Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία έχει χρέος να απομονώσει τη βία, αλλά η Αριστερά έχει έναν επιπλέον λόγο...

Κάθε πολίτης της Δύσης πρέπει να υπερασπιστεί το άρθρο 9 της «Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», που επιτάσσει ότι «κανείς δεν θα υποστεί αυθαίρετη σύλληψη, φυλάκιση, ή εξορία».

Η ευρωπαϊκή εμπειρία έδειξε ότι η δεύτερη γενιά της τρομοκρατίας είναι πιο αιματηρή, πιο ανεγκέφαλη, πιο απερίσκεπτη και πιο βραχύβια.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από περίτεχνες ανακοινώσεις και μεγάλα λόγια. Υπάρχει ιδεολογικό μερτικό στην ευθύνη γι' αυτήν την δολοφονική απόπειρα.

H δεκαετία του '60 στοιχειώνει κάθε προεκλογική εκστρατεία των ΗΠΑ. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπαίνει πάντα το ερώτημα «τι έκανες τότε, υποψήφιε;»

Υπάρχει μια μόνιμη πρακτική των ράθυμων γραφειοκρατιών. Κάθε φορά που εμφανίζεται μια απειλή οι πολίτες κάτι χάνουν.

Αυτό και τα άλλα (πολλά) τρομοκρατικά χτυπήματα που έγιναν τα τελευταία χρόνια δημιουργούν την αίσθηση επιστροφής σε ένα κακό παρελθόν, εκείνο που η Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων νόμιζε ότι είχε ξεπεράσει.

Επειδή οι διαδικασίες για να αποφευχθεί το κακό αποδεικνύονται τις περισσότερες φορές άχρηστες, πολλοί τις θεωρούν περιττές.

Oι βερμπαλισμοί των κατηγορούμενων στη δίκη της «17 Nοέμβρη» είναι η ακραία και πιθανώς γελοία έκφραση ενός σκεπτικού που θέλει την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη στον τροχό τής έτσι κι αλλιώς αυθαίρετα ορισμένης ιστορικής αναγκαιότητας.

Πώς η «Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Τρομοκρατίας» βαφτίστηκε... «τρομολαγνεία»!

Οι εχέφρονες κάθε πολιτικού χώρου οφείλουν να καταδικάσουν απερίφραστα κάθε μορφή φυσικής βίας. Όποιον σκοπό κι αν διακηρύσσουν ότι έχουν εκείνοι που ασκούν τη βία.

Για πρώτη φορά στέλεχος του ΚΚΕ εκθείασε τα κίνητρα των τρομοκρατών, τα οποία -κατά την άποψη της κ. Παπαρήγα- «μπορεί να είναι ευγενή»!

Αυτοί που διαφεντεύουν τον εορτασμό της επετείου δεν μπορούν να περιφρουρήσουν το κύρος της.

Η κυβέρνηση οφείλει να δείξει ευαισθησία, σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που δείχνουν οι απεργοί πείνας και οι υποστηρικτές τους. Πρέπει να κάνει τον βίο των υπόλοιπων κρατουμένων «ίσο και ανθρώπινο» με εκείνο των καταδικασθέντων για συμμετοχή στη «17 Νοέμβρη». Όλα τα άλλα είναι υποκρισίες. Ένθεν κακείθεν...

Από την θεοποίηση της αντίστασης κατά της δικτατορίας περνάμε στο απέναντι άκρο: σε μια απόπειρα πλήρους απαξίωσής της. Ειδικά μετά την παρέμβαση του εισαγγελέα στο δικαστήριο του Κορυδαλλού που εκδικάζει την υπόθεση ΕΛΑ.

Υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο λόγω της Μεγάλης Ιδέας των Ολυμπιακών Αγώνων και του φόβου της κ. Λόρα Πικ (η δημοσιογράφος των Τάιμς του Λονδίνου) δεν τίθεται φωναχτά: Έχουμε τελειώσει με την εγχώρια τρομοκρατία;

Τα φουσκωμένα από την θρησκευτική μεταφυσική μυαλά των ισλαμιστών τρομοκρατών δεν αναλύουν κατά το δυτικό πρότυπο. Απλώς δολοφονούν. Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει αυτό η Αριστερά;

Υπήρξαν δύο ειδών αντιδράσεις από τους εμπλεκόμενους στη δίκη μετά την ανάγνωση της ετυμηγορίας.

Εννιά Βιετναμέζοι χάθηκαν σε δύο εργατικά ατυχήματα. Είναι θύματα του καπιταλισμού;

Το «κεφάλαιο τρομοκρατία» στην Ελλάδα δεν έχει κλείσει. Θα γίνει παρελθόν όταν στην κοσμοαντίληψη όλων καταργηθεί η «θανατική ποινή». Ακόμη και σε περιόδους πολέμου. Έστω «ταξικού»...