Τα κακά νέα είναι ότι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες θεωρούν τόσο ανίκανες τις ελληνικές που έστειλαν μια δόκιμη αξιωματικό (ορκίστηκε δύο εβδομάδες μετά) να επιχειρήσει στον Εβρο.

Το «εθνικό συμφέρον» εκ του οποίου προκύπτουν οι «εθνικοί λόγοι» για μια παρακολούθηση δεν είναι γραμμένο σε λίθινες πλάκες, σαν αυτές του Μωυσή, ώστε να ξέρει ο εκάστοτε διοικητής της ΕΥΠ ποιοι είναι άξιοι παρακολούθησης ή όχι.

Η Τουρκία είναι δίπλα μας και βρέχεται από τη θάλασσα με το ελληνικό όνομα.

Κρυφούς έχουν οι Τούρκοι τους χάρτες της «Γαλάζιας Πατρίδας» και οργίζονται επειδή τους επιδεικνύει ο Ελληνας πρωθυπουργός;

Το «αίμα, τιμή κ.λπ» είναι προϊόν χρόνιων διδαχών και πολιτικών αποφάσεων που λογόκριναν ολόκληρες περιοχές της ιστορικής γνώσης στο όνομα της «ευαισθησίας» κάποιων που όρισαν εαυτούς ως «εκπροσώπους της κοινωνίας».

Από τη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, τα Συντάγματα κ.ά., προκύπτει ότι η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν απλώς φιλελεύθερη, ήταν ριζοσπαστική φιλελεύθερη.