρα με αφορμή την σύγκέντρωση για το Μακεδονικό.

Η δια των όπλων διευθέτηση μάς αφήνει, στα πλαίσια των νεότευκτων εθνικών κρατών- τρεις γεωγραφικές Μακεδονίες: την ελληνική, την σερβική, και την Βουλγαρική.

Συνέχεια

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας στο συνέδριο της Ν.Δ., τα ανακάτεψε όλα. Κατηγόρησε την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και για λαϊκισμό και για αντιδημοφιλείς αποφάσεις.

Ενθεν κακείθεν όλων των συνόρων υπάρχουν ομάδες πληθυσμών που μιλούν διαφορετική γλώσσα από εκείνη της πλειονότητας.

Στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, χάθηκε και το κεκτημένο της στοιχειώδους σοβαρότητας στην εξωτερική πολιτική.

Όσο για τα δικά μας δημοψηφίσματα, ας δείξουμε λίγο συγκράτηση. Ή έστω ας διδαχθούμε κάτι από το τελευταίο...

Συνέχεια

Όπως με την Συμφωνία του Ελσίνκι έτσι και με την συμφωνία των Πρεσπών η χώρα μας θα σταματήσει να παρουσιάζεται ως ο «κακιασμένος εταίρος», ο χρήσιμος ηλίθιος και η δικαιολογία άλλων...

Συνέχεια

Είναι εκπληκτικό ότι οι άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν για να μείνουμε στην Ευρώπη, ήταν ένα κλάσμα μόνο εκείνων που μαζεύτηκαν για να μην μπει η γείτων στην Ευρώπη.

Ο μόνος υπαρκτός κίνδυνος για τα συμφέροντα της Ελλάδος είναι η αναβίωση των εσωτερικών εθνικισμών στην πΓΔΜ και η κατρακύλα της στο χάος.

Οι πομπώδεις ανοησίες για το όνομα της πΓΔΜ, που ακούστηκαν από το βήμα της Βουλής, ανταγωνίζονται τις βλακείες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά την υπερήφανη διαπραγμάτευση του 2015.

Κι αν ο κ. Σαμαράς έχει μια καταστροφική πορεία στο Μακεδονικό να υπερασπιστεί, η κ. Φώφη Γεννηματά δεν έχει καμιά δικαιολογία.

Για κάθε συμφωνία, ακόμη κι εκείνη της προσχώρησης της Ελλλάδας στην ΕΟΚ, μπορούν να βρεθούν πολλά που θα τη συκοφαντούν.

Σε αντίθεση με όσους πιστεύουν ότι «διπλωματία είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα», στις διεθνείς συμφωνίες δεν υπάρχουν νίκες και ήττες.

Ποια είναι η διαφορά της «μακεδονικής γλώσσας» από το «σερβοβουλγαρικό ιδίωμα»; Απολύτως καμία, αν εξαιρέσουμε τα κονδύλια που ενθυλακώνουν διάφοροι για να κάνουν περίτεχνες και εθνικά ορθές (αναλόγως της συγκυρίας) θεωρίες.